Traduction de «aan de tweede studie met dezelfde inclusiecriteria namen » (Néerlandais → Français) :

Aan de tweede studie met dezelfde inclusiecriteria namen 251 patiënten deel, die maximaal 35 maanden werden behandeld (Copaxone n = 125, placebo n = 126).
La deuxième étude appliquait les mêmes critères d’inclusion et incluait 251 patients traités pendant des périodes allant jusque 35 mois (Copaxone n = 125, placebo n= 126).

Studie 2 evalueerde 652 patiënten met chronische plaque psoriasis met gebruik van dezelfde inclusiecriteria als in studie 1 met de toevoeging van een minimale Psoriasis Area and Severity Index (PASI) van 10 bij de screening.
L’étude 2 a évalué 652 patients atteints de psoriasis chronique en plaques avec les mêmes critères d’inclusion que dans l’étude 1 et un PASI ≥ 10 au moment du screening.

Studie 3 evalueerde 583 patiënten en had dezelfde inclusiecriteria als studie.
L’étude 3 a évalué 583 patients et les critères d’inclusion étaient les mêmes que dans l’étude.

De derde studie, waarbij de inclusiecriteria gelijk waren aan die in de eerste en tweede studie, met het toegevoegde criterium dat patiënten minimaal één gadolinium-versterkte leasie op het screening MRI moesten vertonen, was een negen maanden durende studie met 239 patiënten (Copaxone n = 119, placebo n = 120). In klinische studies bij MS patiënten die werden behandeld met Copaxone werd een significante vermindering in het aantal recidieven waargenomen vergeleken met placebo.
La troisième était une étude de 9 mois incluant 239 patients (Copaxone n = 119, placebo n = 120) dans laquelle les critères d’inclusion étaient identiques à ceux de la première et de la

De inclusiecriteria waren voor alle studies dezelfde, met uitzondering van het IOD-deelnamecriterium en de respons op voorafgaande IOD-behandelingen.
Les critères d’inclusion étaient communs à toutes les études cliniques, à l’exception du critère de PIO initiale et de la réponse au traitement précédent pour la PIO.

Aan de tweede studie namen 85 mannelijke en vrouwelijke patiënten deel van 10 tot 16 jaar die een LDL- C-waarde hadden van > 190 mg/dl (overeenkomend met 4,9 mmol/l) of een LDL-C-waarde van > 160 mg/dl (overeenkomend met 4,1 mmol/l) en met één of meerdere risicofactoren voor een coronaire hartaandoening, of een LDL-C-waarde van > 160 mg/dl (overeenkomend met 4,1 mmol/l) en een bewezen LDLreceptordefect.
La seconde étude a été menée chez 85 garçons et filles âgés de 10 à 16 ans, qui avaient un taux de LDL-C > 190 mg/dl (soit 4,9 mmol/l) ou un taux de LDL-C > 160 mg/dl (soit 4,1 mmol/l) et un ou plusieurs facteurs de risque de maladie coronarienne, ou un taux de LDL-C > 160 mg/dl (soit 4,1 mmol/l) et un défaut du récepteur LDL confirmé.

Aan de tweede studie namen 85 mannelijke en vrouwelijke patiënten deel van 10 tot 16 jaar die een LDL-C-waarde hadden van > 190 mg/dl (overeenkomend met 4,9 mmol/l) of een LDL-C-waarde van > 160 mg/dl (overeenkomend met 4,1 mmol/l) en met één of meerdere risicofactoren voor een coronaire hartaandoening, of een LDL-C-waarde van > 160 mg/dl (overeenkomend met 4,1 mmol/l) en een bewezen LDL-receptordefect.
La seconde étude a été menée chez 85 garçons et filles âgés de 10 à 16 ans, qui avaient un taux de LDL-C > 190 mg/dl (soit 4,9 mmol/l) ou un taux de LDL-C > 160 mg/dl (soit 4,1 mmol/l) et un ou plusieurs facteurs de risque de maladie coronarienne, ou un taux de LDL-C > 160 mg/dl (soit 4,1 mmol/l) et un défaut du récepteur LDL confirmé.

Recent werden door een tweede onderzoeksteam 61 bloedstalen geanalyseerd van CVS patiënten uit dezelfde medische praktijk die ook stalen leverde voor de studie van Lombardi et al..
Récemment, une deuxième équipe de chercheurs a analysé les 61 échantillons de sang de patients SFC provenant de la même pratique médicale ayant fourni également les échantillons pour l’étude de Lombardi et al..

In een tweede gerandomiseerde gecontroleerde studie, uitgevoerd door dezelfde onderzoekers en recent gepubliceerd, werd intensieve insulinetherapie (behoud van de glykemie tussen 80 en 110 mg/dl) vergeleken met conventionele insulinetherapie (behoud van de glykemie tussen 180 en 200 mg/dl), deze keer bij patiënten die om niet-chirurgische redenen op de intensieve-zorgenafdeling verbleven [ N Engl J Med 2006; 354: 449-61 met editoriaal N Engl J Med 2006; 354: 516-8 ].
Dans une deuxième étude randomisée contrôlée, réalisée par les mêmes investigateurs et publiée récemment, une insulinothérapie intensive (glycémie maintenue entre 80 et 110 mg/dl) a été comparée à une insulinothérapie conventionnelle (glycémie maintenue entre 180 et 200 mg/dl), cette fois chez des patients séjournant aux soins intensifs pour une raison non chirurgicale [ N Engl J Med 2006; 354: 449-61 avec un éditorial N Engl J Med 2006; 354: 516-8 ].