Vertaling van "bepalingen maken geen schending " (Nederlands → Frans) :

Overeenkomstig artikel 14, 1) en artikel 15, § 12, van de nomenclatuur van de geneeskundige verstrekkingen is er slechts een verzekeringstegemoetkoming indien de osteogeïntegreerde implantaten geplaatst worden door een geneesheer-specialist in de stomatologie. Deze bepalingen maken geen schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel en het discriminatieverbod (art. 10 en 11 van de Grondwet).
Overeenkomstig artikel 14, 1) en artikel 15, § 12, van de nomenclatuur van de geneeskundige verstrekkingen is er slechts een verzekeringstegemoetkoming indien de osteogeïntegreerde implantaten geplaatst worden door een geneesheer-specialist in de stomatologie.

De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die onder meer door de verzoekende partij tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin heeft de verzoekende partij dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.
S'il est vrai que le Conseil d'Etat a, par ses arrêts n°s 105.837 et 105.839 du 24 avril 2002, rejeté les recours introduits notamment par la partie requérante contre les arrêtés confirmés en considérant, notamment, que les parties étaient sans intérêt à soulever des moyens incidents pris de la violation de dispositions directement applicables du droit international conventionnel à l'encontre des dispositions qui font l'objet d'arrêts rendus par la Cour sur des recours précédents, il reste que la partie requérante a pu faire valoir de tels moyens à l'appui des uns et des autres de ces recours.

Artikel 174, 3e lid, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, zoals het is ingevoegd bij artikel 47 van de wet van 19 december 2008 houdende diverse bepalingen inzake gezondheidszorg, vormt een schending van artikelen 10 en 11 van de Grondwet, omdat daarin de verzekeringsinstellingen de mogelijkheid wordt geboden de uitkeringen die ten onrechte, wegens een fout van de instellingen, aan hun leden zijn uitbetaald en waarbij de sociaal verzekerde niet wist of niet moest weten dat hij geen recht of niet langer recht had op de gestorte uitkering, gedurende een jaar terug te vorderen)
L’article 174, alinéa 3, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, tel qu’il a été inséré par l’article 47 de la loi du 19 décembre 2008 portant des dispositions diverses en matière de santé, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu’il permet aux organismes assureurs de récupérer durant un an les prestations d’invalidité indûment payées à leurs affiliés par suite d’une erreur imputable aux organismes et pour autant que l’assuré social ne savait pas ou ne devait pas savoir qu’il n’avait pas ou plus droit à la prestation versée.

14. In het zesde middel laat de verzoekster gelden dat de bestreden beslissing genomen is met schending van de motiveringsplicht, doordat wordt gesteld dat ze het verzorgen van kinderen niet kon attesteren daar dit, niet voorkomt in de nomenclatuur en hiervoor geen bekwaming van een verpleegkundige is vereist, terwijl de artikelen 8, § 1, 1°,II en 8, § 1°, 2°, II, van de nomenclatuur gewag maken van “forfaitaire honoraria per verzorgingsdag voor zwaar zorgafhankelijke patiënten” en nergens in de nomenclatuur wordt vermeld dat de leeftijd van de patiënt een criterium is om de zware zorgafhankelijkheid te toetsen.
14. In het zesde middel laat de verzoekster gelden dat de bestreden beslissing genomen is met schending van de motiveringsplicht, doordat wordt gesteld dat ze het verzorgen van kinderen niet kon attesteren daar dit ,niet voorkomt in de nomenclatuur en hiervoor geen bekwaming van een verpleegkundige is vereist, terwijl de artikelen 8, § 1, 1°, II en 8, § 1°, 2°, II, van de nomenclatuur gewag maken van “forfaitaire honoraria per verzorgingsdag voor zwaar zorgafhankelijke patiënten” en nergens in de nomenclatuur wordt vermeld dat de leeftijd van de patiënt een criterium is om de zware zorgafhankelijkheid te toetsen.

In artikel 12 van de wet van 16 november 1972 betreffende de arbeidsinspectie wordt het volgende bepaald: “Behoudens uitdrukkelijke machtiging van de indiener van een klacht of van een aangifte betreffende een overtreding van de bepalingen van de wetgevingen waarop zij toezicht uitoefenen, mogen de sociale inspecteurs in geen enkel geval, zelfs niet voor de rechtbanken, de naam van de indiener van deze klacht of van deze aangifte bekend maken”.
La loi du 16 novembre 1972 concernant l'inspection du travail dispose, en son article 12 que : “Sauf autorisation expresse de l'auteur d'une plainte ou d'une dénonciation relative à une infraction aux dispositions des législations dont ils exercent la surveillance, les inspecteurs sociaux ne peuvent révéler en aucun cas, même devant les tribunaux, le nom de l'auteur de cette plainte ou de cette dénonciation”.

Aangezien de gerechtigden die de hervatting van de aangepaste beroepsactiviteit meer dan 14 kalenderdagen vanaf de hervatting aangeven, in geval van verzaking aan de terugvordering van het onverschuldigde bedrag, geen gunstigere behandeling kunnen genieten dan de gerechtigden die hun werkhervatting binnen 14 kalenderdagen vanaf de hervatting aangeven, moet, met het oog op de vaststelling van het maximumbedrag van de verzaking in het kader van de toepassing van de bepalingen van artikel 101, rekening worden gehouden met het bedrag van de uitkeringen waarop de betrokkene aanspraak had kunnen maken in toepassing van de cumulatieregel zoals bedoeld in artikel 230 van het koninklijk besluit van 3.07.1996, verminderd met 10 %.
Etant donné que les titulaires qui déclarent la reprise du travail adapté au-delà des 14 jours calendrier de la reprise ne peuvent pas bénéficier, en cas de renonciation à la récupération de l’indu, d’un traitement plus favorable que les titulaires qui déclarent leur reprise du travail dans les 14 jours de ladite reprise, il convient, pour déterminer le montant maximal de la renonciation dans le cadre de l’application des dispositions de l’article 101, de tenir compte du montant des indemnités auxquelles l’intéressé aurait pu prétendre en application de la règle de cumul visée à l’article 230 de l’arrêté royal du 3/07/1996, diminuées de 10%.

De Dienst voor administratieve controle stemt ermee in dat de diplomaten op basis van hun diplomatiek paspoort eveneens kunnen ingeschreven worden als resident op voorwaarde evenwel dat zij geen aanspraak kunnen maken op de terugbetaling van geneeskundige verstrekkingen overeenkomstig de bepalingen van een vreemde of Belgische wetgeving inzake gezondheidszorgen.
Le Service du contrôle administratif accepte que les diplomates puissent, sur la base de leur passeport diplomatique, également être inscrits comme résidents, à condition toutefois qu'ils ne puissent prétendre au remboursement de prestations de santé, conformément aux dispositions d'une législation étrangère ou belge relative aux soins de santé.