Vertaling van "bij volgende toedieningen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

acute gedissemineerde encefalomyelitis volgend op infectieziekte
encéphalomyélite disséminée aigüe postinfectieuse

late bevalling van volgend kind bij tweeling, drieling, enz.
Accouchement retardé du deuxième jumeau, triplé, etc.

Omschrijving: Enige mate van emotionele verwarring gewoonlijk in aansluiting op de geboorte van een op hen volgend broertje of zusje komt voor bij de meeste jonge kinderen. Een rivaliteitsstoornis jegens broertje of zusje dient alleen gediagnosticeerd te worden indien de ernst of het voortduren van de stoornis statistisch uitzonderlijk is en samengaat met stoornis van sociaal functioneren. | Neventerm: | jalouzie tussen broertjes en zusjes
Définition: La plupart des jeunes enfants sont perturbés par la naissance d'un frère ou d'une sœur. On ne doit faire le diagnostic de rivalité dans la fratrie que lorsque la réaction émotionnelle est à l'évidence excessive ou trop prolongée et s'accompagne d'une perturbation du fonctionnement social. | Jalousie dans la fratrie

Omschrijving: Een duurzame persoonlijkheidsverandering sinds ten minste twee jaar, volgend op blootstelling aan catastrofale stress. De stress moet zo uitzonderlijk zijn dat het niet nodig is persoonlijke gevoeligheid te verdisconteren ten einde zijn diepgaande effect op de persoonlijkheid te verklaren. De stoornis wordt gekenmerkt door een vijandige of wantrouwende houding tegenover de wereld, sociale teruggetrokkenheid, gevoelens van leegte of hopeloosheid, een chronisch gevoel van 'op scherp staan' als bij voortdurende dreiging en van vervreemding. Posttraumatische stressstoornis (F43.1) kan aan dit type persoonlijkheidsverandering voorafgaan. | Neventerm: | persoonlijkheidsverandering na | concentratiekampervaringen | persoonlijkheidsverandering na | langdurige blootstelling aan levensbedreigende situaties, bijvoorbeeld als slachtoffer van terrorisme | persoonlijkheidsverandering na | langdurige gevangenschap onder reële doodsdreiging | persoonlijkheidsverandering na | marteling | persoonlijkheidsverandering na | rampen
Définition: Modification durable de la personnalité, persistant au moins deux ans, à la suite de l'exposition à un facteur de stress catastrophique. Le facteur de stress doit être d'une intensité telle qu'il n'est pas nécessaire de se référer à une vulnérabilité personnelle pour expliquer son effet profond sur la personnalité. Le trouble se caractérise par une attitude hostile ou méfiante envers le monde, un retrait social, des sentiments de vide ou de désespoir, par l'impression permanente d'être sous tension comme si on était constamment menacé et par un détachement. Un état de stress post-traumatique (F43.1) peut précéder ce type de modification de la personnalité. | Modification de la personnalité après:captivité prolongée avec risque d'être tué à tout moment | désastres | expériences de camp de concentration | exposition prolongée à des situations représentant un danger vital, comme le fait d'être victime du terrorisme | torture

Omschrijving: Heeft een geleidelijk begin, volgend op een aantal voorbijgaande ischemische episoden die een opeenhoping van infarcten in het hersenparenchym veroorzaken. | Neventerm: | overwegend corticale dementie
Définition: Démence vasculaire dont le début est progressif, qui fait suite à de nombreux épisodes ischémiques transitoires provoquant des lacunes dans le parenchyme cérébral. | Démence à prédominance corticale

Omschrijving: Resterende niet-specifieke en variabele gedragsverandering volgend op herstel van virale of bacteriële encefalitis. Het belangrijkste verschil tussen deze aandoening en de organische persoonlijkheidsstoornissen is dat het omkeerbaar is.
Définition: Altération résiduelle du comportement, non spécifique et variable, après guérison d'une encéphalite virale ou bactérienne. Le syndrome est réversible, ce qui constitue la principale différence entre ce tableau et les troubles organiques de la personnalité.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In de ernstige gevallen wordt een dosisreductie van 20% aanbevolen (25% bij patiënten met Kaposi sarcoma) bij alle volgende toedieningen van paclitaxel.
Dans les cas de neuropathie sévère, une réduction de la dose de 20% (25% chez les patients atteints du SK) pour tous les cycles ultérieurs de paclitaxel, est recommandée.

In ernstige gevallen is een dosisverlaging met 20% (25% voor KS patiënten) aanbevolen voor alle volgende toedieningen van paclitaxel.
Dans les cas graves, une diminution de 20 % (25 % pour les patients SK) de la dose est recommandée pour toutes les administrations suivantes de paclitaxel.

Bij gelijktijdige toediening van rifampicine en repaglinide kan derhalve een aanpassing van de dosis van repaglinide nodig zijn die dient te worden gebaseerd op een nauwkeurige bloedglucosecontrole bij de aanvang van de behandeling met rifampicine (acute remming), bij volgende toedieningen (combinatie van remming en inductie), bij stopzetting (inductie alleen) en tot ongeveer twee weken na de stopzetting van de behandeling met rifampicine wanneer het inducerend effect van rifampicine niet meer aanwezig is.
L’administration concomitante de rifampicine et de répaglinide peut par conséquent nécessiter un ajustement de la posologie du répaglinide qui doit être basé sur le suivi attentif de la glycémie, non seulement lors de l’initiation du traitement par la rifampicine (forte action inhibitrice), mais également au cours du traitement (action inductrice et inhibitrice combinée) et à l’arrêt du traitement (action inductrice seule), et ce, jusqu’à deux semaines environ après l’arrêt de la rifampicine, lorsque l’action inductrice de la rifampicine a disparu.

Bij gelijktijdige toediening van rifampicine en repaglinide kan derhalve een aanpassing van de dosis van repaglinide nodig zijn die dient te worden gebaseerd op een nauwkeurige bloedglucosecontrole zowel bij de aanvang van de behandeling met rifampicine (acute remming) als bij volgende toedieningen (combinatie van remming en inductie) als bij stopzetting (inductie alleen) als tot ongeveer twee weken na de stopzetting van de behandeling met rifampicine wanneer het inducerend effect van rifampicine niet meer aanwezig is.
L’administration concomitante de rifampicine et de répaglinide peut par conséquent nécessiter un ajustement de la dose du répaglinide qui doit être basé sur le suivi attentif de la glycémie, non seulement lors de l’initiation du traitement par la rifampicine (forte action inhibitrice), mais également au cours du traitement (action inductrice et inhibitrice combinée) et à l’arrêt du traitement (action inductrice seule), et ce, jusqu’à deux semaines environ après l’arrêt de la rifampicine, lorsque l’action inductrice de la rifampicine a disparu.

Bij gelijktijdige toediening van rifampicine en repaglinide kan daarom een aanpassing van de dosis van repaglinide nodig zijn, die dient te worden gebaseerd op een nauwkeurige bloedglucosecontrole bij de aanvang van de behandeling met rifampicine (acute remming), bij volgende toedieningen (combinatie van remming en inductie), bij stopzetting (inductie alleen) en tot ongeveer twee weken na de stopzetting van de behandeling met rifampicine wanneer het inducerende effect van rifampicine niet meer aanwezig is.
Lorsque le répaglinide a été administré 24 heures après la dernière dose de rifampicine, une réduction de 80 % de l’ASC du répaglinide a été observée (action inductrice seule). L’administration concomitante de rifampicine et de répaglinide peut par conséquent nécessiter un ajustement de la posologie du répaglinide qui doit être basé sur le suivi attentif de la glycémie, non seulement lors de l’initiation du traitement par la rifampicine (forte action inhibitrice), mais également au cours du traitement (action inductrice et inhibitrice combinée) et à l’arrêt du traitement (action inductrice seule), et ce, jusqu’à deux semaines environ après l’arrêt de la rifampicine, lorsque l’action inductrice de la rifampicine a disparu.

Bij acuut myocard infarct met een ST-segment elevatie (STEMI): De aanbevolen dosis is een eenmalige intraveneuze inspuiting van 30 mg samen met een subcutane inspuiting van 1 mg per kg lichaamsgewicht. Dit wordt gevolgd door een subcutane toediening van 1 mg per kg lichaamsgewicht om de 12 uur (met een maximumdosis van 100 mg Clexane voor elk van de eerste twee subcutane toedieningen, gevolgd door subcutane toedieningen van 1 mg/kg lichaamsgewicht voor de volgende doses).
En cas d’infarctus aigu du myocarde avec sus-décalage du segment ST (STEMI) : La dose recommandée est une injection intraveineuse unique de 30 mg plus une dose d’1 mg par kg de poids corporel administrée par voie sous-cutanée, suivie d’une injection sous cutanée d’1 mg par kg de poids corporel toutes les 12 heures (avec une dose maximale de 100 mg de Clexane pour les 2 premières injections souscutanées, suivi d’injections sous-cutanées de 1 mg/kg de poids corporel pour les prochaines doses).

Gebruik een subcutane toediening van 0,75 mg/kg lichaamsgewicht om de 12 uur (met een maximumdosis van 75 mg Clexane voor elk van de eerste twee subcutane toedieningen, gevolgd door subcutane toedieningen van 0,75 mg/kg lichaamsgewicht voor de volgende doses).
Utiliser une injection sous-cutanée de 0,75 mg/kg de poids corporel toutes les 12 heures (avec une dose maximale de 75 mg de Clexane pour les 2 premières injections sous-cutanées, suivi d’injections sous-cutanées de 0,75 mg /kg de poids corporel pour les prochaines doses).

In geval van een ernstige aandoening van de nieren (ernstige nierinsufficiëntie) moet het minimale interval tussen 2 toedieningen aangepast worden volgens het volgende schema:
En cas de maladie grave des reins (insuffisance rénale sévère), l'intervalle minimum entre 2 prises sera modifié selon le schéma suivant: