Vertaling van "bij ratten werd getest " (Nederlands → Frans) :

Dystocie werd waargenomen met de laagste dosis (0,01 mg/kg lichaamsgewicht) die bij ratten werd getest.
On a observé une dystocie à la dose la plus faible (0,01 mg/kg de poids corporel) testée chez le rat.

Alfentanil werd getest in een reeks niet-klinische veiligheidsstudies waaronder: toxiciteit bij toediening van een eenmalige intraveneuze dosis (muis, rat, cavia, hond); toxiciteit bij herhaalde intraveneuze toediening tot 1 maand bij honden en ratten; intraveneuze reproductiestudies voor onderzoek van de vruchtbaarheid en de algemene reproductieve eigenschappen bij ratten, de teratogeniciteit en de embryotoxiciteit bij ratten en konijnen, en de perinatale/postnatale reproductie bij ratten.
L'alfentanil a été testé dans une série d'études de sécurité non cliniques concernant entre autres : toxicité lors de l'administration d'une dose intraveineuse unique (souris, rat, cobaye, chien); toxicité lors d'administrations intraveineuses répétées jusqu'à 1 mois chez le chien et le rat; études de reproduction avec des doses intraveineuses pour examiner la fertilité et les propriétés reproductrices générales chez le rat, la tératogénicité et l'embryotoxicité chez le rat et le lapin et la reproduction périnatale/postnatale chez le rat.

Ambroxolhydrochloride was niet teratogeen of embryotoxisch wanneer het werd getest met orale doses tot 3000 mg/kg/d bij ratten en tot 200 mg/kg/d bij konijnen.
Le chlorhydrate d’ambroxol n'a pas été embryotoxique ni tératogène lorsqu'il a été testé avec des doses orales allant jusque 3.000 mg/kg/j chez le rat et jusqu'à 200 mg/kg/j chez le lapin.

Pazopanib veroorzaakte geen genetische schade toen het werd getest in genotoxiciteitsanalyses (Ames analyse, menselijke perifere lymfocytenchromosomen afwijkingsanalyses en in vivo micronucleus bij ratten).
Aucune altération génétique n’a été mise en évidence avec le pazopanib lors des essais de génotoxicité (test d’Ames, test d'aberration chromosomique sur lymphocytes périphériques humains et test du micronucleus in vivo chez le rat).

De toxiciteit van poloxameer 188 werd getest bij muizen, ratten, konijnen en honden zonder enig resultaat van toxicologische aard aan het licht te brengen.
La toxicité du poloxamère 188 a été testée chez la souris, le rat, le lapin et le chien sans révéler de résultats d’ordre toxicologique.

Vruchtbaarheid INCRELEX werd getest in een teratologiestudie bij ratten, waar het geen effecten had op de foetus bij doses tot 16 mg/kg (20 maal de MRHD op basis van de lichaamsoppervlakte) en in een teratologiestudie bij konijnen, waar het geen effecten had op de foetus bij een dosis van 0,5 mg/kg (2 maal de MRHD op basis van de lichaamsoppervlakte).
Fécondité INCRELEX a été testée dans une étude de tératogénicité chez le rat, sans effets sur le fœtus jusqu'à 16 mg / kg (20 fois la dose maximale recommandée chez l’Homme en fonction de la surface corporelle) et dans une étude de tératogénicité chez le lapin, sans effets sur le fœtus à la dose de 0,5 mg / kg (2 fois la dose maximale recommandée chez l’Homme en fonction de la surface corporelle).

De toediening van nifedipine werd geassocieerd met een verscheidenheid aan embryotoxische, foetotoxische en voor de placenta toxische effecten, waaronder onvolgroeide foetussen (ratten, muizen, konijnen), kleine placenta’s en onderontwikkelde chorion villi (apen), dood van embryo en foetus (ratten, muizen, konijnen) en verlengde zwangerschap/verminderde neonatale overleving (ratten; werd niet geëvalueerd bij andere species).
L’administration de nifédipine a été associée à divers effets embryotoxiques, foetotoxiques et toxiques pour le placenta, y compris à des fœtus immatures (rats, souris, lapins), des petits placentas, des chorion villi (singes) sous-développés, la mort d’un embryon et fœtus (rats, souris, lapins) et une grossesse prolongée/ diminution de la survie néonatale (rats; n’a pas été évalué chez d’autres espèces).

Bij mannelijke ratten werd een verhoogde incidentie van bijniermerghyperplasie en feochromocytoom waargenomen bij doses van 1 mg/kg/dag en hoger ( 1 keer de klinische blootstelling bij de maximale aanbevolen menselijke dosis [MRHD – maximum recommended human dose] op basis van de AUC), bij vrouwelijke ratten werd een verhoogde incidentie van bijniermerghyperplasie en feochromocytoom waargenomen bij alle doses ( 0,3 keer de klinische blootstelling bij de MRHD op basis van de AUC).
Une incidence accrue des hyperplasies médullosurrénales et des phéochromocytomes a été observée chez les rats mâles aux doses de 1 mg/kg/jour et plus ( 1 fois l’exposition clinique à la dose maximale recommandée chez l’Homme d’après l’ASC) et chez les rates femelles à toutes les doses ( 0,3 fois l’exposition clinique à la dose maximale recommandée chez l’Homme d’après l’ASC).

Carcinogenese In een onderzoek van 26 weken naar de intraveneuze toxiciteit bij ratten werd een significante stijging gezien van de incidentie van adenocarcinoom van de mammae bij vrouwelijke ratten en van carcinomen van de klier van Zymbal bij mannelijke en vrouwelijke ratten bij subtherapeutische plasmaspiegels van cidofovir.
Carcinogenèse Lors d’une étude de toxicité de 26 semaines par voie intraveineuse, une augmentation significative de l’incidence des adénocarcinomes mammaires a été observée chez le rat femelle, ainsi que des carcinomes de la glande de Zymbal chez le rat mâle et femelle, à des concentrations plasmatiques infra-thérapeutiques de cidofovir.

Interactie specifiek voor dexrazoxaan: Toen dexrazoxaan werd getest bij vijf belangrijke cytochroom P450 iso-enzymen: CYP1A, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 en CYP3A4, werd geen hiervan geïnhibeerd door dexrazoxaan.
Interaction spécifique au dexrazoxane : Les tests sur les cinq principales isoenzymes du cytochrome P450 (CYP1A, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 et CYP3A4) n'ont montré aucune inhibition de ces isoenzymes par le dexrazoxane.