Traduction de «bij 270 patiënten » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

Omschrijving: Anorexia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door welbewust gewichtsverlies, op gang gebracht en volgehouden door de patiënt. De stoornis komt meestal voor bij meisjes in de adolescentie en jonge vrouwen, maar jongens en jonge mannen in dezelfde leeftijdscategorieën kunnen de stoornis ook vertonen, evenals kinderen tegen de puberteit en oudere vrouwen tot aan de menopauze. De ziekte is verbonden met een specifieke psychopathologie waarin afschuw van dikte en vormeloosheid van de lichaamscontour voortdurend aanwezig is als een zich opdringende overwaardige gedachte. De patiënten stellen zichzelf een lage gewichtslimiet. Doorgaans is er ondervoeding in wisselende mate van ernst met als gevolg endocriene en metabole veranderingen en ontregelingen van lichaamsfuncties. De symptomen omvatten beperking van het voedingspakket, overdreven lichaamsbeweging, opwekken van braken en laxeren en gebruik van eetlustonderdrukkers en diuretica.
Définition: Trouble caractérisé par une perte de poids intentionnelle, induite et maintenue par le patient. Il survient habituellement chez une adolescente ou une jeune femme, mais il peut également survenir chez un adolescent ou un jeune homme, tout comme chez un enfant proche de la puberté ou une femme plus âgée jusqu'à la ménopause. Le trouble est associé à une psychopathologie spécifique qui consiste en l'intrusion persistante d'une idée surinvestie: la peur de grossir et d'avoir un corps flasque. Les sujets s'imposent à eux-mêmes un poids faible. Il existe habituellement une dénutrition de gravité variable s'accompagnant de modifications endocriniennes et métaboliques secondaires et de perturbations des fonctions physiologiques. Les symptômes comprennent une restriction des choix alimentaires, une pratique excessive d'exercices physiques, des vomissements provoqués et l'utilisation de laxatifs, de coupe-faim et de diurétiques.

Omschrijving: Een aanhoudende labiliteit van stemming met talrijke perioden van depressiviteit en lichte euforie, waarvan er geen ernstig of langdurig genoeg is om een diagnose te rechtvaardigen van bipolaire affectieve stoornis (F31.-) of recidiverende depressieve stoornis (F33.-). Deze stoornis wordt veelvuldig gevonden bij de verwanten van patiënten met een bipolaire affectieve stoornis. Sommige personen met cyclothymie ontwikkelen tenslotte een bipolaire affectieve stoornis. | Neventerm: | affectieve persoonlijkheidsstoornis | cycloïde persoonlijkheid | cyclothyme persoonlijkheid
Définition: Instabilité persistante de l'humeur, comportant de nombreuses périodes de dépression ou d'exaltation légère (hypomanie), mais dont aucune n'est suffisamment sévère ou prolongée pour justifier un diagnostic de trouble affectif bipolaire (F31.-) ou de trouble dépressif récurrent (F33.-). Le trouble se rencontre fréquemment dans la famille de sujets ayant un trouble affectif bipolaire et certains sujets cyclothymiques sont eux-mêmes atteints ultérieurement d'un trouble affectif bipolaire. | Personnalité:affective | cycloïde | cyclothymique

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door twee of meer episoden waarin het niveau van stemming en activiteit van de betrokkene belangrijk is verstoord, terwijl de ontregeling de ene keer kan bestaan uit een stemmingsverhoging en toegenomen energie en activiteit (hypomanie of manie) en de andere keer uit een stemmingsverlaging en afgenomen energie en activiteit (depressie). Ook patiënten die lijden aan herhaalde episoden van alleen maar hypomanie of manie worden geklasseerd als bipolair. | manisch-depressieve psychose | manisch-depressieve reactie | manisch-depressieve ziekte
Définition: Trouble caractérisé par deux ou plusieurs épisodes au cours desquels l'humeur et le niveau d'activité du sujet sont profondément perturbés, tantôt dans le sens d'une élévation de l'humeur et d'une augmentation de l'énergie et de l'activité (hypomanie ou manie), tantôt dans le sens d'un abaissement de l'humeur et d'une réduction de l'énergie et de l'activité (dépression). Les épisodes récurrents d'hypomanie ou de manie sont classés comme bipolaires. | maladie | psychose | réaction | maniaco-dépressive

vrijstaand liftsysteem voor patiënten op netvoeding
système de levée d’un patient autonome sur secteur

bekrachtigd vrijstaand liftsysteem voor patiënten
système de levée d’un patient autonome alimenté par batterie

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Deze conclusie is voornamelijk gebaseerd op gegevens uit gepoolde placebogecontroleerde onderzoeken met postmenopauzale patiënten met osteoporose (3803 patiënten die werden behandeld met strontiumranelaat, overeenkomend met 11.270 patiëntenbehandelingsjaren en 3769 patiënten die werden behandeld met placebo, overeenkomend met 11.250 patiëntenbehandelingsjaren).
Cette conclusion repose principalement sur les données des études contrôlées versus placebo chez les patientes ménopausées ostéoporotiques (3 803 patientes étaient traitées avec le ranélate de strontium, soit 11 270 patientes-années de traitement, et 3 769 recevaient le placebo, soit 11 250 patientes-années de traitement).

de patiënten in alle ziektegroepen Laboratoriumtest Alle patiënten (N=449) CP-CML (N=270) (%) AP-CML (N=85) (%) BP-CML/Ph+ ALL (N=94) (%)
≥ 2 % des patients, tous groupes pathologiques confondus Analyse de laboratoire Tous patients confondus LMC-PC (N = 270) (%) LMC-PA (N = 85) (%) LMC-PB/LAL Ph+ (N = 94) (%)

Een adjuvante behandeling met paclitaxel dient daarom te worden beschouwd als een alternatief voor een uitgebreide AC-therapie. In een tweede grote klinische studie met een soortgelijke design bij patiënten met borstkanker met positieve klieren werden 3.060 patiënten gerandomiseerd naar al dan niet een adjuvante behandeling met vier kuren van paclitaxel in een hogere dosering van 225 mg/m² na vier kuren van AC (NSABP B-28, BMS CA139-270).
Ainsi, le traitement adjuvant par paclitaxel doit être considéré comme une alternative à une prolongation du traitement par AC. Dans une seconde étude clinique de grande envergure portant sur le traitement adjuvant du cancer du sein avec envahissement ganglionnaire et présentant un schéma similaire, 3 060 patientes ont été randomisées pour recevoir ou non 4 cures de paclitaxel à une posologie plus élevée de 225 mg/m² après 4 cures d’AC (NSABP B-28, BMS CA139-270).

Een adjuvante behandeling met paclitaxel dient dan ook te worden beschouwd als een alternatief voor een verlengde AC-therapie. In een tweede grote klinische studie van adjuvante therapie met een soortgelijke opzet bij patiënten met borstkanker met positieve klieren werden 3.060 patiënten gerandomiseerd naar al dan niet vier kuren van paclitaxel in een hogere dosering van 225 mg/m² gevolgd door vier kuren van AC (NSABP B-28, BMS CA139-270).
Ainsi, le traitement adjuvant par paclitaxel doit être considéré comme une alternative à une prolongation du traitement par AC. Dans une seconde étude clinique de grande envergure portant sur le traitement adjuvant du cancer du sein avec envahissement ganglionnaire (NSABP B-28, BMS CA139-270) et présentant un schéma similaire, 3 060 patientes ont été randomisées pour recevoir ou non 4 cures de paclitaxel à une posologie plus élevée de 225 mg/m² après 4 cures d'AC. À un suivi médian de 64 mois, les patientes recevant le paclitaxel ont présenté une réduction significative du risque de récidive de la maladie de 17 % par rapport aux patientes recevant AC seul (p = 0,006).

In totaal ontvingen 270 patiënten van 65 jaar en ouder, waaronder 46 patiënten van 75 jaar en ouder, abatacept subcutaan in gecontroleerde klinische studies.
Un total de 270 patients âgés de 65 ans ou plus, dont 46 patients âgés de 75 ans ou plus, ont reçu de l'abatacept par voie sous-cutanée lors d'essais cliniques contrôlés.

In gepoolde placebogecontroleerde onderzoeken met postmenopauzale patiënten met osteoporose, met strontiumranelaat behandelde patiënten (N=3803, 11.270 patiëntenbehandelingsjaren) in vergelijking met placebo (N=3769, 11.250 patiëntenbehandelingsjaren)
Au cours d’études contrôlées versus placebo menées chez des patientes ménopausées ostéoporotiques : patientes traitées par ranélate de strontium (N = 3 803, soit 11 270 patientes - années de traitement) en comparaison au placebo (N = 3 769, soit 11 250 patientes - années de traitement)

Aantal Geneesmiddelen tegen diabetes patiënten 2006 A10AB01 HUMANE INSULINE (fast-acting) 28.839 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 4.984 A10AB05 INSULINE ASPART (fast-acting) 20.762 A10AC01 HUMANE INSULINE (intermediate-acting) 29.453 A10AD01 HUMANE INSULINE (intermediate+fast-acting) 55.183 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 7.733 A10AE01 HUMANE INSULINE (long-acting) 577 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 27.011 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 6.166 A10A INSULINES EN ANALOGEN aantal hiervan dat geen hypoglykemiërende middelen gebruikt 114.589 61.393 A10BA02 METFORMINE 270.080 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 15.814 A10BB07 GLIPIZIDE 5.013 A10BB08 GLIQUIDON 39.358 A10BB09 GLICLAZIDE 91.791 A10BB12 GLIMEPIRIDE 26.516 A10BD02 METFORMINE MET SULFONYLUREUMDERIVATEN 17.367 A10BD03 METFORMINE MET ROSIGLITAZON 498 A10BG02 ROSIGLITAZON 14.168 A10BG03 PIOGLITAZON 1.816 A10BX02 REPAGLINIDE 41.132 A10B HYPOGLYKEMIERENDE MIDDELEN MET UITZONDERING VAN INSULINES 375.137
A10AB01 INSULINE HUMAINE (fast-acting) 28.839 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 4.984 A10AB05 INSULINE ASPARTE (fast-acting) 20.762 A10AC01 INSULINE HUMAINE (intermediate-acting) 29.453 A10AD01 INSULINE HUMAINE (intermediate+fast-acting) 55.183 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 7.733 A10AE01 INSULINE HUMAINE (long-acting) 577 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 27.011 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 6.166 A10A INSULINES ET ANALOGUES Dont ceux qui ne prennent pas d'hypoglycémiant oraux : 114.589 61.393 A10BA02 METFORMINE 270.080 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 15.814 A10BB07 GLIPIZIDE 5.013 A10BB08 GLIQUIDONE 39.358 A10BB09 GLICLAZIDE 91.791 A10BB12 GLIMEPIRIDE 26.516 A10BD02 METFORMINE ET DERIVES DE LA SULFONYLUREE 17.367 A10BD03 METFORMINE ET ROSIGLITAZONE 498 A10BG02 ROSIGLITAZONE 14.168 A10BG03 PIOGLITAZONE 1.816 A10BX02 REPAGLINIDE 41.132 A10B HYPOGLYCEMIANTS ORAUX 375.137

B : 200 dienst voor behandeling van tuberculose; C : 210 dienst voor diagnose en heelkundige behandeling; D : 220 dienst voor diagnose en medische behandeling; E : 230 dienst voor kindergeneeskunde; G (R):300 dienst voor geriatrie en revalidatie; H : 240 dienst voor gewone ziekenhuisverpleging; L : 250 dienst voor besmettelijke ziekten; M : 260 kraamdienst; N : 270 dienst voor vroeggeborenen en zwakke pasgeborenen; n : 190 afdeling niet-intensieve neonatale verzorging; Sp : gespecialiseerde dienst voor behandeling en functionele revalidatie voor patiënten : S1 610 met cardio-pulmonaire aandoeningen, S2 620 met locomotorische aandoeningen, S3 630 met neurologische aandoeningen, S4 640 met chronische aandoeningen waarvoor palliatieve zorgen nodig zijn, S5 650 met chronische polypathologieën, waarvoor palliatieve zorgen nodig zijn, S6 660 met psychogeriatrische aandoeningen.
Sp: service spécialisé pour le traitement et la réadaptation fonctionnelle destinée à des patients atteints : S1 610 d’affections cardio-pulmonaires, S2 620 d’affections locomotrices S3 630 d’affections neurologiques, S4 640 d’affections chroniques nécessitant des soins palliatifs, S5 650 d’affections de polypathologies chroniques nécessitant des soins palliatifs, S6 660 d’affections psychogériatriques.

Penicillines, aminopenicillines +/- clavulaanzuur, betalactamase J01C 972 198 37,10 stabiele penicillines Chinolones J01M 419 972 16,02 Overige antibiotica (vnl. nitrofuranen) c J01X 351 453 13,41 Cephalosporines, monobactams en carbapenems J01D 270 793 10,33 Antimycotica voor systemisch gebruik J02A 154 885 5,91 Macroliden, Lincosamiden, Streptogramines J01F 141 746 5,41 Sulphonamiden + trimethoprim, incl. derivaten J01E 75 514 2,88 Tetracyclines J01A 64 132 2,45 Antimycotica voor dermatologisch gebruik (systemische D01B 61 782 2,36 toediening) Antibiotica voor de behandeling van TBC (tuberculostatica) J04A 49 550 1,89 Aminoglycosiden J01G 35 630 1,36 Antiprotozoaire producten (inclusief tegen amoebiasis) P01A 12 921 0,49 Intestinale anti-infectieuze middelen (divers) A07A 6 071 0,23 Amphenicolen (chloramphenicol) J01B 4 080 0,16 Totaal 2 620 734 100 a anatomisch therapeutische code b defined daily dose, voorschriften voor alle patiënten gedurende de ganse
Classe d’antibiotiques ATC a DDD b % Pénicillines, aminopénicillines +/- acide clavulanique, J01C 972.198 37,10 bêtalactamases, pénicillines stables Quinolones J01M 419.972 16,02 Autres antibiotiques (principalement, les nitrofuranes) c J01X 351.453 13,41 Céphalosporines, monobactames et carbapénèmes J01D 270.793 10,33 Antimycotiques à usage systémique J02A 154.885 5,91 Macrolides, Lincosamides, Streptogramines J01F 141.746 5,41 Sulphonamides + triméthoprime, et dérivés J01E 75.514 2,88 Tétracyclines J01A 64.132 2,45 Antimycotiques à usage dermatologique D01B 61.782 2,36 (administration systémique) Antibiotiques indiqués dans le traitement de TBC J04A 49.550 1,89

Aantal Geneesmiddelen tegen diabetes patiënten 2007 A10AB01 HUMANE INSULINE (fast-acting) 27.972 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 5.083 A10AB05 INSULINE ASPART (fast-acting) 24.718 A10AB06 INSULINE GLULISINE (fast-acting) 997 A10AC01 HUMANE INSULINE (intermediate-acting) 28.656 A10AD01 HUMANE INSULINE (intermediate+fast-acting) 53.714 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 10.655 A10AE01 HUMANE INSULINE (long-acting) 122 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 30.567 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 7.577 A10A INSULINES EN ANALOGEN 120.352 aantal hiervan dat geen orale antidiabetica gebruikt 62.933 A10BA02 METFORMINE 295.576 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 13.827 A10BB07 GLIPIZIDE 4.303 A10BB08 GLIQUIDON 39.384 A10BB09 GLICLAZIDE 93.905 A10BB12 GLIMEPIRIDE 24.927 A10BD02 METFORMINE MET SULFONYLUREUMDERIVATEN 17.041 A10BD03 METFORMINE MET ROSIGLITAZON 717 A10BG02 ROSIGLITAZON 15.014 A10BG03 PIOGLITAZON 1.902 A10BX02 REPAGLINIDE 45.903 A10B ORALE ANTIDIABETICA MET UITZONDERING VAN INSULINES 397.270 Aantal hiervan dat geen insulines en analogen gebruikt 339.851
Médicaments contre le diabète Nombre de patients 2007 A10AB01 INSULINE HUMAINE (fast-acting) 27.972 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 5.083 A10AB05 INSULINE ASPARTE (fast-acting) 24.718 A10AB06 INSULINE GLULISINE (fast-acting) 997 A10AC01 INSULINE HUMAINE (intermediate-acting) 28.656 A10AD01 INSULINE HUMAINE (intermediate+fast-acting) 53.714 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 10.655 A10AE01 INSULINE HUMAINE (long-acting) 122 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 30.567 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 7.577 A10A INSULINES ET ANALOGUES 120.352 Dont ceux qui ne prennent pas d'antidiabétiques oraux : 62.933 A10BA02 METFORMINE 295.576 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 13.827 A10BB07 GLIPIZIDE 4.303 A10BB08 GLIQUIDONE 39.384 A10BB09 GLICLAZIDE 93.905 A10BB12 GLIMEPIRIDE 24.927 A10BD02 METFORMINE ET DERIVES DE LA SULFONYLUREE 17.041 A10BD03 METFORMINE ET ROSIGLITAZONE 717 A10BG02 ROSIGLITAZONE 15.014 A10BG03 PIOGLITAZONE 1.902 A10BX02 REPAGLINIDE 45.903 A10B ANTIDIABETIQUES ORAUX 397.270 Dont ceux qui ne prennent pas d'insulines et analogues : 339.851