Traduction de «hof van justitie vraagt in hoeverre » (Néerlandais → Allemand) :

ZZ is tegen dit vonnis opgekomen bij de Court of Appeal (England Wales) (appelrechter, Verenigd Koninkrijk), die het Hof van Justitie vraagt in hoeverre de SIAC verplicht is om de redenen van openbare veiligheid die ten grondslag liggen aan het besluit tot weigering van toegang, aan de betrokkene bekend te maken.
ZZ legte gegen das Urteil der SIAC Berufung beim Court of Appeal (England Wales) (Berufungsgericht, Vereinigtes Königreich) ein, der dem Gerichtshof die Frage vorlegt, inwieweit die SIAC verpflichtet ist, dem Betroffenen die Gründe der öffentlichen Sicherheit mitzuteilen, die einer Entscheidung über ein Einreiseverbot zugrunde liegen.

In dat verband vraagt de Ministerraad, alsook de Europese Commissie, dat het Hof een prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie van de Europese Unie zou stellen indien het van mening zou zijn dat in die interpretatie twijfel bestaat over de verenigbaarheid van de in het geding zijnde bepaling met het VWEU.
In diesem Zusammenhang beantragen der Ministerrat und die Europäische Kommission, dass der Verfassungsgerichtshof dem Gerichtshof der Europäischen Union eine Vorabentscheidungsfrage stellen solle, falls er der Auffassung sei, dass in dieser Auslegung Zweifel an der Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmung mit dem AEUV bestünden.

De verzoekende partij voor de Raad van State vraagt aan het Hof om aan het Hof van Justitie van de Europese Unie een vraag te stellen over de interpretatie die met name aan artikel 7 van de voormelde richtlijn 2004/8/EG dient te worden gegeven.
Die klagende Partei vor dem Staatsrat bittet den Verfassungsgerichtshof, dem Gerichtshof der Europäischen Union eine Frage über die richtige Auslegung von insbesondere Artikel 7 der vorerwähnten Richtlinie 2004/8/EG zu stellen.

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of artikel 403, §§ 1 en 2, van het WIB 1992 bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers en aannemers naargelang zij, voor de uitvoering van werken zoals bedoeld in artikel 400, 1°, van het WIB 1992, een beroep zouden doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde aannemer of op een niet in België geregistreerde en in België gevestigde aannemer, waarbij alleen de eerstgenoemden bij de betaling van de onderaannemer verplicht zijn 15 % van het door de opdrachtgever of aannemer verschuldigde bedrag, exclusief de belasting over de toegevoegde waarde, in te houden en door te storten aan de Schatkist, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Unie, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verrichten van diensten dat thans is verankerd in de artikelen 56 en 57 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt den Hof, ob Artikel 403 §§ 1 und 2 des EStGB 1992 mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern er einen Unterschied zwischen belgischen Auftraggebern und Unternehmern einführe, je nachdem, ob sie sich zur Ausführung von Arbeiten im Sinne von Artikel 400 Nr. 1 des EStGB 1992 an einen nicht in Belgien registrierten, aber in Belgien ansässigen Unternehmer oder an einen nicht in Belgien registrierten und in Belgien ansässigen Unternehmer wendeten, wobei nur die Erstgenannten bei der Bezahlung des Subunternehmers verpflichtet seien, 15 Prozent des vom Auftraggeber oder vom Unternehmer geschuldeten Betrags ohne Mehrwertsteuer einzubehalten und an die Staatskasse zu überweisen, während die Letztgenannten sich dieser Pflicht entziehen könnten aufgrund des Urteils vom 9. November 2006 (C-433/04) des Gerichtshofes der Europäischen Union, der einen Verstoss Belgiens gegen die ihm aufgrund des Prinzips des freien Dienstleistungsverkehrs obliegenden Pflichten, nunmehr verankert in den Artikeln 56 und 57 des Vertrags über die Arbeitsweise der Europäischen Union (AEUV), festgestellt habe.

In die omstandigheden vraagt het Hof van beroep het Hof van Justitie of de lidstaten op basis van het Unierecht een nationale rechter kunnen toestaan een internetprovider te gelasten een algemeen, preventief, in de tijd onbeperkt en alleen door hem bekostigd systeem in te voeren voor het filteren van elektronische communicatie teneinde het illegale downloaden van bestanden te kunnen vaststellen.
Vor diesem Hintergrund fragt die Cour d’appel den Gerichtshof, ob die Mitgliedstaaten aufgrund des Unionsrechts dem nationalen Richter erlauben können, einem Anbieter von Internetzugangsdiensten aufzugeben, generell und präventiv allein auf seine eigenen Kosten und zeitlich unbegrenzt ein System der Filterung der elektronischen Kommunikationen einzurichten, um ein unzulässiges Herunterladen von Dateien zu identifizieren.

Cartesio is tegen deze beslissing opgekomen bij het Szegedi Ítélőtábla (regionaal hof van beroep te Szeged), dat het Hof van Justitie vraagt of het voorschrift in de Hongaarse wet dat een Hongaarse vennootschap belet om haar zetel naar een andere lidstaat te verplaatsen met behoud van haar hoedanigheid van vennootschap naar Hongaars recht, verenigbaar is met het gemeenschapsrecht.
Cartesio legte gegen diese Entscheidung Berufung beim Regionalgericht Szeged ein, das den Gerichtshof gefragt hat, ob die Bestimmung des ungarischen Rechts, die es einer ungarischen Gesellschaft verwehrt, ihren Sitz in einen anderen Mitgliedstaat zu verlegen und dabei ihre Eigenschaft als Gesellschaft ungarischen Rechts zu behalten, mit dem Gemeinschaftsrecht vereinbar ist.

In deze context vraagt het Hof van Beroep te Brussel het Hof van Justitie of het Unierecht en inzonderheid de door het Handvest van de grondrechten erkende grondrechten een nationale rechter toestaat om in de vorm van een bevel een maatregel te nemen waarbij een internetprovider wordt bevolen een systeem voor het filteren en het blokkeren van elektronische communicatie toe te passen.
In diesem Zusammenhang fragt die Cour d'appel de Bruxelles den Gerichtshof, ob das Unionsrecht und insbesondere die durch die Grundrechtecharta garantierten Grundrechte einem nationalen Gericht erlauben, eine Maßnahme gegen einen Anbieter von Internetzugangsdiensten in Form einer Anordnung zu erlassen, ein Filter- und Sperrsystem für elektronische Übermittlungen einzurichten.

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of dat artikel bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers naargelang zij, voor de uitvoering van werken, een beroep doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde dienstverrichter of op een niet in België geregistreerde en evenmin in België gevestigde dienstverrichter, waarbij de eerstgenoemden, naar luid van artikel 30bis, § 1, van de voormelde wet, hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de sociale bijdragen, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verkeer van dienstverrichters dat is verankerd in de artikelen 49 en 50 van het EG-Verdrag en van toepassing is in de interne rechtsorde.
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt den Hof, ob dieser Artikel mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern er einen Unterschied zwischen belgischen Bauherren einführe, je nachdem, ob sie sich zur Ausführung der Arbeiten an einen nicht registrierten, aber in Belgien ansässigen Dienstleister oder an einen nicht registrierten, aber in Belgien nicht ansässigen Dienstleister wendeten, da die Erstgenannten gemäss Artikel 30bis § 1 des vorerwähnten Gesetzes gesamtschuldnerisch zur Zahlung der Sozialbeiträge verpflichtet seien, während die Letztgenannten sich dieser Pflicht entziehen könnten auf Grund des Urteils vom 9. November 2006 (C-433/04) des Gerichtshofes der Europäischen Gemeinschaften, der einen Verstoss Belgiens gegen die ihm aufgrund des Prinzips des freien Dienstleistungsverkehrs obliegenden Pflichten, verankert in den Artikeln 49 und 50 des EG-Vertrags und anwendbar in der innerstaatlichen Rechtsordnung, festgestellt habe.

De verzoekende partij vraagt het Hof om over de geldigheid van het kaderbesluit een prejudiciële vraag te stellen aan het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen.
Die klagende Partei bittet den Hof, dem Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften eine Vorabentscheidungsfrage über die Gültigkeit des Rahmenbeschlusses zu stellen.

De High Court of Justice, dat kennis neemt van deze drie zaken tussen deze personen en de Britse overheid, vraagt het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, of het recht van vestiging als bedoeld in deze associatieovereenkomsten rechtstreeks toepasselijk is en wat de omvang van dit recht is.
Der High Court of Justice, der mit den drei Rechtssachen befasst ist, befragt den Gerichtshof der EG über die unmittelbare Anwendbarkeit und den Umfang des in den Europa-Abkommen vorgesehenen Niederlassungsrechts.