Traduction de «chinolonen zie » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: stoornissen die worden gekenmerkt door een verandering van stemming of affect, gewoonlijk vergezeld van een verandering van het activiteitsniveau, hetzij depressief, hypomaan, manisch of bipolair (zie F30-F38), maar optredend als gevolg van een organische stoornis.
Définition: Troubles caractérisés par une altération de l'humeur ou de l'affect, habituellement accompagnés d'une altération du niveau global d'activité, il peut s'agir de troubles dépressifs, hypomaniaques, maniaques ou bipolaires (voir F30-F38), mais secondaires à une maladie organique.

ongevallen bij gebruik van geneesmiddelen en biologische stoffen bij medische en chirurgische verrichtingen | onopzettelijke overdosis van geneesmiddel, onopzettelijke toediening of inname van onjuist geneesmiddel en per ongeluk ingenomen geneesmiddel | zelf teweeggebrachte vergiftiging, waarbij niet is aangegeven of al dan niet sprake is van opzet. Volg wettelijke voorschriften indien van toepassing [zie opmerking bij Y10-Y34]
accidents liés à l'utilisation de médicaments et de substances biologiquesau cours d'actes médicaux et chirurgicaux intoxication (auto-infligée), lorsqu'il n'est pas précisé si elle est accidentelle ou s'il y a eu intention de nuire. Suivre les dispositions légales en la matière si elles sont disponibles (voir note sous Y10-Y19) surdosage accidentel de médicaments, erreur de prescription ou médicament pris par erreur et par inadvertance

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door een gedeeltelijk of volledig verlies van de normale integratie van herinneringen, besef van identiteit en onmiddellijke gewaarwordingen en controle over lichaamsbewegingen (zie F44.-), maar optredend als gevolg van een organische stoornis.
Définition: Trouble caractérisé par une perte partielle ou complète de l'intégration normale entre souvenirs du passé, conscience de l'identité et des sensations immédiates, et contrôle des mouvements corporels (voir F44.-), mais secondaire à une maladie organique.

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

G6PD - (glucose-6-fosfaatdehydrogenase) deficiëntie Bij patiënten met latente of werkelijke G6PD-deficiëntie zijn hemolytische reacties mogelijk ten gevolge van het gebruik van chinolonen (zie rubriek 4.8).
Déficit en G6PD (glucose-6-phosphate-déhydrogénase) Chez les patients souffrant d’un déficit latent ou réel en G6PD, des réactions hémolytiques sont possibles suite à l’utilisation de quinolones (voir rubrique 4.8).

Tendinitis en/of peesscheuring Norfloxacine is gecontra-indiceerd bij patiënten met een voorgeschiedenis van een peesaandoening/peesstoornis die verband houdt met behandeling met chinolonen (zie rubriek 4.3).
Tendinite et/ou déchirure du tendon La norfloxacine est contre-indiquée chez les patients ayant des antécédents de maladie/trouble tendineux lié à un traitement par quinolones (voir rubrique 4.3).

Als u eerder last heeft gehad van peesziekten of peesafwijkingen door gebruik van chinolonen (zie rubrieken Wanneer moet u extra voorzichtig… en.
Si vous avez déjà eu des problèmes de tendons survenus à la suite d’un traitement avec des quinolones (voir la rubrique Avertissements et précautions et la rubrique.

Patiënten met aanleg tot convulsies Chinolonen kunnen de convulsiedrempel verlagen en convulsies uitlokken.Levofloxacine is gecontra-indiceerd bij patiënten met een voorgeschiedenis epilepsie (zie rubriek 4.3) en dient, net als andere chinolonen, met de grootste voorzichtigheid te worden gebruikt bij patiënten met aanleg tot convulsies of patiënten die gelijktijdig behandeld worden met werkzame stoffen die de cerebrale convulsiedrempel verlagen, zoals theofylline (zie rubriek 4.5).. Indien convulsies optreden (zie rubriek 4.8), dient de behandeling met levofloxacine stopgezet te worden.
Les quinolones peuvent abaisser le seuil épileptogène et peuvent déclencher des crises convulsives. La lévofloxacine est contre-indiquée chez les patients ayant des antécédents d’épilepsie (voir rubrique 4.3) et, comme les autres quinolones, doit être utilisée avec la plus grande prudence chez les patients prédisposés aux crises convulsives ou sous traitement concomitant par des substances actives abaissant le seuil épileptogène, telles que la théophylline (voir rubrique 4.5) En cas de crises convulsives (voir rubrique 4.8), le traitement par lévofloxacine doit êtreinterrompu.

Eerdere bijwerkingen als reactie op andere chinolonen Patiënten die ernstige bijwerkingen hadden (bijv. ernstige neurologische reacties) als reactie op andere chinolonen hebben een hoger risico om op dezelfde manier te reageren op ofloxacine (zie rubriek 4.3).
Effets indésirables précédents comme réaction aux autres quinolones Les patients ayant développé des effets indésirables sévères (p. ex. des réactions neurologiques sévères) aux autres quinolones présentent un risque accru de développer les mêmes effets à l’ofloxacine (voir rubrique 4.3).

Levofloxacine is econtraindiceerd bij patiënten met een geschiedenis van epilepsie (zie rubriek 4.3) en dient, net als andere chinolonen, met de grootste voorzichtigheid te worden gebruikt bij patiënten met aanleg tot convulsies of patiënten die gelijktijdig behandeld worden met werkzame stoffen die de cerebrale convulsiedrempel verlagen, zoals theofylline (zie rubriek 4.5).
La lévofloxacine est contre-indiquée chez les patients ayant des antécédents d’épilepsie (voir rubrique 4.3) et, comme les autres quinolones, doit être utilisée avec la plus grande prudence chez les patients prédisposés aux crises convulsives ou sous traitement concomitant par des substances actives abaissant le seuil épileptogène, telles que la théophylline (voir rubrique 4.5).

Levofloxacine is gecontra-indiceerd bij patiënten met een voorgeschiedenis van epilepsie (zie rubriek 4.3) en net zoals met andere chinolonen is de grootste voorzichtigheid geboden bij patiënten die voorbeschikt zijn tot epilepsieaanvallen of die gelijktijdig worden behandeld met werkzame stoffen die de epilepsiedrempel in de hersenen verlagen, zoals theofylline (zie rubriek 4.5).
La lévofloxacine est contre-indiquée chez les patients ayant un antécédent d’épilepsie (voir rubrique 4.3) et doit être utilisée avec une extrême prudence, tout comme d’autres quinolones, chez les patients prédisposés aux convulsions, tels que les patients ayant une lésion préexistante du système nerveux central ou traitement concomitant par des substances actives qui abaissent le seuil épileptogène, tels que la théophylline (voir rubrique 4.5).

- De nieuwere chinolonen levofloxacine en moxifloxacine kunnen bij een pneumonie opgelopen buiten het ziekenhuis worden overwogen bij patiënten met IgE-gemedieerde allergie aan ß-lactamantibiotica [zie ook Folia januari 2001].
- Les quinolones récentes lévofloxacine et moxifloxacine peuvent être envisagées dans le traitement de la pneumonie acquise en communauté chez les patients avec une allergie aux antibiotiques β-lactames médiée par les IgE [voir aussi Folia de janvier 2001].

- Antibiotica met breder spectrum, zoals de associatie amoxicilline + clavulaanzuur, en de nieuwere chinolonen levofloxacine en moxifloxacine [zie ook Folia januari 2001], zijn niet doeltreffender dan amoxicilline; gezien het risico van optreden van resistentie en de hogere kostprijs, zijn dit geen eerstekeuzemiddelen.
- Les antibiotiques avec un spectre plus large, tels l’association amoxicilline + acide clavulanique, et les nouvelles quinolones lévofloxacine et moxifloxacine [voir aussi Folia de janvier 2001], ne sont pas plus efficaces que l’amoxicilline; étant donné le risque d’apparition de résistances et leur coût plus élevé, ce ne sont pas des antibiotiques de premier choix.

Fotodermatosen kunnen bevorderd worden door systemische toediening of lokale toepassing van een geneesmiddel; de voornaamste verantwoordelijke geneesmiddelen zijn: amiodaron, chinolonen, fenothiazines, kinine, lisdiuretica, methotrexaat, NSAID’s (vooral ketoprofen voor lokaal gebruik), psoralenen, sulfamiden, tetracyclines, thiaziden [zie Folia mei 2006 ].
Les photodermatoses peuvent être favorisées par l’administration systémique ou locale d’un médicament; les principaux médicaments en cause sont: les AINS (en particulier le kétoprofène à usage local), l’amiodarone, les diurétiques de l’anse, le méthotrexate, les phénothiazines, les psoralènes, la quinine, les quinolones, les sulfamidés, les tétracyclines, les thiazides [voir Folia de mai 2006 ].