Vertaling van "wordt gevorderd vermits hij volgens " (Nederlands → Duits) :

« Schendt artikel 841, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat het bepaalt dat de rechter die geweigerd heeft zich van de zaak te onthouden, in de kosten wordt verwezen, terwijl enkel de ' partijen ' bij het geding daarin kunnen worden verwezen overeenkomstig artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek en terwijl de magistraat van wie de wraking wordt gevorderd, vermits hij volgens de lering van het Hof van Cassatie geen ' partij ' bij het geding is, niet dezelfde rechten geniet als gelijk welke andere ' partij ', met name het recht op een volkomen contradictoire rechtspleging ?
« Verstösst Artikel 841 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er bestimmt, dass der Richter, der sich weigert, sich zu enthalten, in die Gerichtskosten verurteilt wird, während nur die am Verfahren beteiligten ' Parteien ' gemäss Artikel 1017 des Gerichtsgesetzbuches darin verurteilt werden können und der Magistrat, dessen Ablehnung beantragt wird, deshalb, weil er nach der Lehre des Kassationshofes keine am Verfahren beteiligte ' Partei ' ist, nicht die gleichen Rechte geniesst wie jede andere ' Partei ', insbesondere das Recht auf ein vollkommen kontradiktorisches Verfahren?

Het Hof van Beroep te Luik vraagt het Hof naar de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 841, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek in zoverre het stelt dat de rechter die geweigerd heeft zich van de zaak te onthouden, in de kosten wordt verwezen terwijl enkel « de partijen » bij het geding daarin kunnen worden verwezen overeenkomstig artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek en terwijl de magistraat van wie de wraking wordt gevorderd, vermits hij volgens de lering van het Hof van Cassatie geen « partij » bij het geding is, niet dezelfde rechten geniet als gelijk welke andere « partij », met name het recht op een volkomen contradictoire rechtspleging.
Der Appellationshof Lüttich stellt dem Hof die Frage, ob Artikel 841 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, indem er bestimme, dass ein Richter, der sich weigere, sich zu enthalten, zur bernahme der Gerichtskosten verurteilt werde, während nur die am Verfahren beteiligten « Parteien » gemäss Artikel 1017 des Gerichtsgesetzbuches dazu verurteilt werden könnten und der Magistrat, dessen Ablehnung beantragt werde und der nach der Lehre des Kassationshofes keine am Verfahren beteiligte « Partei » sei, nicht die gleichen Rechte geniesse wie jede andere « Partei », insbesondere das Recht auf ein vollkommen kontradiktorisches Verfahren.

« Schendt artikel 841, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat het bepaalt dat de rechter die geweigerd heeft zich van de zaak te onthouden, in de kosten wordt verwezen, terwijl enkel de ' partijen ' bij het geding daarin kunnen worden verwezen overeenkomstig artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek en terwijl de magistraat van wie de wraking wordt gevorderd, vermits hij volgens de lering van het Hof van Cassatie geen ' partij ' bij het geding is, niet dezelfde rechten geniet als gelijk welke andere ' partij ', met name het recht op een volkomen contradictoire rechtspleging ?
« Verstösst Artikel 841 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er bestimmt, dass der Richter, der sich weigert, sich zu enthalten, in die Gerichtskosten verurteilt wird, während nur die am Verfahren beteiligten ' Parteien ' gemäss Artikel 1017 des Gerichtsgesetzbuches darin verurteilt werden können und der Magistrat, dessen Ablehnung beantragt wird, deshalb, weil er nach der Lehre des Kassationshofes keine am Verfahren beteiligte ' Partei ' ist, nicht die gleichen Rechte geniesst wie jede ' Partei ', insbesondere das Recht auf ein vollkommen kontradiktorisches Verfahren?

Daarom heeft hij, bij wet van 25 juni 1973, de bijzondere aanslag vastgesteld « ter compensatie van het verlies van de belasting die niet van de verkrijgers kan worden gevorderd » en hij heeft het bedrag van de bijzondere aanslag die door vennootschappen verschuldigd is « berekend volgens een formule die zodanig is opgevat dat de totale belasting (vennootschapsbelasting plus bijzondere aanslag) 65 % van de bedoelde belastingen bedraagt, wat ongeveer met het marginale tarief van de personenbelasting overeenstemt [.] » (Parl. St., Kamer, 1972-1973, nr. 521/7, pp. 38-39).
Daher hat er durch das Gesetz vom 25. Juni 1973 die besondere Steuer festgelegt « zum Ausgleich des Verlustes der Steuer, die nicht von den Empfängern gefordert werden kann », und er hat den Betrag der besonderen Steuer, die Gesellschaften schulden, « nach einer Formel berechnet, die so gestaltet ist, dass die Gesamtsteuer (Gesellschaftssteuer plus besonderer Steuer) 65% der betreffenden Steuer beträgt, was in etwa dem Grenztarif der Steuer der natürlichen Personen entspricht [.] » (Parl. Dok., Kammer, 1972-1973, Nr. 521/7, SS. 38-39).

Volgens de Ministerraad heeft de verzoeker evenmin belang bij het middel afgeleid uit de schending van artikel 16 van de Grondwet en van artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens vermits hij bij zijn aanvragen tot indisponibiliteitstelling telkens de wens heeft uitgedrukt om geen bezoldigde activiteit uit te oefenen.
Nach Darlegung des Ministerrates habe der Kläger ebensowenig ein Interesse an dem aus dem Verstoss gegen Artikel 16 der Verfassung und Artikel 1 des Ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention abgeleiteten Klagegrund, da er bei seinen Anträgen auf Zurdispositionstellung jeweils den Wunsch ausgedrückt habe, keine entlohnte Tätigkeit auszuüben.