Vertaling van "bereikt in vergelijking " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

onderzoek voor vergelijking en controle in klinisch onderzoeksprogramma
Examen de comparaison et de contrôle dans le cadre d'un programme de recherche clinique

Omschrijving: normale ademhaling, niet bereikt binnen 1 minuut, maar met hartfrequentie 100 of hoger, enige spiertonus aanwezig, enige respons op stimulatie | Neventerm: | asfyxie met 1-minuut-Apgar-score 4-7 | blauwe asfyxie
Asphyxie avec indice d'Apgar à une minute entre 4 et 7

Omschrijving: Afhankelijkheid van een niet levend object als stimulus voor seksuele opwinding en voldoening. Vele fetisjen zijn verlengstukken van het menselijk lichaam, zoals kledingstukken of schoeisel. Andere veel gebruikte voorwerpen worden gekenmerkt door een bepaalde textuur, zoals rubber, plastic of leer. Fetisjen verschillen in het belang dat ze voor de betrokkene hebben. In sommige gevallen dienen ze louter om de seksuele prikkeling die op de gebruikelijke wijze wordt bereikt te vergroten (bijv. de partner een bepaald kledingstuk laten dragen).
Définition: Utilisation d'objets inanimés comme stimulus de l'excitation et de la satisfaction sexuelle. De nombreux fétiches sont des prolongements du corps, comme des vêtements ou des chaussures. D'autres exemples courants concernent une texture particulière comme le caoutchouc, le plastique ou le cuir. Les objets fétiches varient dans leur importance d'un individu à l'autre. Dans certains cas, ils servent simplement à renforcer l'excitation sexuelle, atteinte par ailleurs dans des conditions normales (par exemple le fait d'avoir un partenaire qui porte un vêtement particulier).

Omschrijving: Een stoornis, doorgaans voor het eerst aan het licht tredend tijdens de vroege kindertijd (en altijd ruim voor de puberteit), gekenmerkt door een niet voorbijgaand en intens onbehagen over de toegewezen sekse, samen met een wens te behoren tot (of vol te houden dat men behoort tot) de andere sekse. Er bestaat een voortdurende preoccupatie met de kleding en activiteiten van de andere sekse en verwerping van de eigen sekse. De diagnose vereist een ernstige verstoring van de normale genderidentiteit; louter jongensachtig gedrag bij meisjes of meisjesachtig gedrag bij jongens is niet genoeg. Genderidentiteitsstoornissen bij personen die de puberteit hebben bereikt of bereiken, mogen niet hier geklasseerd worden, maar onder F66.-.
Définition: Trouble se manifestant habituellement pour la première fois dans la première enfance (et toujours bien avant la puberté), caractérisé par une souffrance intense et persistante relative au sexe assigné, accompagné d'un désir d'appartenir à l'autre sexe (ou d'une affirmation d'en faire partie). Les vêtements et les activités propres au sexe opposé et un rejet de son propre sexe sont des préoccupations persistantes. Il faut qu'il existe une perturbation profonde de l'identité sexuelle normale pour porter ce diagnostic; il ne suffit pas qu'une fille soit simplement un garçon manqué ou qu'un garçon soit une fille manquée . Les troubles de l'identité sexuelle chez les individus pubères ou pré-pubères ne doivent pas être classés ici, mais en F66.-.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Met ADENURIC werd het primaire eindpunt voor werkzaamheid bij 44% (eenmaal daags 80 mg), 45% (eenmaal daags 120 mg) en 60% (eenmaal daags 240 mg) van de patiënten bereikt in vergelijking met bij 0% in de groepen met eenmaal daags allopurinol 100 mg en placebo.
Le critère principal d’efficacité a été atteint sous ADENURIC chez 44% (80 mg une fois par jour), 45% (120 mg une fois par jour) et 60% (240 mg une fois par jour) des patients contre 0% des patients inclus dans le groupe allopurinol 100 mg une fois par jour et dans le groupe placebo.

Toch bereikte, in vergelijking met beclomethason, een hoog percentage met montelukast behandelde patiënten een soortgelijke klinische respons (bijvoorbeeld, 50 % van de met beclomethason behandelde patiënten behaalde een verbetering in FEV 1 van ongeveer 11
Cependant, comparativement à la béclométhasone, chez un pourcentage élevé de patients traités par montélukast, une réponse clinique comparable a été obtenue (par exemple chez 50 % des patients traités par la béclométhasone il a été observé une amélioration du VEMS de l'ordre de 11 % ou plus par rapport aux valeurs initiales, alors qu'environ 42 % des patients traités par montélukast ont obtenu la même réponse).

Toch bereikte, in vergelijking met beclomethason, een hoog percentage met montelukast behandelde patiënten een soortgelijke klinische respons (bijvoorbeeld, 50 % van de met beclomethason behandelde patiënten behaalde een verbetering in FEV 1 van ongeveer 11 % of meer boven de uitgangswaarde terwijl ongeveer 42 % van de met montelukast behandelde patiënten dezelfde respons behaalde).
Cependant, comparé à la béclométasone, chez un fort pourcentage de patients traités par montélukast, il a été observé une réponse clinique similaire (par exemple chez 50 % des patients traités par la béclométasone, il a été observé une amélioration du VEMS de l’ordre de 11 % ou plus par rapport aux valeurs initiales, alors qu’environ 42 % des patients traités par montélukast ont obtenu la même réponse).

Toch bereikte, in vergelijking met beclometason, een hoog percentage met montelukast behandelde patiënten een soortgelijke klinische respons (bijvoorbeeld, 50% van de met beclometason behandelde patiënten behaalde een verbetering in FEV 1 van ongeveer 11% of meer boven de uitgangswaarde terwijl ongeveer 42% van de met montelukast behandelde patiënten dezelfde respons behaalde).
Cependant, comparé à la béclométhasone, chez un fort pourcentage de patients traités par montélukast, il a été observé une réponse clinique similaire (par exemple chez 50 % des patients traités par la béclométhasone il a été observé une amélioration du VEMS de l'ordre de 11 % ou plus par rapport aux valeurs initiales, alors qu'environ 42 % des patients traités par montélukast ont obtenu la même réponse).

Tabel 25 : Vergelijking van het bereikte percentage van de tijdelijk te verdragen dosis per week voor cadmium per zone volgens de gemiddelde consumptiegegevens Geconsumeerde Producten hoeveelheid Bereikt percentage van de tijdelijk verdragen dosis per week (g/d) zone 1 zone 2 zone 3 zone 4 zone 5 Appelen en peren (norm 50) 51,3 0,43 0,43 0,43 0,43 0,43 Aardbeien (norm 50) 5,3 0,14 0,14 0,14 0,14 0,01 Groenten (norm 50) 128,5 2,21 2,21 2,21 2,21 2,25 Groenten (norm 100) 28 6,07 6,07 6,07 6,07 2,05 Groenten (norm 200) 28,5 13,16 13,16 13,16 13,16 2,14 Aardappelen 240,8 20,87 25,69 10,84 16,45 15,45 Graanmeel 175,8 6,74 6,74 6,74 6,74 6,74 Rund, vlees 63,3 1,06 1,06 1,06 1,06 1,06 Rund, nieren 0,2 0,97 1,77 0,77 1,01 0,51 Rund, lever 0,4 0,34 0,49 0,21 0,27 0,24 Zeevis 31,3 ND ND ND ND ND Zoetwatervis 2,6 0,02 0,02 0,02 0,02 0,02 Schaaldieren, tweekleppige weekdieren, cephalopoden 12,1 2,74 2,74 2,74 2,74 2,74
Pommes et poires (norme 50) 51,3 0,43 0,43 0,43 0,43 0,43 Fraises (norme 50) 5,3 0,14 0,14 0,14 0,14 0,01 Légumes (norme 50) 128,5 2,21 2,21 2,21 2,21 2,25 Légumes (norme 100) 28 6,07 6,07 6,07 6,07 2,05 Légumes (norme 200) 28,5 13,16 13,16 13,16 13,16 2,14 Pommes de terre 240,8 20,87 25,69 10,84 16,45 15,45 Farine de céréales 175,8 6,74 6,74 6,74 6,74 6,74 Bovin, viande 63,3 1,06 1,06 1,06 1,06 1,06 Bovin, reins 0,2 0,97 1,77 0,77 1,01 0,51 Bovin, foie 0,4 0,34 0,49 0,21 0,27 0,24 Poisson de mer 31,3 ND ND ND ND ND Poisson d’eau douce 2,6 0,02 0,02 0,02 0,02 0,02 Crustacés, bivalves, céphalopodes 12,1 2,74 2,74 2,74 2,74 2,74 Lait 289,3 0,19 0,19 0,19 0,19 0,19 Total 54,93 60,70 44,56 50,48 33,83 Exposition additionnelle (total zone 1 à 5- total zone 5) 21,10 26,86 10,73 16,65

In CD onderzoek I en CD onderzoek II werd in week 4 een statistisch significante verbetering bereikt in de totale score van de ziektespecifieke ‘inflammatory bowel disease questionnaire’ (IBDQ) bij patiënten die gerandomiseerd waren naar Humira 80/40 mg en 160/80 mg in vergelijking met placebo. Deze verbetering werd ook in week 26 en week 56 van CD onderzoek III gezien bij de adalimumabbehandelingsgroepen in vergelijking met de placebogroep.
Dans les études I et II sur la MC, une amélioration statistiquement significative du score total du questionnaire sur les maladies inflammatoires de l'intestin (IBDQ) spécifique de la maladie a été obtenue à la semaine 4 chez les patients traités par Humira 80/40 mg et 160/80 mg versus placebo et également aux semaines 26 et 56 dans l'étude III sur la MC ainsi que dans tous les groupes traités par l'adalimumab versus placebo.

Ongeveer 33% van de patiënten in de irbesartangroep bereikte het primaire renale samengestelde eindpunt versus 39% van de patiënten in de placebogroep en 41% van de patiënten in de amlodipinegroep [daling van het relatieve risico met 20% in vergelijking met de placebo (p = 0,024) en met 23% in vergelijking met amlodipine (p = 0,006)].
Approximativement 33 % des patients du groupe irbésartan ont atteint le critère principal combiné rénal, contre 39 % et 41 % dans les groupes placebo et amlodipine [réduction du risque relatif de 20 % par rapport au placebo (p = 0,024) et réduction du risque relatif de 23 % par rapport à l’amlodipine (p = 0,006)].

4.2. Vergelijking van het bereikte percentage van de tijdelijk te verdragen dosis per week naargelang van de zone – extreme consumptiegegevens
4.2.Comparaison du pourcentage atteint de la Dose Hebdomadaire Tolérable Provisoire en fonction de la zone - données extrêmes de consommation

4. Vergelijking van het bereikte percentage van de tijdelijk verdragen dosis per week naargelang van de zone 4.1.
4. Comparaison du pourcentage atteint de Dose Hebdomadaire Tolérable Provisoire en fonction de la zone 4.1.

In alle behandelingsgroepen werd een vergelijkbare bloeddruk verkregen, maar het aantal patiënten dat het eindpunt van duidelijke proteïnurie bereikte, was lager in de irbesartan 300 mg-groep (5,2%) dan in de placebogroep (14,9%) en de irbesartan 150 mg-groep (9,7%). Met de hogere dosering daalde het relatieve risico met 70% in vergelijking met de placebo (p = 0,0004).
Alors qu’on a obtenu une tension artérielle similaire dans tous les groupes thérapeutiques, moins de sujets ont atteint le critère de protéinurie avérée dans le groupe irbésartan 300 mg (5,2 %) par rapport au groupe placebo (14,9 %) ou irbésartan 150 mg (9,7 %), démontrant ainsi une réduction de 70 % du risque relatif par rapport au placebo (p = 0,0004) pour la dose la plus élevée.