Vertaling van "bij niet beademde muizen " (Nederlands → Frans) :

Bij niet beademde muizen, ratten en honden veroorzaakt remifentanil na een hoge intraveneuze enkelvoudige bolusinjectie tekenen van intoxicaties die zijn te verwachten na toediening van µ-opioïd agonisten.
Les manifestations attendues des intoxications par les agonistes des récepteurs µ-opioïdes ont été observées chez la souris, le rat et le chien non ventilés, après l'administration d'une forte dose de rémifentanil injectée en bolus intraveineux.

Acute toxiciteit Bij niet beademde muizen, ratten en honden veroorzaakt remifentanil na een hoge intraveneuze enkelvoudige bolusinjectie tekenen van intoxicaties die zijn te verwachten na toediening van μ-opioïd agonisten.
Toxicité aiguë Les manifestations attendues d'intoxication par les agonistes des récepteurs µ-opioïdes ont été observées chez la souris, le rat et le chien non ventilés, après l'administration d'une forte dose de rémifentanil injectée en bolus intraveineux.

Onderzoeken met emodine die 2 jaar lang werden uitgevoerd op mannelijke en vrouwelijke ratten en muizen hebben geen carcinogeen effect aangetoond bij mannelijke ratten en vrouwelijke muizen en de resultaten waren dubbelzinnig bij vrouwelijke ratten en mannelijke muizen. Een regime van grote doses antraquinone glucosiden van cascara toegediend aan ratten heeft niet geleid tot afwijkende cryptehaarden (ACF) of een stijging van de ACF's door 1,2- dimethylhydrazine (DMH).
Un régime constitué de fortes doses de glucosides anthraquinoniques de cascara administrés à des rats n’a pas entraîné d’apparition de foyers de cryptes aberrantes (ACF) ou d’augmentation des ACF induits par la 1,2-diméthylhydrazine (DMH).

Niet-klinische gegevens duiden niet op een speciaal risico voor mensen. Deze gegevens zijn afkomstig van conventioneel onderzoek op het gebied van kruisreactiviteit, toxiciteit bij herhaalde doseringen, immunotoxiciteit, reproductietoxiciteit en toxiciteit bij onvolwassen dieren met canakinumab of een muizen-anti-muizen IL-1 bèta antilichaam.
Les données non cliniques issues des études de réactivité croisée, de toxicologie en administration répétée, d’immunotoxicité et de toxicité sur la reproduction et le développement menées avec le canakinumab ou avec un anticorps murin dirigé contre l’IL-1 bêta murine n’ont pas révélé de risque particulier pour l’homme.

De hoogste dosis (voor muizen vergelijkbaar met, en voor ratten tweemaal* de maximale aanbevolen klinische dosis van 10 mg op basis van mg/m 2 ) lag bij muizen, maar niet bij ratten, dicht bij de maximaal verdraagbare dosis.
La dose maximale (pour la souris similaire et pour les rats deux fois* la dose clinique maximale recommandée de 10 mg sur une base en mg/m²) a été proche de la dose maximale tolérée pour la souris mais non pour le rat.

De hoogste dosis (voor muizen vergelijkbaar met, en voor ratten tweemaal* de maximale aanbevolen klinische dosis van 10 mg op basis van mg/m2) lag voor muizen, maar niet voor ratten, dicht bij de maximaal verdraagbare dosis.
La dose maximale (pour la souris similaire et pour les rats deux fois* la dose clinique maximale recommandée de 10 mg sur une base en mg/m2) a été proche de la dose maximale tolérée pour la souris mais non pour le rat.

Temsirolimus was niet genotoxisch in een reeks van in vitro (bacteriële terugmutatie bij Salmonella typhimurium en Escherichia coli, voorwaartse mutaties bij muizen lymfomacellen en chromosoomafwijkingen bij ovariumcellen van de Chinese hamster) en in vivo (muizen microkern) onderzoeken.
Une batterie de tests tant in vitro (mutation bactérienne inverse sur Salmonella typhimurium et Escherichia coli, mutation directe sur cellules lymphomateuses de souris et aberrations chromosomiques sur cellules ovariennes de hamster chinois) qu'in vivo (micronucleus chez la souris) a démontré l'absence de génotoxicité du temsirolimus.

Fosamprenavir was niet mutageen of genotoxisch in een standaardbatterij van in vitro en in vivo testen. Tijdens langetermijn-carcinogeniteitstudies met fosamprenavir onder muizen en ratten was bij muizen sprake van een verhoogde incidentie van hepatocellulair adenoom en hepatocellulair carcinoom bij blootstellingsniveaus gelijkwaardig aan 0,1 tot 0,3 maal de niveaus die bij de mens voorkomen bij gebruik van 700 mg fosamprenavir plus 100 mg ritonavir tweemaal daags.
- 0,3 fois celui constaté chez l’Homme traité par fosamprénavir (700 mg) et ritonavir (100 mg), deux fois par jour.

Infantiel-verworven ziekte van Pompe; klinisch onderzoek bij patiënten van 6 maanden of jonger De veiligheid en werkzaamheid van Myozyme is geëvalueerd in een gerandomiseerd, open label, pivotal onderzoek met 18 niet-beademde patiënten met de infantiel-verworven ziekte van Pompe die bij het begin van de behandeling 6 maanden of jonger waren, vergeleken met een historische controlegroep.
Forme infantile de la maladie de Pompe ; essai clinique mené chez des patients âgés de 6 mois maximum La tolérance et l’efficacité de Myozyme ont été évaluées dans un essai clinique pivot randomisé, en ouvert, versus contrôles historiques, de 18 patients non ventilés ayant une forme infantile de la maladie, âgés de 6 mois ou moins au début du traitement.