In deze context, en tegen de achtergrond van een stijgende Europese afhankelijkheid van Russische voorzieningen, lijkt energie de lakmoestest te worden voor het al dan niet slagen van het Europees gemeenschappelijk buitenlands beleid. Het maakt namelijk een groot verschil of Europa besluit een interne energiemarkt te ontwikkelen en als een gevolg daarvan leveranciers, en in de eerste plaats Rusland, met één stem te benaderen, of ze de huidige nationale verdeeldheid in stand blijft houden en prioriteit blijft geven aan bilaterale preferentiële leveringsovereenkomsten om tegemoet te kunnen komen aan de stijgende energiebehoeften.
Vor diesem Hintergrund und angesichts der steigenden Abhängigkeit der EU von russischen Lieferungen wird Energie immer mehr zum Prüfstein für den Erfolg oder Misserfolg bei der Erreichung des Ziels einer gemeinsamen EU-Außenpolitik, denn es macht einen gewaltigen Unterschied, ob Europa zur Deckung seines steigenden Energiebedarfs die Schaffung eines Binnenmarktes für Energie vereinbart und dementsprechend an die Lieferanten, vor allem Russland, herantritt und mit einer Stimme spricht, oder ob es die bestehende nationale Teilung beibehält und bilateralen Verträgen über Vorzugslieferungen Priorität einräumt.
