Traduction de «behandeld met valsartan » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

product dat sacubitril en valsartan bevat
produit contenant du sacubitril et du valsartan

product dat valsartan bevat
produit contenant du valsartan

product dat enkel valsartan in orale vorm bevat
produit contenant seulement du valsartan sous forme orale

product dat enkel aliskiren en valsartan bevat
produit contenant seulement de l'aliskirène et du valsartan

product dat amlodipine en valsartan bevat
produit contenant de l'amlodipine et du valsartan

product dat aliskiren en valsartan bevat
produit contenant de l'aliskirène et du valsartan

product dat valsartan in orale vorm bevat
produit contenant du valsartan sous forme orale

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Wat de nierfunctie betreft, werd een verdubbeling van het serumcreatinine waargenomen bij 4,2% van de met valsartan behandelde patiënten, 4,8% van de patiënten die werden behandeld met valsartan + captopril, en 3,4% van de met captopril behandelde patiënten.
En ce qui concerne la fonction rénale, on a observé un doublement de la créatinine sérique chez 4,2 % des patients traités par valsartan, 4,8 % de ceux traités par valsartan+captopril et 3,4 % des patients traités par captopril.

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (p < 0,05) lager bij patiënten die werden behandeld met valsartan dan bij patiënten die werden behandeld met een ACE-remmer (2,6% versus 7,9%).
Dans les études cliniques comparant le valsartan à un IEC, l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (P< 0,05) chez les patients traités par valsartan que chez ceux traités par un IEC (2,6 % par rapport à 7,9 %, respectivement).

Aangezien er geen effect is op ACE en geen potentiëring van bradykinine of substance P, is het niet waarschijnlijk dat angiotensine II-antagonisten geassocieerd zijn met hoesten. In een klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan dan bij degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

In klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van een droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen die behandeld werden met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours des études cliniques comparant le valsartan et un inhibiteur de l’enzyme de conversion (IEC), l’incidence des toux sèches était significativement plus faible (P < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer, was de incidentie van kriebelhoest significant (p < 0,05) lager bij de patiënten die werden behandeld met valsartan dan bij de patiënten die werden behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% en 7,9%).
Dans les études cliniques comparant le valsartan à un IEC, l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (P< 0,05) chez les patients traités par valsartan que chez ceux traités par un IEC (2,6% par rapport à 7,9%, respectivement).

Derhalve is er dus geen versterking van de aan bradykinine gerelateerde nevenwerkingen te verwachten. In klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-inhibitor, was de incidentie van een droge hoest significant (P < 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen die behandeld werden met een ACE-inhibitor (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours d’un essai clinique portant sur des patients ayant des antécédents de toux sèche durant un traitement par un inhibiteur de l’enzyme de conversion, 19,5 % des patients recevant du valsartan et 19,0 % de ceux recevant un diurétique thiazidique ont présenté de la toux, contre 68,5 % de ceux traités par un inhibiteur de l’enzyme de conversion (p < 0,05).

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer, was de incidentie van een droge hoest significant (P< 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan ten opzichte van deze behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours d’études cliniques où l’on comparait le valsartan avec un IECA, l’incidence de la toux sèche était significativement inférieure (P < 0,05) chez les patients traités par valsartan, par rapport à ceux traités par un IECA (respectivement 2,6 % contre 7,9 %).

In totaal werden 2.271 patiënten met matige tot ernstige hypertensie (gemiddelde baseline systolische/diastolische bloeddruk was 170/107 mmHg) behandeld met amlodipine/valsartan/hydrochloorthiazide 10 mg/320 mg/25 mg, valsartan/hydrochoorthiazide 320 mg/25 mg, amlodipine/valsartan 10 mg/320 mg, of hydrochloorthiazide/amlodipine 25 mg/10 mg.
Au total, 2 271 patients présentant une hypertension modérée à sévère (la pression systolique/diastolique initiale moyenne était de 170/107 mmHg) ont reçu un traitement par 10 mg/320 mg/25 mg d’amlodipine/valsartan/hydrochlorothiazide, 320 mg/25 mg de valsartan/hydrochlorothiazide, 10 mg/320 mg d’amlodipine/valsartan, ou 25 mg/10 mg d’hydrochlorothiazide/amlodipine.

Patiënten met natrium- en/of volumedepletie Uitgesproken hypotensie, waaronder orthostatische hypotensie, werd waargenomen bij 1,7% van de patiënten behandeld met de hoogste dosis Exforge HCT (10 mg/320 mg/25 mg) vergeleken met 1,8% van de valsartan/hydrochloorthiazide (320 mg/25 mg) patiënten, 0,4% van de amlodipine/valsartan (10 mg/320 mg) patiënten, en 0,2% van de hydrochloorthiazide/amlodipine (25 mg/10 mg) patiënten in een gecontroleerd onderzoek bij patiënten met matig tot ernstige ongecompliceerde hypertensie.
Patients présentant une déplétion sodée et/ou volémique Dans une étude contrôlée menée chez des patients présentant une hypertension modérée à sévère sans complications, une hypotension excessive, y compris une hypotension orthostatique, a été observée chez 1,7 % des patients traités par Exforge HCT à la dose maximale (10 mg/320 mg/25 mg) par rapport à 1,8 % des patients traités par valsartan/hydrochlorothiazide (320 mg/25 mg), 0,4 % des patients traités par amlodipine/valsartan (10 mg/320 mg) et 0,2 % des patients traités par hydrochlorothiazide/amlodipine (25 mg/10 mg).

Primair hyperaldosteronisme Patiënten met primair hyperaldosteronisme mogen niet worden behandeld met de angiotensine IIantagonist valsartan omdat hun renine-angiotensinesysteem niet is geactiveerd.
Hyperaldostéronisme primaire Les patients présentant un hyperaldostéronisme primaire ne doivent pas être traités par le valsartan (antagoniste de l’angiotensine II) ; leur système rénine-angiotensine est altéré par cette maladie.