Vertaling van "aangetoond dat beide " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

foetale nood aangetoond door | echografie | foetale nood aangetoond door | elektrocardiografie
Signes de détresse fœtale:échographiques | électrocardiographiques

paraplegie | verlamming aan beide zijden van het lichaam
paraplégie | paraplégie

gevreesde aandoening niet aangetoond | probleem is normale situatie | worried well
Affection non prouvée Bien-portant inquiet

in laboratorium aangetoonde aanwezigheid van humaan immunodeficiëntievirus [HIV]
Mise en évidence par des examens de laboratoire du virus de l'immunodéficience humaine [VIH]

bevalling gecompliceerd door biochemisch aangetoonde foetale nood
Travail et accouchement compliqués de signes biochimiques de détresse fœtale

Omschrijving: Een dementie die zich ontwikkelt in het verloop van een bestaande ziekte van Parkinson. Tot nog toe zijn er geen specifieke klinische kenmerken aangetoond. | Neventerm: | dementie bij | paralysis agitans | dementie bij | parkinsonisme
Définition: Démence survenant au cours de l'évolution d'une maladie de Parkinson avérée. Aucune caractéristique clinique distinctive n'a été mise en évidence jusqu'ici. | Démence dans:paralysie agitante | parkinsonisme

Omschrijving: Een pervasieve ontwikkelingsstoornis die gedefinieerd wordt door de aanwezigheid van een periode van absoluut normale ontwikkeling voor het optreden van de stoornis en een uitgesproken verlies van voorheen verworven vaardigheden op verschillende terreinen van de ontwikkeling in de loop van enkele maanden erna. Dit gaat op kenmerkende wijze samen met een algemeen verlies van belangstelling voor de omgeving, met stereotypieën in de vorm van herhaalde motorische-maniërismen en met een autistiforme stoornis van sociale interactie en communicatie. In sommige gevallen kan aangetoond worden dat de stoornis het gevolg is van een begeleidende encefalopathie, maar de diagnose dient gesteld te worden op de gedragskenmerken. | Neventerm: | dementia infantilis | desintegratiepsychose | symbiotische psychose | syndroom van Heller
Définition: Trouble envahissant du développement caractérisé par une période de développement tout à fait normale avant la survenue du trouble, cette période étant suivie d'une perte manifeste, en quelques mois, des performances antérieurement acquises dans plusieurs domaines du développement. Ces manifestations s'accompagnent typiquement d'une perte globale de l'intérêt vis-à-vis de l'environnement, de conduites motrices stéréotypées, répétitives et maniérées et d'une altération de type autistique de l'interaction sociale et de la communication. Dans certains cas, on peut démontrer que le trouble est dû à une encéphalopathie, mais le diagnostic doit reposer sur les anomalies du comportement. | Démence infantile Psychose:désintégrative | symbiotique | Syndrome de Heller

Omschrijving: Willekeurige, herhaalde, stereotype, niet-functionele (en vaak ritmische) bewegingen die geen deel uitmaken van een als zodanig onderkende psychiatrische of neurologische toestand. Indien zulke bewegingen optreden als symptomen van een andere stoornis, dient slechts de omvattende stoornis geregistreerd te worden. Als niet zelfverwondende bewegingen komen voor: wiegen met het lichaam, hoofdschudden, haartrekken, haar in elkaar draaien, vingerschuddende maniërismen en handenflappen. Stereotyp wel zelfverwondend gedrag behelst herhaald hoofdbonzen, in het gezicht slaan, in de ogen prikken en bijten in de handen, op de lippen of in andere lichaamsdelen. Alle stereotype bewegingsstoornissen komen het meest frequent voor in combinatie met zwakzinnigheid (indien dit het geval is, dienen beide geregistreerd te worden). Indien in de ogen prikken voorkomt bij een kind met een visuele stoornis, dienen beide gecodeerd te worden: in de ogen prikken onder deze categorie en de visuele gesteldheid onder de code van de desbetreffende somatische stoornis. | Neventerm: | stoornis met stereotypieën/gewoontevorming
Définition: Trouble caractérisé par des mouvements intentionnels, répétitifs, stéréotypés, dépourvus de finalité (et souvent rythmés), non lié à un trouble psychiatrique ou neurologique identifié. Lorsque ces mouvements surviennent dans le cadre d'un autre trouble, seul ce dernier doit être noté. Ces mouvements peuvent ne pas avoir de composante automutilatrice; ils comprennent: un balancement du corps, un balancement de la tête, le fait de s'arracher les cheveux, de se tordre les cheveux, de claquer des doigts et de battre des mains. Les comportements stéréotypés auto-mutilateurs comprennent: le fait de se cogner la tête, de se gifler, de se mettre le doigt dans l'œil, de se mordre les mains, les lèvres ou d'autres parties du corps. L'ensemble de ces mouvements stéréotypés surviennent le plus souvent chez des enfants présentant un retard mental (dans ce cas, les deux diagnostics doivent être notés). Quand le fait de s'enfoncer le doigt dans l'œil survient chez un enfant présentant un déficit visuel, les deux diagnostics doivent être notés: le premier dans cette catégorie et le deuxième à l'aide du code somatique approprié. | Stéréotypies/comportements répétitifs

blind of slechtziend aan beide ogen
aveugle ou malvoyant dans les deux yeux

beide oren
les deux oreilles

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Gebruik bij kinderen (van 6 jaar en ouder) In een studie bij 268 kinderen van 6-17 jaar met overwegend secundaire hypertensie werd bij vergelijking van een dosering van 2,5 mg en een dosering van 5,0 mg amlodipine met een placebo aangetoond dat beide doseringen de systolische bloeddruk significant meer verlaagden dan de placebo.
Utilisation chez les enfants (âgés de 6 ans et plus) Dans une étude incluant 268 enfants âgés de 6 à 17 ans souffrant d’une hypertension essentiellement secondaire, la comparaison des doses d’amlodipine de 2,5 mg et de 5,0 mg par rapport au placebo a montré que ces deux doses induisaient une réduction plus significative de la pression artérielle systolique que le placebo.

Deze longitudinale evaluaties hebben allemaal aangetoond dat beide complementaire psychotherapeutische modaliteiten belangrijkere verbeteringen hebben aangebracht ten opzichte van de standaard ondersteuning, en dit zowel op het niveau van de tewerkstelling, de problemen met justitie, psychiatrische symptomen en reductie van het gebruik van heroïne gemeten met urine-analyses.
Ces évaluations longitudinales ont toutes mis en évidence que les deux modalités psychothérapeutiques complémentaires ont apporté des améliorations plus importantes que l’accompagnement standard, ceci tant au niveau de l’emploi, les problèmes avec la justice, les symptômes psychiatriques qu’à celui d’une réduction de l’usage d’héroïne mesurée par analyse d’urine.

Pediatrische patiënten vanaf 6 jaar In een studie bij 268 kinderen van 6-17 jaar met overwegend secundaire hypertensie werd bij vergelijking van een dosering van amlodipine 2,5 mg en 5,0 mg met een placebo aangetoond dat beide doseringen de systolische bloeddruk significant meer verlaagden dan de placebo.
Population pédiatriques Utilisation chez l’enfant (âgés d’au moins 6 ans) Dans une étude portant sur 268 enfants âgés de 6 à 17 ans, présentant une hypertension secondaire prédominante, une dose de 2,5 mg et une dose de 5 mg d’amlodipine ont été comparées à un placebo. Il est apparu que les deux doses réduisaient la pression artérielle systolique de manière significativement plus importante qu’un placebo.

In een studie met 268 kinderen van 6-17 jaar met voornamelijk secundaire hypertensie waarin doses van 2,5 mg en 5,0 mg amlodipine werden vergeleken met placebo, werd aangetoond dat beide doses de systolische bloeddruk significant meer verminderde dan placebo.
Lors d’une étude portant sur 268 enfants de 6 à 17 ans atteints d’hypertension essentiellement secondaire, la comparaison d’une dose de 2,5 mg et d’une dose de 5 mg d’amlodipine avec un placebo a montré que ces deux doses réduisaient la tension artérielle systolique d’une manière significativement supérieure au placebo.

Voor een effectieve behandelingsduur in beide studie-armen (van dag 1 tot dag 10) werd voor de eerste primaire uitkomstmaat (samengesteld uit asymptomatische DVT, proximale of distale DVT, symptomatisch longembool (LE) of overlijden gerelateerd aan veneuze trombo-embolie) non-inferioriteit tussen de 2 behandelingen aangetoond (2,7% in beide groepen).
Pour un critère de jugement primaire composite pour une période de traitement effectif dans les 2 bras d’étude (du jour 1 au jour 10 : thrombose veineuse profonde (TVP) asymptomatique, TVP proximale ou distale, embolie pulmonaire (EP) symptomatique, ou décès thromboembolique veineux) une non infériorité entre les 2 traitements est montrée (2,7% dans les 2 groupes).

In beide studies werd aangetoond dat de tolerantie vergelijkbaar was in beide behandelingsarmen.
Lors des deux études, on a constaté que la tolérance était similaire dans les deux bras de traitement.

Een vermindering van de door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie werd eveneens aangetoond in een korte studie bij kinderen van 6 t/m 14 jaar (maximaal verlies aan FEV 1 : 18,27 % vs 26,11 % bij placebo; tijd tot herstel naar een waarde binnen de 5 % van de uitgangswaarde van de FEV 1 voor inspanning: 17,76 min. vs 27,98 min.). Dit effect werd in beide studies aangetoond op het einde van het eenmaaldaags doseringsinterval.
Une réduction de la bronchoconstriction induite par l’effort a également été mise en évidence dans une étude à court terme menée chez les enfants de 6 à 14 ans (diminution maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 % ; temps de retour à une valeur du VEMS proche d’au moins 5 % du VEMS initial : 17,76

De vermindering in de bronchoconstrictie bij lichaamsbeweging werd ook aangetoond in een onderzoek op korte termijn bij pediatrische patiënten van 6 tot 14 jaar (maximale daling in FEV 1 18,27% t.o.v. 26,11%; tijd tot herstel tot binnen 5% van de baseline FEV 1 17,76 min t.o.v. 27,98 min). Het effect werd in beide onderzoeken aangetoond aan het einde van het eenmaal daagse toedieningsinterval.
Une réduction de la BCE a été également démontrée dans une étude à court terme menée sur des patients pédiatriques de 6 à 14 ans (baisse maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 ; récupération, à 5 % près, du VEMS de départ en

Een vermindering van de door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie werd eveneens aangetoond in een korte studie bij kinderen (maximaal verlies aan FEV 1 : 18,27 % vs 26,11 % bij placebo; tijd tot herstel naar een waarde binnen de 5 % van de uitgangswaarde van de FEV 1 voor inspanning: 17,76 min. vs 27,98 min.). Dit effect werd in beide studies aangetoond op het einde van het eenmaaldaags doseringsinterval.
Une réduction de la bronchoconstriction induite par l’effort a également été mise en évidence dans une étude à court terme menée chez les enfants (chute maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 % ; temps de retour à une valeur du VEMS proche d'au moins 5 % du VEMS initial : 17,76 minutes

Daarin worden vergelijkbare veiligheidsprofielen voor het bewaren van pancreassen aangetoond. Manrique et al (2006) vermelden hetzelfde: de overlevingscijfers na twee jaar, de incidentie van pancreasfistels en die van klinische pancreatitis in het getransplanteerde orgaan waren voor beide oplossingen vergelijkbaar.
Ceci a également été rapporté par Manrique et al (2006): les taux de survie du greffon à 2 ans, les taux de fistules du pancréas et les taux de pancréatite clinique du greffon étaient similaires en cas d’utilisation de l’une ou l’autre solution.