Vertaling van "cellen in ratten " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

diffuus lymfoom met grote B-cellen | anaplastisch | diffuus lymfoom met grote B-cellen | CD30-positief | diffuus lymfoom met grote B-cellen | centroblastisch | diffuus lymfoom met grote B-cellen | immunoblastisch | diffuus lymfoom met grote B-cellen | plasmablastisch | diffuus lymfoom met grote B-cellen | T-celrijk | diffuus lymfoom met grote B-cellen | subtype niet-gespecificeerd
Réticulosarcome

deficiëntie van monocyten, B-cellen, natural killercellen, dendritische cellen-syndroom
monocytopénie avec susceptibilité aux infections

beet van knaagdier, met uitzondering van ratten
morsure d'un rongeur, sauf les rats

pancytopenie | vermindering van cellen in het bloed
pancytopénie | diminution simultanée des trois types de cellules sanguines

eosinofilie | toename van het aantal eosinofiele cellen in het bloed
éosinophilie | augmentation d'un type de globules blancs

cytotoxisch | giftig voor cellen
cytotoxique | toxique pour la cellule

cytologieborstel voor afname van cellen van endometrium
brosse de cytologie endométriale

middelste cellen van sinus ethmoidalis
cellulae ethmoidales mediae

cytologieborstel voor afname van cellen van cervix
brosse de cytologie cervicale

volledige anterieure cellen van sinus ethmoidalis
entières cellules ethmoïdales antérieures

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bovendien induceerde irbesartan hyperplasie/hypertrofie van de juxtaglomerulaire cellen (in ratten bij doses ≥ 90 mg/kg/dag, in makaken bij doses ≥ 10 mg/kg/dag).
Ces effets furent considérés comme secondaires à une diminution de la perfusion rénale due aux effets hypotenseurs du médicament. De plus, l'irbésartan a induit une hyperplasie/hypertrophie des cellules juxtaglomérulaires (chez le rat à doses ≥ 90 mg/kg/jour et chez le macaque à doses ≥ 10 mg/kg/jour).

Die werden toegeschreven aan de bloeddrukverlagende effecten van het geneesmiddel met een daling van de renale perfusie als gevolg. Bovendien veroorzaakte irbesartan hyperplasie/hypertrofie van de juxtaglomerulaire cellen (bij ratten bij toediening van een dosering ≥ 90 mg/kg/dag, bij makaken bij toediening van een dosering van ≥ 10 mg/kg/dag).
En outre, l’irbésartan a induit une hyperplasie/hypertrophie des cellules juxtaglomérulaires (chez les rats à ≥ 90 mg/kg/jour, chez les macaques à ≥ 10 mg/kg/jour).

Alleen bij ratten was er een verhoogde incidentie van interstitiële cellen hyperplasie bij de mannelijke ratten bij blootstellingsniveaus gelijkwaardig aan 0,5 maal die bij de mens, en een verhoogde incidentie van uterien endometroïd adenocarcinoom bij de vrouwelijke ratten bij een blootstellingsniveau gelijkwaardig aan 1,1 maal die van de mens.
Seule chez les rats, une augmentation de l’hyperplasie des cellules interstitielles a été observée chez les mâles à des niveaux d'exposition équivalents à 0,5 fois celui constaté chez l’Homme, alors qu’une augmentation des adénocarcinomes de l’endomètre utérin a été observée chez les femelles à un niveau d'exposition équivalent à 1,1 fois celui constaté chez l’Homme.

In een ander onderzoek bij ratten, waarin mannelijke ratten gedurende 30 dagen werden behandeld met een dosis amlodipinebesilaat die vergelijkbaar is met de dosis bij de mens op een mg/kg-basis, werd een afname van het follikelstimulerend hormoon en van testosteron in plasma gevonden en ook een verlaging van de spermadichtheid en van het aantal volledig ontwikkelde spermatiden en Sertoli-cellen.
Dans une autre étude menée chez le rat dans laquelle les rats mâles ont été traités par du bésilate d’amlodipine pendant 30 jours à une dose comparable à la dose administrée chez l’homme basée en mg/kg, on a trouvé une diminution des taux plasmatiques de l’hormone folliculo-stimulante et de la testostérone et ainsi qu’une diminution de la densité du sperme et du nombre de spermatides matures et de cellules de Sertoli.

De belangrijkste doelorganen waren mannelijke en vrouwelijke reproductiesystemen (testiculaire tubulaire degeneratie, verminderd spermagehalte epididymis, en uterus-atrofie) bij diverse diersoorten; longen (toegenomen alveolaire macrofagen) bij ratten en muizen; pancreas (degranulatie en vacuolisatie van exocriene cellen, bij respectievelijk apen en minivarkens, en degeneratie van eilandjescellen bij apen), en ogen (anterieure segment lensopaciteiten) alleen bij ratten.
Les principaux organes cibles ont été les systèmes de reproduction mâle et femelle (dégénérescence tubulaire testiculaire, diminution de la quantité de sperme dans les épididymes et atrophie utérine) chez plusieurs espèces, les poumons (prolifération des macrophages alvéolaires) chez le rat et la souris ; le pancréas (dégranulation et apparition de vacuoles dans les cellules exocrines chez les singes et cochons nains, dégénération des cellules des ilôts de Langerhans chez les singes), et les yeux (opacités des fibres antérieures du cristallin) chez les rats seulement.

De belangrijkste doelorganen waren mannelijke en vrouwelijke reproductiesystemen (testiculaire tubulaire degeneratie, verminderde sperma-inhoud in de epididymis en uteriene atrofie) bij diverse diersoorten; longen (toegenomen alveolaire macrofagen) bij ratten en muizen; pancreas (degranulatie en vacuolatie van exocriene cellen, bij respectievelijk apen en minivarkens, en degeneratie van eilandjescellen bij apen), en ogen (anterieure sutuur lijnopaciteiten van de ooglens) alleen bij ratten.
Les principaux organes cibles ont été les systèmes de reproduction mâle et femelle (dégénérescence tubulaire testiculaire, diminution de la quantité de sperme dans les épididymes et atrophie utérine) chez plusieurs espèces, les poumons (prolifération des macrophages alvéolaires) chez le rat et la souris ; le pancréas (dégranulation et apparition de vacuoles dans les cellules exocrines chez les singes et cochons nains, dégénération des cellules des ilôts de Langerhans chez les singes), et les yeux (opacités des fibres antérieures du cristallin) chez les rats seulement.

Deze bijwerkingen waren bij ratten onder meer bilaterale degeneratie van het seminifeer epitheel met ingesloten spermatiden en atrofie van de interstitiële cellen na buitensporige blootstellingswaarden (150 mg/m 2 /dag), en bij honden celdegeneratie van de epididymis en degeneratie van het seminifeer epitheel bij klinisch relevante blootstellingswaarden (> 7,5 mg/m 2 /dag clofarabine).
Ces effets comprenaient une dégénérescence bilatérale de l’épithélium séminifère avec rétention des spermatides et atrophie des cellules interstitielles chez le rat à des taux d’exposition exagérés (150 mg/m²/jour), ainsi qu’une dégénérescence cellulaire de l’épididyme et une dégénérescence de l’épithélium séminifère chez le chien à des taux d’exposition cliniquement pertinents (> 7,5 mg/m 2 /jour de clofarabine).

Genotoxiciteitsonderzoek toonden aan dat clofarabine in de bacteriële omgekeerde mutatietest niet mutageen was, maar wel clastogene effecten veroorzaakte bij de niet-geactiveerde chromosomaleafwijkingentest bij Chinese-hamster-ovarium (CHO)-cellen en in in vivo micronucleustest bij ratten.
Des études de la génotoxicité ont montré que la clofarabine n’était pas mutagène au cours du test de mutation reverse bactérienne, mais qu’elle entraînait des effets clastogènes au cours du test d’aberration chromosomique inactivé sur des cellules d’ovaire de hamster chinois (CHO) et du test du micronoyau in vivo chez le rat.