Vertaling van "behandelde patiënten duurde " (Nederlands → Frans) :

- De eerste studie – de European Betaferon Study uitgevoerd met Betaferon (op basis van interferon ß-1b) – werd vroegtijdig gestopt omwille van het gunstig effect met interferon ß-1b op de invaliditeit: bij de behandelde patiënten duurde het 9 tot 12 maanden langer vooraleer een aangehouden verergering van de invaliditeit met 1 punt op de Kurtzkeschaal (“expanded disability status scale” of EDSS) werd bereikt.
- La première étude – l’European Betaferon Study réalisée avec le Betaferon (interféron ß-1b) – a été interrompue prématurément en raison de l’effet favorable de l’interféron ß-1b sur l’invalidité: chez les patients traités, une aggravation marquée de l’invalidité – à savoir 1 point sur l’échelle de Kurtzke (ou « expanded disability status scale » ou EDSS) – ne survenait que 9 à 12 mois plus tard.

Bij patiënten behandeld met Cayston duurde het langer voordat ze i.v. toegediende antipseudomonale antibiotica nodig hadden voor ademhalingsklachten dan bij patiënten behandeld met verneveloplossing met tobramycine (p=0,0025).
Le délai nécessaire avant dadministration par voie IV d'antibiotiques anti-Pseudonomas en relation avec les événements respiratoires était plus long pour les patients traités par Cayston que pour ceux traités par une solution de tobramycine pour nébulisation (p = 0,0025).

In studie AC-052-331, gedurende de 24 weken dubbelblinde behandeling, waren de vergelijkbare getallen respectievelijk 1,9 versus 2,7 nieuwe digitale ulcera (p = 0,0351). In beide studies hadden met bosentan behandelde patiënten minder de neiging om meerdere nieuwe digitale ulcera te ontwikkelen gedurende de studie en duurde het ook langer voor iedere digitale ulcus om te ontwikkelen dan bij patiënten met placebo.
Dans l’essai AC-052-401, pendant 16 semaines de traitement en double aveugle, les patients du groupe bosentan ont développé en moyenne 1,4 nouvel ulcère digital vs 2,7 nouveaux ulcères digitaux dans le groupe placebo (p=0,0042).

De behandeling duurde 48 weken met een follow-upperiode van 6 maanden behalve bij patiënten die geïnfecteerd waren met genotype 2 of 3 en een virale belasting < 800.000 IE/ml hadden (Amplicor); die laatste patiënten werden gedurende 24 weken behandeld met een follow-up van 6 maanden.
La durée de la thérapie était de 48 semaines avec une période de suivi de 6 mois, sauf chez les patients infectés par un virus de génotype 2 ou 3 et ayant une charge

Twee hoofdonderzoeken waarin de werkzaamheid van rotigotine bij de behandeling van de tekenen en symptomen van de idiopathische vorm van de ziekte van Parkinson werd onderzocht, werden uitgevoerd onder patiënten die niet gelijktijdig dopamine-agonisten kregen en die nog niet eerder met levodopa waren behandeld of bij wie de eerdere levodopa-behandeling ≤6 maanden duurde. Als primaire variabele werden twee componenten van de Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS) de Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen (ADL) (Deel II) en het Motorisch Onderzoek (Deel III) beoordeeld.
été le score pour la composante Activités de la vie quotidienne (ADL, Activities of Daily living) (partie II) plus la composante Examen moteur (partie III) de l’échelle UPDRS (Unified Parkinson’s Disease Rating Scale).

Twee hoofdonderzoeken waarin de werkzaamheid van rotigotine bij de behandeling van de tekenen en symptomen van de idiopathische vorm van de ziekte van Parkinson werd onderzocht, werden uitgevoerd onder patiënten die niet gelijktijdig dopamine-agonisten kregen en die nog niet eerder met levodopa waren behandeld of bij wie de eerdere levodopa-behandeling ≤6 maanden duurde.
Deux études pivots portant sur l’efficacité de la rotigotine pour le traitement des signes et symptômes de la maladie de Parkinson idiopathique ont été réalisées chez des patients qui ne recevaient aucun traitement concomitant par un agoniste de la dopamine et qui n’avaient jamais reçu de L-dopa ou dont le traitement antérieur par L-dopa avait été ≤ à 6 mois.