Vertaling van "bij nierfalen aangezien " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand
Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique

Omschrijving: Gedragsstoornis, doorgaans bij tamelijk jonge kinderen, die voornamelijk wordt gekenmerkt door opvallend uitdagend, ongehoorzaam, storend gedrag en die geen criminaliteit of de meer extreme vormen van agressief of dissociaal gedrag omvat. De stoornis vereist dat aan de algemene criteria uit F91.- is voldaan; zelfs ernstig kattenkwaad of zeer onbehoorlijk gedrag is op zichzelf niet voldoende voor de diagnose. Deze categorie dient met voorzichtigheid gebruikt te worden, vooral bij oudere kinderen, aangezien een gedragsstoornis die klinisch van belang is doorgaans samengaat met dissociaal of agressief gedrag dat verder gaat dan louter uitdagend gedrag, ongehoorzaamheid of storend optreden.
Définition: Trouble des conduites, se manifestant habituellement chez de jeunes enfants, caractérisé essentiellement par un comportement provocateur, désobéissant ou perturbateur et non accompagné de comportements délictueux ou de conduites agressives ou dyssociales graves. Pour qu'un diagnostic positif puisse être porté, le trouble doit répondre aux critères généraux cités en F91.-; les mauvaises blagues ou mauvais tours , et les perturbations même sévères, observées chez des enfants, ne justifient pas, en eux-mêmes, ce diagnostic. Cette catégorie doit être utilisée avec prudence, en particulier chez les enfants plus âgés, étant donné que les troubles des conduites présentant une signification clinique s'accompagnent habituellement de comportements dyssociaux ou agressifs dépassant le cadre d'un comportement provocateur, désobéissant ou perturbateur.

acuut nierfalen
insuffisance rénale aigüe

chronisch nierfalen
insuffisance rénale chronique

nierfalen
syndrome d'insuffisance rénale

hypertensief nierfalen
insuffisance rénale hypertensive

anemie bij chronisch nierfalen
anémie au cours d'une insuffisance rénale chronique

acuut nierfalen door COVID-19
insuffisance rénale aiguë par COVID-19

terminaal nierfalen
insuffisance rénale chronique terminale (stade 5)

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Behandeling van patiënten met nierfalen Aangezien levofloxacine voornamelijk door de nieren wordt uitgescheiden, moet de levofloxacinedosis aangepast worden bij patiënten met nierfalen (zie rubriek 4.2).
Patients atteints d’insuffisance rénale Comme la lévofloxacine est excrétée principalement par les reins, sa posologie doit être ajustée chez les patients atteints d’insuffisance rénale (voir rubrique 4.2).

Nefrotoxiciteit: vancomycine moet met zorg worden toegediend aan patiënten met nierfalen, aangezien er een veel groter risico is op toxische effecten als de concentratie in het bloed lang hoog is.
Néphrotoxicité : la vancomycine doit être utilisée avec précaution chez les patients atteints d’insuffisance rénale, car la probabilité d'apparition d'effets toxiques est beaucoup plus élevée en cas de présence prolongée de concentrations sanguines élevées.

Patiënten met nier- of leverfunctiestoornis Gemcitabine moet met voorzichtigheid worden toegepast bij patiënten met lever- of nierfalen aangezien er onvoldoende informatie uit klinisch onderzoek beschikbaar is om duidelijke aanbevelingen voor de dosis bij deze patiëntengroepen mogelijk te maken (zie rubrieken 4.4, 4.8 en 5.2).
Insuffisants rénaux ou insuffisants hépatiques La gemcitabine devra être administrée avec précaution chez les patients atteints d’insuffisance hépatique ou rénale car les données issues des essais cliniques sont insuffisantes pour établir des recommandations claires sur les doses à administrer pour ces populations de patients (voir rubriques 4.4, 4.8 et 5.2).

Gebruik bij nierfalen. Aangezien sertraline verregaand gemetaboliseerd wordt, is de uitscheiding van ongewijzigd geneesmiddel in de urine een minder belangrijke eliminatieroute.
Utilisation en cas d'insuffisance rénale : Comme la sertraline est intensément métabolisée, l'excrétion dans l'urine du médicament inchangé ne représente qu'une voie mineure d'élimination.

Gemcitabine moet met voorzichtigheid worden toegepast bij patiënten met lever- of nierfalen aangezien er onvoldoende informatie uit klinisch onderzoek beschikbaar is om duidelijke aanbevelingen voor de dosis bij deze patiëntengroepen mogelijk te maken (zie rubrieken 4.4 en 5.2).
La gemcitabine devra être administrée avec précaution chez les patients atteints d’insuffisance hépatique ou rénale car les données issues des essais cliniques sont insuffisantes pour établir des recommandations claires sur les doses à administrer pour ces populations de patients (voir rubriques 4.4 et 5.2).

Patiënten met nier- of leverfunctiestoornis Gemcitabine moet met voorzichtigheid worden toegepast bij patiënten met lever- of nierfalen aangezien er onvoldoende informatie uit klinisch onderzoek beschikbaar is om duidelijke aanbevelingen voor de dosis bij deze patiëntengroepen mogelijk te maken (zie rubrieken 4.4 en 5.2).
Insuffisants rénaux ou insuffisants hépatiques La gemcitabine devra être administrée avec précaution chez les patients atteints d’insuffisance hépatique ou rénale car les données issues des essais cliniques sont insuffisantes pour établir des recommandations claires sur les doses à administrer pour ces populations de patients (voir rubriques 4.4 et 5.2).

Patiënten met nier- of leverfunctiestoornis: Gemcitabine moet met voorzichtigheid worden toegepast bij patiënten met lever- of nierfalen, aangezien er onvoldoende informatie uit klinisch onderzoek beschikbaar is om duidelijke aanbevelingen voor de dosis bij deze patiëntengroepen mogelijk te maken (zie rubrieken 4.4 en 5.2).
Patients atteints d’insuffisance hépatique ou rénale : La gemcitabine doit être utilisée avec précaution chez les patients atteints d’insuffisance hépatique ou rénale, car les données issues des études cliniques ne permettent pas pour l’instant de formuler des recommandations posologiques péremptoires pour ces populations de patients (voir rubriques 4.4 et 5.2).

Canagliflozine mag ook niet worden gebruikt bij patiënten met terminaal nierfalen (end stage renal disease; ESRD) of bij dialysepatiënten, aangezien het bij dergelijke populaties naar verwachting niet werkzaam is (zie de rubrieken 4.4 en 5.2).
La canagliflozine ne doit pas être administrée chez les patients présentant une insuffisance rénale terminale (IRT) ou les patients sous dialyse, en raison d’un manque d’efficacité attendue chez ces patients (voir rubriques 4.4 et 5.2).