Vertaling van "gerecht geen blijk " (Nederlands → Engels) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door geheugenstoornissen, leerproblemen en verminderd vermogen zich gedurende wat langere tijd op een taak te concentreren. Er is vaak een uitgesproken gevoel van geestelijke vermoeidheid wanneer geestelijke taken worden ondernomen en het leren van nieuwe dingen wordt subjectief als moeilijk ervaren, zelfs indien dit objectief met goed resultaat verloopt. Geen van deze symptomen is dermate ernstig dat een diagnose van hetzij dementie (F00-F03), hetzij delirium (F05.-) gesteld kan worden. Deze diagnose dient alleen gesteld te worden in verband met een gespecificeerde lichamelijke stoornis en dient niet gesteld te worden bij aanwezigheid van een van de psychische stoornissen of gedragsstoornissen die geclassificeerd zijn onder F10-F99. De stoornis kan voorafgaan aan, samengaan met of volgen op een grote verscheidenheid van infecties en lichamelijke stoornissen, zowel van de hersenen als algemeen, maar directe blijk van betrokkenheid van de hersenen is niet noodzakelijk aanwezig. Zij kan worden gedifferentieerd van postencefalitisch syndroom (F07.1) en postcommotioneel syndroom (F07.2) door haar verschillende etiologie, beperktere spreiding van over het algemeen lichtere symptomen en doorgaans kortere duur.
Definition: A disorder characterized by impairment of memory, learning difficulties, and reduced ability to concentrate on a task for more than brief periods. There is often a marked feeling of mental fatigue when mental tasks are attempted, and new learning is found to be subjectively difficult even when objectively successful. None of these symptoms is so severe that a diagnosis of either dementia (F00-F03) or delirium (F05.-) can be made. This diagnosis should be made only in association with a specified physical disorder, and should not be made in the presence of any of the mental or behavioural disorders classified to F10-F99. The disorder may precede, accompany, or follow a wide variety of infections and physical disorders, both cerebral and systemic, but direct evidence of cerebral involvement is not necessarily present. It can be differentiated from postencephalitic syndrome (F07.1) and postconcussional syndrome (F07.2) by its different etiology, more restricted range of generally milder symptoms, and usually shorter duration.

Omschrijving: Slaapwandelen of somnambulisme is een toestand van veranderd bewustzijn waarin verschijnselen van slapen en waken zijn gecombineerd. Tijdens een episode van slaapwandelen komt de betrokkene uit bed, doorgaans in het eerste derde deel van de nachtelijke slaap en loopt rond, blijk gevend van een lage graad van bewustzijn, reactiviteit en behendigheid. Bij het ontwaken is er doorgaans geen herinnering van de gebeurtenis.
Definition: A state of altered consciousness in which phenomena of sleep and wakefulness are combined. During a sleepwalking episode the individual arises from bed, usually during the first third of nocturnal sleep, and walks about, exhibiting low levels of awareness, reactivity, and motor skill. Upon awakening, there is usually no recall of the event.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat geen sprake was van een „belemmering” van de genoemde rechten en vrijheden.
The General Court erred in law in concluding that there was no ‘interference’ with the rights and freedoms referred to above.

Met het eerste middel wordt gesteld dat het Gerecht artikel 4, lid 2, derde streepje, van verordening (EG) nr. 1049/2001 (1) van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2001 inzake de toegang van het publiek tot documenten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie (transparantieverordening) onjuist heeft uitgelegd door te oordelen dat de Commissie zich, bij het beroep op de uitzondering ter bescherming van onderzoeken, op een algemeen vermoeden mag baseren om de toegang te weigeren tot documenten betreffende een EU-pilot-procedure, voor zover die procedure een fase is die aan de eventuele inleiding van een beroep wegens niet-nakoming voorafgaat, en dat de Commissie geen blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting toen ze de voormelde bepaling van de transparantieverordening aldus uitlegde dat zij het verzoek om toegang tot de gevraagde documenten betreffende een EU-pilot-procedure mocht afwijzen zonder de documenten concreet en individueel te onderzoeken.
By the first ground of appeal, it is argued that the General Court misinterpreted the third indent of Article 4(2) of Regulation (EC) No 1049/2001 (1) of the European Parliament and of the Council of 30 May 2001 regarding public access to European Parliament, Council and Commission documents (‘the openness regulation’) by taking the view that the Commission, when it relies on the exception for investigations, may base its decision on a general presumption that access should be denied in an EU pilot procedure insofar as it constitutes a step which precedes the possible initiation of Treaty infringement proceedings, and that the Commission did not err in law in interpreting the above provision of the openness regulation as meaning that it could refuse a request for access to the requested documents in an EU pilot matter without examining the documents specifically and individually.

Met haar tweede middel betwist rekwirante de conclusie van het Gerecht dat de Commissie geen blijk heeft gegeven van een onjuiste opvatting door vast te stellen dat het tijdstip waarop Hongarije tot de Europese Unie is toegetreden het geschikte referentietijdvak vormt voor de kwalificatie van een maatregel als staatssteun overeenkomstig de criteria van artikel 107, lid 1, VWEU.
By its second plea, the Appellant respectfully contests the General Court’s conclusion that the Commission had not erred in finding that the time of Hungary’s accession to the EU was the appropriate reference period for characterising a measure as State aid in accordance with the criteria laid down in Article 107(1) TFEU.

Ter ondersteuning van haar vorderingen voert Viasat aan dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat de Commissie bij haar toetsing aan artikel 106, lid 2, VWEU geen rekening diende te houden met het feit dat de aan TV2 steun was toegekend zonder dat de fundamentele beginselen van transparantie en kostenefficiëntie in acht waren genomen.
In support of the form of order sought, Viasat contends that the General Court erred in law when stating that in its assessment under Article 106(2) TFEU the Commission was not required to take account of the fact that aid to TV2 had been granted without observing fundamental principles of transparency and cost efficiency.

Ten slotte is het Hof nog van oordeel dat het Gerecht geen blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting ten aanzien van de omvang van zijn toetsing van de beoordeling door de Commissie.
Lastly, the Court holds that the Court of First Instance did not commit an error of law with respect to the scope of its review of the Commission’s assessment.

Ten slotte bevestigd het Hof dat het Gerecht geen blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door tevens vast te stellen dat er geen sprake was van discriminatie aangezien de drie betrokken exploitanten zich in dezelfde situatie bevonden vanuit het oogpunt van de doelstelling van richtlijn 97/13, te weten te waarborgen dat de exploitanten onder dezelfde voorwaarden tot de UMTS-markt toetreden.
The Court of Justice went on to confirm that the Court of First Instance had not erred in law by holding that there was also no discrimination since the three operators concerned were in the same situation in relation to the objective of Directive 97/13 , which is to ensure that operators have access to the UMTS market under the same conditions.

Hieruit volgt dat het Gerecht geen blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat het afzien van staatsmiddelen niet als staatssteun kan worden gekarakteriseerd.
It follows that the Court of First Instance did not err in law by holding that the waiver of State resources did not constitute State aid.

In casu oordeelt het Gerecht dat de mogelijkheid van Morgan Stanley om tot de acquiringmarkt toe te treden niet wordt betwist en dat de veronderstelling dat Morgan Stanley tot de betrokken markt zou toetreden niet louter theoretisch was. Op basis daarvan concludeert het dat de Commissie geen blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door Morgan Stanley als potentiële concurrent aan te merken.
In this case, the General Court concludes that since Morgan Stanley’s ability to enter the market in question was not challenged and the hypothesis that Morgan Stanley might enter the market in question was not merely theoretical, the Commission did not err in law by describing Morgan Stanley as a potential competitor.

De Commissie meent dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat door een lidstaat met schending van de aanmeldings- en stand still-verplichting toegekende staatssteun een definitieve rechtssituatie is, en geen tijdelijke situatie.
The Commission considers that the General Court has erred in law by considering that State aid granted by a Member State in violation of the notification and standstill obligation constitutes a definitively established legal situation, rather than a temporary situation.

Het Gerecht heeft geen blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat de Commissie terecht heeft vastgesteld dat de maatregel waarbij de door Orange en SFR verschuldigde vergoedingen in overeenstemming werden gebracht met die welke Bouygues Télécom verschuldigd was, geen staatssteun vormde en niet in strijd was met het discriminatieverbod
The Court of First Instance did not err in law by holding that the Commission was right to find that the alignment of the fees due from Orange and SFR with those charged to Bouygues Télécom did not constitute State aid and did not infringe the principle of non-discrimination