Vertaling van "bij niet-epileptische patiënten " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

absence-epilepsie in kinderjaren [pyknolepsie] | benigne | infantiele myoklonische-epilepsie | benigne | neonatale convulsies (familiaal) | epilepsie met grandmalaanvallen bij ontwaken | juveniele | absence epilepsie | juveniele | myoklonische epilepsie [impulsieve petit mal] | niet-specifieke epileptische aanvallen | atonisch | niet-specifieke epileptische aanvallen | klonisch | niet-specifieke epileptische aanvallen | myoklonisch | niet-specifieke epileptische aanvallen | tonisch | niet-specifieke epileptische aanvallen | tonisch-klonisch
Convulsions néonatales bénignes (familiales) Crises non spécifiques:atoniques | cloniques | myocloniques | tonico-cloniques | toniques | Epilepsie (avec):absences de l'adolescence | absences de l'enfance [pyknolepsie] | crises [grand mal] au réveil | myoclonique bénigne de l'enfance | myoclonique [petit mal impulsif] juvénile

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door onwillekeurige lozing van urine, zowel overdag als 's nachts, in afwijking van de norm voor de verstandelijke leeftijd van de betrokkene; en die niet het gevolg is van een gebrekkige controle over de blaas ten gevolge van een neurologische stoornis of van epileptische toevallen of van een anatomische afwijking van de urinewegen. De enuresis kan aanwezig geweest zijn vanaf de geboorte of kan ontstaan zijn na een periode van reeds-verworven blaasbeheersing. De enuresis kan al dan niet samengaan met een uitgebreidere emotionele stoornis of gedragsstoornis. | Neventerm: | enuresis (primair)(secundair) van niet-organische oorsprong | functionele enuresis | psychogene enuresis | urine-incontinentie van niet-organische oorsprong
Définition: Trouble caractérisé par une miction involontaire, diurne et nocturne, anormale compte tenu de l'âge mental de l'enfant et qui n'est pas lié à un trouble du contrôle vésical d'origine neurologique, à des crises épileptiques, ou à une anomalie organique de l'arbre urinaire. L'énurésie peut exister, de façon continue, depuis la naissance ou être précédée d'une période de contrôle de la fonction vésicale. Elle peut s'accompagner d'un trouble plus global des émotions ou du comportement. | Enurésie:fonctionnelle | (primaire) (secondaire) d'origine non organique | psychogène | Incontinence urinaire d'origine non organique

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

vormen van epilepsie en epileptische syndromen, waarvan niet is vastgesteld of zij focaal of gegeneraliseerd zijn
Epilepsies et syndromes épileptiques non précisés comme focaux ou généralisés

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Artikel 2. Het opzet van de inrichting is de integrale multidisciplinaire tenlasteneming van patiënten met refractaire epilepsie, dwz. waarbij een bevredigende epileptische aanvalscontrole niet kan worden bereikt met om het even welk potentieel effectief antiepilepticum, alleen of in combinatie, in dosissen die niet gepaard gaan met onaanvaardbare neveneffecten, met beperkingen en handicaps door hun niet of slecht gecontroleerde aanvallen tot gevolg.
Article 2. Le but de l'établissement est la prise en charge multidisciplinaire intégrale de patients épileptiques atteints d'épilepsie rebelle, c'est-à-dire chez qui un contrôle satisfaisant des crises ne peut pas être obtenu avec un des médicaments antiépileptiques potentiellement efficaces, administré seul ou en combinaison, dans des doses non associées à des effets secondaires inacceptables, avec des incapacités et des handicaps comme conséquence.

Epileptische aanvallen worden geschat op 1/1000 patiënten, zodat Bupropion niet mag worden toegediend aan patiënten met epilepsie of convulsies in de voorgeschiedenis.
Les convulsions étant estimées à 1/1000 patients, le Bupropion ne devrait donc pas être administré aux patients souffrant de problèmes d'épilepsie ou d'antécédents de convulsions 12 .

De nevenwerkingen verschillen echter. Bupropion heeft mogelijk een nadeliger profiel, met het geschatte risico op epileptische toevallen bij 1/1000 patiënten en slapeloosheid bij 30-40% van de patiënten.
Les effets secondaires indésirables sont cependant différents, avec principalement un risque estimé de convulsion chez 1/1000 patient et d'insomnie dans 30-40% pour les traitements au Bupropion.

Contra-indicaties voor revalidatie □ patiënten die niet in staat zijn om de revalidatie in groep te volgen omwille van een persoonlijkheidsstoor nis of zeer ernstige deconditionering □ bij patiënten die niet bereid zijn tot werkhervatting zal het centrum de CVSdiagnose niet bevestigen □ patiënten die nog werken komen niet in aanmerking voor de revalidatie
Rééducation fonctionnelle contreindiquée □ patients qui ne sont pas capables de suivre la rééducation fonctionnelle en groupe à cause de troubles de la personnalité ou d'un déconditionnement très grave □ pour les patients qui ne sont pas prêts à une reprise du travail, le centre ne confirmera pas le diagnostic SFC □ les patients qui travaillent encore n'entrent pas en ligne de compte pour la rééducation fonctionnelle

o Niet-radiotherapie zorggerelateerde activiteiten, uitgevoerd voor niet-radiotherapie patiënten, bijv. consultaties voor chemotherapie patiënten, multidisciplinaire consultatie voor niet-radiotherapie patiënten.
o Les activités de soins ne concernant pas la radiothérapie, effectuées pour des patients qui ne sont pas sous radiothérapie (par ex., le temps consacré aux consultations pour des patients en chimiothérapie, les consultations multidisciplinaires pour des patients qui ne sont pas sous radiothérapie).

Het feit dat het aantal patiënten uit deze regio’s dat in de centra behandeld is gering is, betekent (waarschijnlijk) niet dat de CVS-aandoening er minder voorkomt dan in andere regio’s van het land. Veel CVS-patiënten (die vaak ernstig fysiek geïnvalideerd zijn) zijn vermoedelijk echter niet in staat om een ambulante revalidatie te volgen in een (ver) afgelegen centrum, al blijkt uit tabel 15 (pagina 101) dat de meeste centra toch ook redelijk veel patiënten bereikt hebben uit andere regio’s dan waar de centra gevestigd zijn (wat er opnieuw lijkt op te wijzen dat de patiënten gemotiveerd zijn om de revalidatie te volgen).
De nombreux patients SFC (qui sont souvent gravement handicapés physiquement) ne sont cependant probablement pas en mesure de suivre une rééducation ambulatoire dans un centre qui est situé relativement loin de chez eux, bien que le tableau 15 (page 101) semble indiquer que la plupart des centres aient tout de même atteint également assez bien de patients d’autres régions que celles où les centres sont établis (ce qui semble à nouveau prouver que les patients sont motivés à suivre la rééducation).

□ coördinaten van perifere zorgverleners worden aan de patiënt bezorgd indien niet overgegaan wordt tot een bilanrevalidatieprogramma □ fysische therapie wordt meestal reeds aangeraden aan patiënten die weerhouden worden voor het bilanrevalidatieprogramma □ infosessies voor patiënten die op de wachtlijst staan □ patiënten die de wachtlijst niet wensen af te wachten kunnen buiten de overeenkomst een psychische en fysische behandeling volgen in het centrum
□ les coordonnées de dispensateurs de soins périphériques sont communiquées au patient si celui-ci ne passe pas au programme de rééducation fonctionnelle de bilan; □ la plupart du temps, la thérapie physique est déjà conseillée aux patients qui sont retenus pour le programme de rééducation fonctionnelle de bilan □ sessions d'information pour les patients qui sont sur la liste d'attente □ les patients qui ne souhaitent pas attendre la liste d'attente peuvent suivre dans le centre un traitement psychique et physique hors du cadre de la convention

De arbeidstijd die besteed wordt aan de raadplegingen van patiënten (of de verzorging van patiënten) die niet tot de rechthebbenden van deze overeenkomst behoren, kan dus niet in aanmerking worden genomen om tot de vereiste omkadering van minimum 1,2 VTE per 60 patiënten jonger dan 18 jaar te komen.
Le temps de travail consacré aux consultations de patients (ou aux soins dispensés aux patients) qui ne font pas partie des bénéficiaires de la présente convention ne peut donc pas être pris en considération pour atteindre le cadre requis de 1,2 ETP minimum par 60 patients âgés de moins de 18 ans.

Door de rechthebbenden die niet ten laste vallen van de verplichte verzekering (bijvoorbeeld de buitenlandse patiënten) bij de berekening van de norm in aanmerking te nemen, zullen bepaalde abnormale situaties kunnen worden verholpen: zo zal een instelling met 1 rechthebbende in de Catergorie Cd in RVT en 30 buitenlandse patiënten van de categorie 0, niet langer een forfait kunnen aanrekenen dat overeenkomt met de norm van Cat Cd in RVT, maar wel het gemiddelde tussen de Cat O-patiënten en de rechthebbende uit Cat Cd in RVT.
Cette prise en considération des non bénéficiaires de l’assurance obligatoire (p.ex. les patients étrangers) dans le calcul de la norme permettra de remédier à certaines situations anormales : ainsi, un établissement ayant 1 bénéficiaire de la catégorie Cd en MRS et 30 patients étrangers de la catégorie 0, ne pourra plus attester un forfait correspondant à la norme de la catégorie Cd en MRS, mais bien la moyenne entre les patients de la catégorie 0 et le bénéficiaire de la catégorie Cd en MRS.

Voor de equipes die hun personeelskader niet meer verder kunnen verhogen, houdt de beperking van het aantal patiënten waarvoor een vergoeding kan worden aangerekend, hoegenaamd niet in dat ze voor niet méér patiënten mogen tussenkomen.
Pour les équipes qui ne peuvent plus augmenter leurs effectifs, la limitation du nombre de patients pour lesquels un forfait peut être porté en compte ne signifie pas qu'elles ne peuvent pas intervenir pour davantage de patients.