In die tijd kon men in de meeste brandwondencentra wel beroep doen op een externe psycholoog in geval er zich problemen manifesteerden in verband met het niet aanvaarden van zijn littekens, bij frequente ‘onverklaarbare’ huilbuien of agressieaanvallen bij de patiënt.
À l’époque, on pouvait faire appel dans la plupart des centres de grands brûlés à un psychologue externe en cas de problèmes liés à la non acceptation de ses cicatrices, en cas de crises de larmes fréquentes et « inexplicables » ou d'accès d'agressivité chez le patient.
