Vertaling van "kapitaalverkeer illusoir maken " (Nederlands → Duits) :

Die bepaling, die rechtstreekse werking heeft (HvJ, 14 december 1995, C-163/94, Sanz de Lera e.a., punten 40-48), verzet zich tegen alle regelingen die het vrij kapitaalverkeer illusoir maken doordat zij onderdanen van een lidstaat ervan weerhouden in een andere lidstaat te investeren of ondernemingen belemmeren bij het bijeenbrengen van kapitaal uit een andere lidstaat (HvJ, 6 juni 2000, C-35/98, Verkooijen, punten 34-35).
Diese Bestimmung, die unmittelbare Wirkung hat (EuGH, 14. Dezember 1995, C-163/94, Sanz de Lera u.a., Randnrn. 40-48), spricht gegen alle Regelungen, die den freien Kapitalverkehr illusorisch machen, indem sie Bürger eines Mitgliedstaats davon abhalten, in einem anderen Mitgliedstaat zu investieren, oder Unternehmen daran hindert, Kapital aus einem anderen Mitgliedstaat zusammenzubringen (EuGH, 6. Juni 2000, C-35/98, Verkooijen, Randnrn.

De Commissie heeft, bij het formuleren van deze bezwaren, rekening gehouden met diverse arresten van het Europees Hof van Justitie. Zo kan volgens een arrest van het Hof van 23 mei 2000 (in zaak C-58/99, Commissie/Italië) onder meer het recht om bestuurders te benoemen in de raad van bestuur mogelijk in strijd zijn met de verplichtingen die uit hoofde van de artikelen 43 en 56 van het EG-Verdrag op een lidstaat rusten. In zijn arresten van 4 juni 2002 (in zaak C-483/99, Commissie/Frankrijk, zaak C-503/99, Commissie/België en zaak C-367/98, Commissie/Portugal) oordeelde het Hof dat wetgeving die investeerders uit andere lidstaten ervan weerhoudt in ondernemingen te investeren, het vrije verkeer van kapitaal illusoir kan maken, en zodoende een beperking kan inhouden van het kapitaalverkeer.
Bei der Begründung ihrer Besorgnis hat die Kommission mehreren Urteilen des Europäischen Gerichtshofs Rechnung getragen, wonach u.a. das Recht des Staates zur Ernennung von Verwaltungsratsmitgliedern eines Unternehmens gegen die Verpflichtungen der Mitgliedstaaten nach Artikel 43 und 56 des EG-Vertrags verstoßen kann (Urteil des Europäischen Gerichtshofs vom 23. Mai 2000 (Kommission/Italien, Rs. C-58/99), und wonach eine gesetzliche Regelung, die Anleger aus anderen Mitgliedstaaten von Kapitalinvestitionen abhalten kann, geeignet ist, den freien Kapitalverkehr illusorisch zu machen und eine Beschränkung des Kapitalverkehrs darstellt (Urteile vom 4. Juni 2002 - Kommission/Frankreich, Rs. C-483/99, Kommission/Belgien, Rs. C-503/99, und Kommission/Portugal, Rs. C-367/98).