Vertaling van "artikels vinden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Gedragsstoornis met aanhoudend dissociaal- of agressief-gedrag (volgens de algemene criteria uit F91.- en niet louter bestaand uit opstandig, uitdagend en storend gedrag) bij personen die over het algemeen goede aansluiting vinden bij hun peer group. | Neventerm: | gedragsstoornis, groepsgebonden vorm | delicten in het kader van bendelidmaatschap | groepscriminaliteit | spijbelen | stelen in groepsverband
Définition: Trouble caractérisé par la présence d'un comportement dyssocial ou agressif (répondant aux critères généraux cités en F91.- et non limité à un comportement oppositionnel, provocateur ou perturbateur), se manifestant chez des enfants habituellement bien intégrés dans leur groupe d'âge. | Délinquance de groupe Délits commis en bande Ecole buissonnière Troubles des conduites, type en groupe Vols en groupe

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De Nationale Raad heeft in zijn vergadering van 17 oktober 1992 de nieuwe tekst goedgekeurd van de artikels 95 tot 98 van de Code van geneeskundige Plichtenleer (Titel II Hoofdstuk IX) betreffende " Het naderende levenseinde" . U zult als bijlage de tekst van deze artikels vinden die onmiddellijk van kracht worden.
Le Conseil national a, en sa séance du 17 octobre 1992, adopté le nouveau texte des articles 95 à 98 du Code de déontologie médicale (Titre II ‑ Chapitre IX) relatifs à " La vie finissante" .

De Nationale Raad heeft in zijn vergadering van 17 oktober 1992 de nieuwe tekst goedgekeurd van de artikels 85 tot 88 van de Code van geneeskundige Plichtenleer (Titel II Hoofdstuk VII) betreffende de " Problemen in verband met de voortplanting" . U zult als bijlage de tekst van deze artikels vinden die onmiddellijk van kracht worden.
Le Conseil national a, en sa séance du 17 octobre 1992, adopté le nouveau texte des articles 85 à 88 du Code de déontologie médicale (Titre II ‑ Chapitre Vll) relatifs aux " Problèmes concernant la reproduction" .

Conform de bepalingen van artikel 5 §5, dienen de raadplegingen voor patiënten die tot de doelgroep van de overeenkomst behoren, ook op iedere site plaats te vinden in het kader van multidisciplinaire raadplegingen, waarop de in artikel 5 §2 voorziene verantwoordelijk geneesheer en diabetesverpleegkundige(n) tegelijkertijd aanwezig en beschikbaar zijn voor de patiënten, en tijdens dewelke beroep kan gedaan worden op de in artikel 5 §4 bedoelde consulenten.
Conformément aux dispositions de l’article 5 § 5, les consultations pour patients faisant partie du groupe cible de la convention doivent se donner sur chaque site dans le cadre de consultations multidisciplinaires, auxquelles le médecin responsable et le ou les praticiens de l’art infirmier spécialisés en diabétologie prévus à l’article 5 § 2, sont en même temps présents et disponibles pour les patients et pendant lequel appel peut être fait aux consultants visés à l’article 5 §.

Het is waar dat die bepalingen ook terug te vinden zijn in andere wetgevingen die gedeeltelijk als grond kunnen dienen voor die garanties. Zo vindt artikel 5 een tegenhanger in het Handvest van de gebruiker van de openbare diensten op 4 december 1992, en artikel 7 in artikel 3 van de Wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen.
Il est vrai que ces dispositions trouvent leur écho dans d'autres législations qui peuvent en partie servir de fondement à ces garanties ainsi, l'article 5 trouve un correspondant dans la Charte de l'utilisateur des services publics du 4 décembre 1992 et l'article 7 dans l'article 3 de la loi du 29 juillet 1991 relative à la motivation formelle des actes administratifs.

Het RIZIV beschouwt zich niet als een " verzekeringsinstelling" en meent dan ook dat artikel 52, § 3, van de GVU-wet geen toepassing kan vinden zodat enkel artikel 167 van de GVUwet speelt en dat de appellant zijn vordering slechts kan instellen bij dagvaarding.
Het RIZIV beschouwt zich niet als een " verzekeringsinstelling" en meent dan ook dat artikel 52, § 3, van de GVU-wet geen toepassing kan vinden zodat enkel artikel 167 van de GVU-wet speelt en dat de appellant zijn vordering slechts kan instellen bij dagvaarding.

Het bekritiseerde verschil in behandeling, in de veronderstelling dat het is aangetoond, ten aanzien van de mogelijkheid om een verjaring te stuiten door het versturen van een aangetekend schrijven, zou zijn oorsprong dus niet vinden in de in het geding zijnde bepaling, maar in de ontstentenis van een specifieke bepaling die, in de artikelen van het Burgerlijk Wetboek die zijn gewijd aan de “ oorzaken die de verjaring stuiten ”, erin voorziet dat de in artikel 2277bis van het Burgerlijk Wetboek bepaalde verjaring kan worden gestuit door het versturen van een ter post aangetekend schrijven, zoals bepaald in artikel 174 van de ZIV-wet.
La différence de traitement critiquée, à la supposer établie, quant à la possibilité d’interrompre une prescription par un envoi recommandé, ne trouverait donc pas sa source dans la disposition en cause, mais dans l’absence d’une disposition spécifique prévoyant, dans les articles du Code civil consacrés aux “causes qui interrompent la prescription”, que la prescription prévue par l’article 2277bis du Code civil peut être interrompue par une lettre recommandée à la poste, comme le prévoit l’article 174 de la loi AMI.

Aangezien Artikel 32 van de Code van geneeskundige Plichtenleer bepaalt dat een geneesheer enkel op gewetensvolle wijze en op wetenschappelijke gronden zijn beslissingen zal nemen, was er geen reden om dit te hernemen in het advies van 15/3/80 (Tijdschrift Nationale Raad nr. 28, 1979-1980), bevestigd op 20/5/95. Het argument dat U meent te vinden in de nomenclatuur van de geneeskundige verstrekkingen dient te worden genuanceerd daar dit artikel op de verbandlenzen slaat.
Le médecin ne prenant que des décisions dictées par sa science et sa conscience, en vertu de l'article 32 du Code de déontologie médicale, il n'y avait pas lieu de reprendre cette disposition dans l'avis du 15 mars 1980 ( Bulletin du Conseil national n° 28, 1979-1980), confirmé le 20 mai 1995.

Het vermelde KB en de bijlagen vinden hun rechtsgrond in het KB nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de gezondheidszorgberoepen waarvan artikel 21 quinquies, §1, b) zegt dat onder de uitoefening van de verpleegkunde o.m. wordt verstaan de uitvoering van technische verpleegkundige prestaties die verband houden met het stellen van de diagnose door de geneesheer of met het uitvoeren van een behandeling voorgeschreven door de geneesheer of het nemen van maatregelen van preventieve geneeskunde.
L'arrêté royal précité et ses annexes trouvent leur fondement dans l'arrêté royal n° 78 du 10 novembre 1967 relatif à l'exercice des professions des soins de santé, dont l'article 21quinquies, §1er, b), dispose que l'on entend par art infirmier, notamment l'accomplissement de prestations techniques de soins infirmiers liées à l'établissement du diagnostic par le médecin ou à l'exécution d'un traitement prescrit par le médecin ou à des mesures relevant de la médecine préventive.

Wij vinden de inhoud van artikel 94 impliciet terug in de Verklaring die minder precies is inzake het gevaar voor beschadiging van het psychisme door een proefproduct.
Le contenu de l’article 94 se retrouve à l’état implicite dans la Déclaration qui se fait moins précise quant aux dangers de détérioration du psychisme par un produit expérimenté.

Deze principes vinden een strikte toepassing in het koninklijk besluit van 20 juli 1967 houdende het statuut van de adviserend geneesheren die bij de verzekeringsinstellingen instaan voor de gezondheidszorgverstrekkingen overeenkomstig de wet tot instelling en organisatie van een regeling voor verplichte ziekte-en invaliditeitsverzekering, met name wanneer in artikel 21 van dit besluit wordt gesteld dat «het de adviserend geneesheer verboden is aan de administratieve overheid van zijn verzekeringsinstelling de overwegingen van geneeskundige aard mede te delen die de door hem genomen beslissingen motiveren» (zie in dezelfde zin, art. 128, § 1, van de Code van Plichtenleer).
L'arrêté royal du 20 juillet 1967 portant le statut des médecins conseils des organismes assureurs en matière d'assurance obligatoire contre la maladie et l'invalidité fait une exacte application de ces principes, notamment lorsqu'il dispose en son article 21 que «il est interdit au médecin conseil d'exposer aux autorités administratives de son organisme assureur les considérations d'ordre médical qui motivent les décisions qu'il prend» (voir dans le même sens, I'article 128, § 1er, du Code de déontologie).