Traduction de «brivudine nam de gemiddelde » (Néerlandais → Français) :

De sterke antivirale werkzaamheid van brivudine in vitro uit zich in de superieure klinische effectiviteit wat betreft tijd tussen het begin van de behandeling en verschijnen van de laatste blaasjes in vergelijkende klinische studies met aciclovir: met brivudine nam de gemiddelde duur met 25% af (13,5 uur) vergeleken met aciclovir (18 uur). Bovendien was de relatieve kans op het ontwikkelen van postherpetische neuralgie (PHN) met brivudine 25% lager (33% van alle patiënten meldde PHN) dan met aciclovir (43% van alle patiënten meldde PHN) bij immunocompetente patiënten ouder dan 50 jaar die voor herpes zoster werden behandeld.
La puissance antivirale élevée de la brivudine in vitro se reflète dans l’efficacité clinique supérieure observée depuis le début du traitement jusqu’à la dernière éruption vésiculeuse dans les études cliniques comparatives avec l'aciclovir: le temps moyen était réduit de 25% avec la brivudine (13,5 heures) par rapport à

Effect op pijn Bij drie Fase III klinische trials is aangetoond dat Rectogesic 4 mg/g zalf voor rectaal gebruik de gemiddelde dagelijkse pijn die wordt geassocieerd met chronische anale fissuren vermindert in vergelijking met placebo, gemeten aan de hand van een 100 mm visuele analoge schaal. Bij het eerste onderzoek nam de gemiddelde intensiteit van dagelijkse pijn met Rectogesic 4 mg/g zalf voor rectaal gebruik af met 13,3 mm in 21 dagen (beginwaarde 39,2 mm) in vergelijking met 4,3 mm (beginwaarde 25,7 mm) bij placebo (p< 0,0063) en respectievelijk met 18,8 mm in 56 dagen vergeleken met 6,9 mm (p< 0,0001).
Effet sur la douleur Dans trois essais cliniques de Phase III, la pommade rectale Rectogesic 4 mg/g a démontré qu’elle réduisait l’intensité quotidienne moyenne de la douleur associée à la fissure anale chronique par rapport au placebo, mesurée à l’aide d’une échelle visuelle analogique de 100 mm. Dans la première étude, la pommade rectale Rectogesic 4 mg/g a réduit l’intensité quotidienne moyenne de la douleur, en 21 jours, de 13,3 mm (valeur de base, 39,2 mm) par rapport à 4,3 mm (valeur de base, 25,7 mm) pour le placebo (p< 0,0063) et, en 56 jours, de 18,8 mm par rapport à 6,9 mm (p< 0,0001), respectivement.

Na twee jaar behandeling met alendronaat 10 mg/dag nam BMD gemiddeld met 5,3 % toe in de ruggenwervel, met 2,6 % in de femurnek, met 3,1 % in de trochanter, en met 1,6 % voor het skelet als geheel, in vergelijking met placebo (p< 0,001 voor alle meetpunten).
Au bout de deux ans de traitement par alendronate 10 mg/jour, la DMO avait augmenté en moyenne de 5,3 % pour le rachis, de 2,6 % pour le col du fémur, de 3,1 % pour le trochanter et de 1,6 % pour le squelette entier par rapport au placebo (p< 0,001 pour tous les critères).

Hoewel de resultaten van farmacokinetische analyses hebben aangetoond dat er aanzienlijke interindividuele variatie is, nam de gemiddelde blootstelling aan imatinib niet toe bij patiënten met verschillende gradaties van leverfunctiestoornissen vergeleken met patiënten met normale leverfunctie (zie rubrieken 4.2, 4.4 en 4.8).
Bien que l’analyse des résultats pharmacocinétiques ait montré une variabilité interindividuelle considérable, l’exposition moyenne à l’imatinib n’était pas augmentée chez des patients qui présentaient une altération de la fonction hépatique à des degrés variables par comparaison aux patients ayant une fonction hépatique normale (voir les rubriques 4.2, 4.4 et 4.8).

Bij de patiënten die (een) loka(a)l(e) IOD-verlagend(e) geneesmiddel(en) gebruikten (22 patiënten), nam de gemiddelde IOD in de groep die AZOPT gebruikte enigszins toe vanaf de uitgangswaarde.
Chez les patients déjà sous médicaments antiglaucomateux (22 patients), la PIO moyenne a légèrement augmenté par rapport à la valeur initiale dans le groupe AZOPT.

In vergelijking met toediening in nuchtere toestand nam de gemiddelde AUC van tenofovir bij dosering van tenofovirdisoproxilfumaraat en emtricitabine in combinatie met een vetrijke maaltijd of een lichte maaltijd met respectievelijk 43,6% en 40,5% toe, en de C max met respectievelijk 16% en 13,5%, zonder dat daardoor de blootstelling aan emtricitabine werd beïnvloed.
Comparé à l’administration à jeun, l’administration de fumarate de ténofovir disoproxil et d’emtricitabine, associés soit avec un repas riche en graisses soit avec un repas léger a augmenté les valeurs moyennes de l’ASC du ténofovir respectivement de 43,6% et de 40,5%, et la C max respectivement de 16% et 13,5%, sans modifier les expositions à l’emtricitabine.

In een dose-rangingonderzoek met meerdere doses bij gezonde oudere volwassenen (doses van 267 mg tot 1335 mg driemaal daags) nam de gemiddelde klaring boven een dosis van 801 mg driemaal daags met ongeveer 25% af.
Dans une étude de recherche de dose, menée chez des adultes sains moyennement âgés ayant reçu des doses multiples s’échelonnant entre 267 mg et 1335 mg trois fois par jour, la clairance moyenne diminuait d’environ 25 % au-delà d’une dose de 801 mg trois fois par jour.

Bij klinische onderzoeken met sevelamer nam de gemiddelde totale en LDL-cholesterolspiegel af met 15-39%.
Lors des essais cliniques sur le sevelamer, les taux moyens de cholestérol total et de LDL cholestérol ont diminué de 15-39 %.

Kat: Na gelijktijdige intramusculaire toediening van 40 microgram dexmedetomidine per kg lichaamsgewicht en 5 mg ketamine per kg lichaamsgewicht aan katten, verdubbelde de maximumconcentratie dexmedetomidine, maar er was geen effect op de T max . De gemiddelde eliminatiehalfwaardetijd van dexmedetomidine nam toe tot 1,6 uur en de totale blootstelling (AUC) nam toe met 50%.
L'administration simultanée d'une dose de 10 mg de kétamine/kg et de 40 microgrammes de dexmédétomidine/kg peut provoquer des crises de tachycardie.