Traduction de «zin dat zij de rechter ertoe dwingt » (Néerlandais → Allemand) :

De verwijzende rechter interpreteert die bepaling in die zin dat zij de rechter ertoe dwingt een lasthebber ad hoc aan te wijzen zodra er een belangenconflict bestaat tussen de rechtspersoon en de persoon die ertoe is gemachtigd hem te vertegenwoordigen.
Der vorlegende Richter legt diese Bestimmung in dem Sinne aus, dass sie den Richter verpflichte, einen Ad-hoc-Bevollmächtigten zu bestimmen, sobald ein Interessenkonflikt zwischen der juristischen Person und der Person, die ermächtigt sei, sie zu vertreten, bestehe.

De vaststelling dat aan de voorwaarden van herhaling is voldaan noopt volgens de verwijzende rechter tot de onmiddellijke toepassing, in die zaken, van de in het geding zijnde bepaling, in zoverre zij de rechter ertoe verplicht het herstel in het recht tot het besturen van een motorvoertuig afhankelijk te maken van het slagen voor een theoretisch en een praktisch examen en voor een geneeskundig en een psychologisch onderzoek, wanneer een verval wordt uitgesproken ten aanzien van een recidiverende beklaagde.
Die Feststellung, dass die Bedingungen der Wiederholung erfüllt sind, führe nach Darlegung des vorlegenden Richters in diesen Rechtssachen zur sofortigen Anwendung der fraglichen Bestimmung, insofern sie den Richter verpflichte, die Wiedererlangung der Erlaubnis zum Führen eines Motorfahrzeugs vom Bestehen einer theoretischen und praktischen Prüfung und einer ärztlichen und psychologischen Untersuchung abhängig zu machen, wenn eine Strafe der Entziehung der Fahrerlaubnis gegen einen im Wiederholungsfall Angeklagten verhängt werde.

- Geïnterpreteerd in die zin dat zij de rechter in staat stelt een partij te verplichten om alleen aan de griffie van het rechtscollege waarbij de zaak aanhangig is gemaakt, met uitsluiting van haar tegenstander, het privéadres van een getuige mee te delen wanneer die informatie enkel nuttig is om de oproeping van die laatste mogelijk te maken, schendt dezelfde bepaling artikel 22 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, niet.
- Dahin ausgelegt, dass sie es dem Richter erlaubt, eine Partei dazu zu verpflichten, nur der Kanzlei des mit der Rechtssache befassten Rechtsprechungsorgans, unter Ausschluss ihres Gegners, die Privatadresse eines Zeugen mitzuteilen, wenn diese Information nur zum Zweck hat, dessen Vorladung zu ermöglichen, verstößt dieselbe Bestimmung nicht gegen Artikel 22 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention.

Geïnterpreteerd in die zin dat zij de rechter machtigt om een partij te verplichten om niet alleen aan de griffie van de rechtbank of van het hof maar ook aan de andere partij het privéadres van een derde bekend te maken welke die laatste als getuige wenst te laten horen, is de in het geding zijnde bepaling niet bestaanbaar met artikel 22 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens.
Ausgelegt in dem Sinn, dass sie es dem Richter erlaubt, einer Partei vorzuschreiben, nicht nur der Kanzlei des Gerichts oder des Gerichtshofes, sondern auch der anderen Partei die Privatadresse einer Drittperson mitzuteilen, die sie als Zeuge vernehmen lassen möchte, ist die fragliche Bestimmung nicht vereinbar mit Artikel 22 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention.

Integendeel, zij beperken zich ertoe aan de begunstigden van het vrouwelijke geslacht en met name diegenen die de hoedanigheid van moeder hebben, gunstigere voorwaarden toe te kennen dan die welke gelden voor de begunstigden van het mannelijke geslacht, ten aanzien van de pensioenleeftijd en de vereiste minimumdienst op het ogenblik van de pensionering, zonder de problemen te verhelpen die zij tijdens hun beroepsloopbaan kunnen ondervinden (zie, in die zin, arrest Griesmar, voormeld, punt 65).
Im Gegenteil, sie beschränken sich darauf, den Empfängern des weiblichen Geschlechts, und insbesondere denjenigen, die die Eigenschaft als Mutter aufweisen, günstigere Bedingungen zu gewähren als den Empfängern des männlichen Geschlechts in Bezug auf das Alter für den Eintritt in den Ruhestand und das zum Zeitpunkt des Antritts des Ruhestands vorgeschriebene Mindestdienstalter, ohne die Probleme zu beheben, auf die sie während ihrer Berufslaufbahn stoßen können (siehe in diesem Sinne Urteil Griesmar, vorerwähnt, Randnr. 65).

Zoals hij heeft gedaan in de zaken die aanleiding hebben gegeven tot het arrest nr. 168/2016 van 22 december 2016, stelt de verwijzende rechter aan het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 2 van het Strafwetboek, met artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij de rechter bij wie de zaak na de inwerkingtreding van de wet van 9 maart 2014 aanhangig is gemaakt, ertoe verplicht om, bij een veroordeling van een recidiverende beklaagde tot een straf van verval van het recht tot het besturen van een motorvoertuig, wegens een overtreding die vóór de inwerkingtreding van die wet is begaan, het herstel in het recht tot sturen afhankelijk te maken van het slagen voor een theoretisch en een praktisch examen alsook voor een geneeskundig en een psychologisch onderzoek, aangezien het opleggen van die examens en onderzoeken de situatie van de beklaagde in feite verergert ten opzichte van de vroegere wetgeving.
Ebenso wie in den Rechtssachen, die zu dem Entscheid Nr. 168/2016 vom 22. Dezember 2016 geführt haben, befragt der vorlegende Richter den Gerichtshof zur Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 2 des Strafgesetzbuches, Artikel 15 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie dem nach dem Inkrafttreten des Gesetzes vom 9. März 2014 befassten Richter dazu verpflichte, im Falle der Verurteilung eines im Wiederholungsfall Angeklagten zu einer Strafe der Entziehung der Erlaubnis zum Führen eines Motorfahrzeugs, wegen eines vor dem Inkrafttreten dieses Gesetzes begangenen Verstoßes, die Wiedererlangung der Fahrerlaubnis vom Bestehen einer theoretischen und praktischen Prüfung sowie einer ärztlichen und psychologischen Untersuchung abhängig zu machen, während die Auferlegung dieser Prüfungen und Untersuchungen die Situation des Angeklagten im Vergleich zur früheren Gesetzgebung faktisch verschlimmere.

41. Dit beginsel strekt ertoe te zorgen voor een procedureel evenwicht tussen de partijen in een gerechtelijke procedure, door te waarborgen dat zij dezelfde rechten en verplichtingen hebben ten aanzien van met name de regels inzake de bewijsvoering en het contradictoire karakter van het debat voor de rechter (zie in die zin arrest van 6 november 2012, Otis e.a., C-199/11, EU: C: 2012: 684, punten 71 en 72), alsook ten aanzien van de voor hen openstaande rechtsmiddelen (arrest van 17 juli 2014, Sssnchez Morcillo en Abril Garc¤a, C-169/14, EU: C: 2014: 2099, punten 44, 48 en 49).
41. Dieser Grundsatz dient der Wahrung des prozeduralen Gleichgewichts zwischen den Parteien eines Gerichtsverfahrens, indem er ihnen gleiche Rechte und Pflichten gewährleistet, insbesondere hinsichtlich der Regeln der Beweisführung und der streitigen Verhandlung vor Gericht (vgl. in diesem Sinne Urteil vom 6. November 2012, Otis u.a., C-199/11, EU: C: 2012: 684, Rn. 71 und 72) sowie der Rechtsbehelfe dieser Parteien (Urteil vom 17. Juli 2014, Sssnchez Morcillo und Abril Garc¤a, C-169/14, EU: C: 2014: 2099, Rn. 44, 48 und 49).

Aan het Hof wordt de vraag gesteld of de wetgever afbreuk heeft gedaan aan het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie dat is gewaarborgd bij de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, en aan het recht op sociale zekerheid bedoeld in artikel 23, derde lid, 2°, van de Grondwet, door het aannemen van artikel 2, § 1, 3°, van de wet van 27 juni 1969 en van artikel 14, § 2, van de wet van 4 januari 1974 wanneer zij worden geïnterpreteerd in die zin dat zij de Koning ertoe machtigen het in B.4.1 toegelichte verschil in behandeling in te voeren, en door het aannemen van artikel 56 van de wet van 3 juli 1978 in zoverre het zelf zulk een verschil in behandeling zou invoeren.
Der Hof wird gefragt, ob der Gesetzgeber den Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung, der durch die Artikel 10 und 11 der Verfassung garantiert werde, und das Recht auf soziale Sicherheit im Sinne von Artikel 23 Absatz 3 Nr. 2 der Verfassung verletzt habe, indem er Artikel 2 § 1 Nr. 3 des Gesetzes vom 27. Juni 1969 und Artikel 14 § 2 des Gesetzes vom 4. Januar 1974 angenommen habe, wenn sie so ausgelegt würden, dass sie den König ermächtigten, den in B.4.1 dargelegten Behandlungsunterschied einzuführen, und indem er Artikel 56 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 angenommen habe, insofern dieser selbst einen solchen Behandlungsunterschied einführe.

« Schenden de bepalingen van het tweede lid van artikel 162 van het Wetboek van Strafvordering, zoals gewijzigd bij artikel 1, a), van de wet van 25 oktober 1950, het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet vervatte beginsel van niet-discriminatie, in zoverre zij de feitenrechter ertoe verplichten de burgerlijke partij die in het ongelijk wordt gesteld, te veroordelen in alle kosten gemaakt door de Staat en de beklaagde, wanneer die partij de beklaagde rechtstreeks voor de strafrechter heeft gedagvaard, en dus in zoverre zij die burgerlijke partij het recht ontnemen om argumenten aan te voeren die de rechter ervan kunnen overtuigen haar van alle of een deel van de voormelde kosten te ontheffen, terwijl de rechter, buiten dat geval en dat waarin de burgerlijke partijstelling heeft geleid tot de opening van een onderzoek, beschikt over een beoordelingsbevoegdheid ten aanzien van de veroordeling van de burgerlijke partij in de kosten, waarbij die facultatief is ?
« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 162 Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches, in der durch Artikel 1 Buchstabe a) des Gesetzes vom 25. Oktober 1950 abgeänderten Fassung, gegen den in den Artikeln 10 und 11 verankerten Nichtdiskriminierungsgrundsatz, insofern sie den Tatrichter dazu verpflichten, die Zivilpartei, die unterliegt, dazu zu verurteilen, alle dem Staat und dem Angeklagten entstandenen Kosten zu erstatten, wenn sie den Angeklagten unmittelbar vor den Strafrichter geladen hat, und demzufolge, insofern sie der Zivilpartei das Recht versagen, Argumente vorzubringen, die den Richter davon überzeugen können, sie von allen oder von einem Teil der obenerwähnten Kosten zu befreien, während der Richter, abgesehen von diesem Fall sowie von dem Fall, in dem die Klageerhebung als Zivilpartei zur Eröffnung einer Untersuchung geführt hat, über eine Beurteilungsbefugnis in bezug auf die Verurteilung der Zivilpartei zu den Kosten verfügt, wobei diese fakultativ ist?