Vertaling van "behandeling met orale anticoagulantia " (Nederlands → Frans) :

Een behandeling met orale anticoagulantia wordt in principe reeds gestart tijdens de behandeling met heparine.
Les anticoagulants oraux sont le plus souvent déjà débutés pendant l’héparinothérapie.

Bij patiënten met een biologische klepprothese wordt een behandeling met orale anticoagulantia (INR tussen 2,0 en 3,0) gewoonlijk aanbevolen gedurende de eerste drie maanden na de implantatie, gevolgd door een behandeling met acetylsalicylzuur in lage dosis; bij bestaan van geassocieerde risicofactoren (trombo-embolische antecedenten, trombus in de linkervoorkamer, dilatatie van de linkervoorkamer, hartfalen, voorkamerfibrillatie) dient de behandeling met orale anticoagulantia levenslang te worden voortgezet.
Chez les patients porteurs d’une prothèse biologique, un traitement anticoagulant oral (INR entre 2,0 et 3,0) est généralement recommandé pendant les 3 premiers mois suivant l’implantation, suivi ensuite d’un traitement par de faibles doses d’acide acétylsalicylique; les anticoagulants oraux seront toutefois poursuivis indéfiniment en présence de facteurs de risque associés (antécédents de thrombo-embolie, thrombus dans l’oreillette gauche, dilatation de l’oreillette gauche, insuffisance cardiaque, fibrillation auriculaire).

De plaats van orale anticoagulantia in de secundaire preventie van myocardinfarct werd besproken in het themanummer over antitrombotische behandeling [Folia februari 2004]: orale anticoagulantia zijn na myocardinfarct niet systematisch gerechtvaardigd maar kunnen overwogen worden bij patiënten met hoog risico van veneuze trombo-embolie, b.v. in geval van uitgebreid anteriorinfarct.
La place des anticoagulants oraux dans la prévention secondaire après infarctus du myocarde a été discutée dans le numéro thématique sur le traitement antithrombotique [Folia de février 2004]: les anticoagulants oraux ne se justifient pas de manière systématique après un infarctus du myocarde mais peuvent être envisagés chez les patients avec un risque thrombo-embolique veineux élevé, par ex. en cas d’infarctus antérieur étendu.

In deze gevallen dient de behandeling met orale anticoagulantia gedurende 2 à 3 maand te worden voortgezet, behalve bij patiënten met voorkamerfibrillatie bij wie de behandeling levenslang wordt voortgezet (zie verder).
Dans ces cas, le traitement anticoagulant oral sera poursuivi pendant 2 à 3 mois, sauf dans la fibrillation auriculaire, où il sera maintenu indéfiniment (voir plus loin).

Voor patiënten met een hoog trombo-embolisch risico is behandeling met orale anticoagulantia beter dan behandeling met anti-aggregantia, zelfs bij associatie van meerdere anti-aggregantia.
Chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, un traitement par des anticoagulants oraux est supérieur à un traitement par des antiagrégants, même en cas d’association de plusieurs antiagrégants.

- In de ACTIVE W-studie [Lancet 2006; 367:1903-12, met commentaar 1877-8] werd bij 6.700 patiënten met voorkamerfibrillatie en hoog risico van cerebrovasculair accident (zie hoger), een behandeling met orale anticoagulantia (INR tussen 2 en 3) vergeleken met een behandeling op basis van de associatie clopidogrel (75 mg p.d.) + acetylsalicylzuur (75 à 100 mg p.d.).
- L’étude ACTIVE W [publiée dans le Lancet 2006; 367:1903-12, avec un commentaire 1877-8] a comparé, chez 6.700 patients atteints de fibrillation auriculaire avec un risque élevé d’accident vasculaire cérébral (voir plus haut), un traitement par des anticoagulants oraux (INR entre 2 et 3) et un traitement par l’association de clopidogrel (75 mg p.j) et d’acide acétylsalicylique (75 à 100 mg p.j.).

Een combinatietherapie van orale anticoagulantia (warfarine) en plaatjesaggregantia-inhibitoren (aspirine, clopidogrel en/of dipyridamol), in vergelijking met een monotherapie met orale anticoagulantia, geeft een siginificant verhoogd risico van hemorragische voorvallen.
Un traitement associant des anticoagulants oraux (warfarine) et des antiagrégants plaquettaires (aspirine, clopidogrel et/ou dipyridamole), comparé aux anticoagulants oraux en monothérapie, expose à un risque significativement accru d’incidents hémorragiques.

Zijn deze middelen dit waard? Een systematisch literatuuroverzicht en meta-analyse 5 onderzocht de werkzaamheid en nadelen van de nieuwe orale anticoagulantia in vergelijking met warfarine bij de behandeling van VKF en veneuze trombo-embolieën.
Une synthèse méthodique de la littérature avec méta-analyses 5 a évalué l’efficacité et les inconvénients des nouveaux anti coagulants oraux par rapport à la warfarine dans le traitement de la FA et des thrombo-embolies veineuses.

Het doelmatig gebruik van niet-gefractioneerde heparines, heparines met laag moleculair gewicht en orale anticoagulantia bij de preventie en behandeling van veneuze trombo-embolische aandoeningen
L'usage adéquat de l'héparine non fractionnée, des héparines de bas poids moléculaire et des anticoagulants oraux dans la prévention et le traitement de la maladie thrombo-embolique veineuse

Het doel van dit themanummer is een synthese te geven van de beschikbare informatie over antitrombotische behandeling in de eerste lijn, in het bijzonder over de indicaties ervan, en een aantal praktische problemen te bespreken die kunnen optreden bij gebruik van orale anticoagulantia.
L’objectif de ce numéro thématique est de proposer une synthèse des informations disponibles concernant le traitement antithrombotique de première ligne, notamment ses indications, et de discuter de certains problèmes pratiques pouvant survenir avec les anticoagulants oraux.