Traduction de «enkel de vrijgesproken » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

in tweede instantie vrijgesproken | vrijgesproken in beroep
in zweiter Instanz freigesprochen

enkel document [ EAD | enkel administratief document ]
einheitliches Zollpapier [ Einheitspapier ]

atlas-breisel | atlas-doek | enkel gebreid | enkel gebreid'vandyke'doek
gewöhnlicher Atlas

een enkel normalisatie-network | een enkel normalisatie-orgaan
einziges Normengremium

enkel
allein

bloedverwant enkel van vaderszijde
halbbürtiger Verwandter väterlicherseits

bloedverwant enkel van moederszijde
halbbürtiger Verwandter mütterlicherseits

bedrijfstoeslagregeling [ BTR (bedrijfstoeslagregeling) | REAB | regeling inzake een enkele areaalbetaling ]
Betriebsprämienregelung [ einheitliche Betriebsprämie | Regelung für die einheitliche Flächenzahlung ]

gezinsuitkering [ gezinstoelage | huisvestingstoelage | kinderbijslag | kostwinnerstoelage | toelage bij een enkel loon | toelage voor eenoudergezin ]
Familienleistung [ Familienbeihilfe | Familienzulage | Haushaltszulage | Kindergeld | Mietkostenzuschuss | Wohngeld | Wohnungsbeihilfe ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

C. overwegende dat Nasheed, de eerste democratisch gekozen leider van het land, aanvankelijk van het tenlastegelegde is vrijgesproken, maar dat de openbare aanklager een nieuwe aanklacht tegen hem indiende, zodat hij enkele dagen later onder verwijzing naar strenge antiterreurwetgeving met dezelfde beschuldiging is gearresteerd en tot 13 jaar gevangenisstraf is veroordeeld;
C. in der Erwägung, dass Mohamed Nasheed, der erste demokratisch gewählte Präsident des Landes, ursprünglich von der Anschuldigung freigesprochen wurde, der Generalstaatsanwalt ihn jedoch einige Tage später erneut angeklagt und ihn auf der Grundlage strenger Rechtsvorschriften zur Bekämpfung des Terrorismus festgenommen hat; in der Erwägung, dass er aufgrund derselben Anklage zu 13 Jahren Haft verurteilt wurde;

G. overwegende dat de afgezette President Mubarak, die eerder tot levenslang was veroordeeld wegens ‘nalaten van bescherming van demonstranten’ bij de opstanden van 2011, op 29 november 2014 tezaamen met zijn beide zonen, de voormalige minister van binnenlandse zaken, en enkele veiligheidsagenten, door een Egyptische rechtbank werd vrijgesproken;
G. in der Erwägung, dass der gestürzte Präsident Mubarak, der zuvor zu lebenslanger Haft verurteilt worden war, weil er im Rahmen der Proteste des Jahres 2011 die Demonstranten nicht ausreichend geschützt hatte, gemeinsam mit seinen beiden Söhnen, dem ehemaligen Innenminister Habib Al-Adly und mehreren Sicherheitskräften am 29. November 2014 von einem ägyptischen Gericht freigesprochen wurde;

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of die bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt doordat de beklaagde en de burgerrechtelijk aansprakelijke partij kunnen worden veroordeeld om aan de burgerlijke partij een rechtsplegingsvergoeding te betalen, terwijl de rechtstreeks dagende burgerlijke partij enkel kan worden veroordeeld om een rechtsplegingsvergoeding te betalen aan de beklaagde en niet aan de burgerrechtelijk aansprakelijke partij (eerste prejudiciële vraag) en doordat enkel de vrijgesproken rechtstreeks gedaagde aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de in het ongelijk gestelde rechtstreeks dagende burgerlijke partij en dus niet de burgerrechtelijk aansprakelijke partij, terwijl de laatstgenoemde in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank daarop wel aanspraak kan maken (tweede prejudiciële vraag).
Der vorlegende Richter fragt den Hof, ob diese Bestimmung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, indem der Angeklagte und die zivilrechtlich haftende Partei dazu verurteilt werden könnten, der Zivilpartei eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, während die direkt ladende Zivilpartei nur dazu verurteilt werden könne, dem Angeklagten eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, d.h. also nicht der zivilrechtlich haftenden Partei (erste präjudizielle Frage), und indem nur die freigesprochene direkt geladene Partei eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der unterlegenen direkt ladenden Zivilpartei beanspruchen könne, d.h. also nicht die zivilrechtlich haftende Partei, während Letztere in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil diese wohl beanspruchen könne (zweite präjudizielle Frage).

2. « Schendt art. 162bis 2° lid Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007, het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat (in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank) enkel de vrijgesproken rechtstreeks gedaagde aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding lastens de in het ongelijk gestelde rechtstreeks dagende burgerlijke partij, terwijl de rechtstreeks gedaagde burgerrechtelijk aansprakelijke die gelijk krijgt geen aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding, hoewel deze laatste in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank daarop wél aanspraak kan maken ?
2. « Verstösst Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007, gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass (in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil) nur die freigesprochene direkt geladene Partei eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der unterlegenen direkt ladenden Zivilpartei beanspruchen kann, während die obsiegende direkt geladene zivilrechtlich haftende Partei keine Verfahrensentschädigung beanspruchen kann, obwohl Letztere in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil diese wohl beanspruchen kann?

2. « Schendt art. 162bis 2° lid Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007, het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat (in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank) enkel de vrijgesproken rechtstreeks gedaagde aanspraak kan maken op een rechtsplegingsverdoeding lastens de in het ongelijk gestelde rechtstreeks dagende burgerlijke partij, terwijl de rechtstreeks gedaagde burgerrechtelijk aansprakelijke die gelijk krijgt geen aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding, hoewel deze laatste in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank daarop wél aanspraak kan maken ?
2. « Verstösst Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007, gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass (in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil) nur die freigesprochene direkt geladene Partei eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der unterlegenen direkt ladenden Zivilpartei beanspruchen kann, während die obsiegende direkt geladene zivilrechtlich haftende Partei keine Verfahrensentschädigung beanspruchen kann, obwohl Letztere in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil diese wohl beanspruchen kann?

« Schenden de bepalingen van artikel 55, eerste lid, 5°, en derde lid, van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, vervangen bij artikel 27 van de wet van 18 juli 1990, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of gelezen in samenhang met artikel 6, 1, van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens, omdat zij aan een niet-rechterlijke instantie de bevoegdheid toekennen om een strafsanctie in de zin van het Europees Verdrag op te leggen, omdat de procureur des Konings tegelijkertijd optreedt als vervolgende partij en als rechter en een straf oplegt zonder openbaar proces, zonder opgave van beweegredenen en zonder de betrokken persoon te horen, terwijl een dergelijke bevoegdheid niet verleend wordt aan het openbaar ministerie ten opzichte van personen die van een hele reeks andere misdrijven verdacht worden, omdat de rechterlijke toetsing achteraf de eerder opgelegde straf niet kan ongedaan maken, vermits de straf reeds ondergaan werd en er geen procedure vastgesteld werd om de gevolgen van een ten onrechte opgelegde onmiddellijke intrekking van het rijbewijs weg te werken en om de ten onrechte gestrafte te vergoeden, terwijl dat laatste bijvoorbeeld wel het geval is voor de personen die het slachtoffer werden van onwerkzame voorlopige hechtenis, en nog omdat bij de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs de betrokken persoon geen enkele schikking kan treffen en deze mogelijkheid hem wel gegeven wordt wanneer de rechter een verval van het recht tot sturen uitspreekt, daar immers dit verval slechts ingaat de 5de dag na die waarop het openbaar ministerie de kennisgeving aan de veroordeelde gedaan heeft (artikel 40 van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer), omdat bij de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs het openbaar ministerie niet de mogelijkheid heeft om het rijbewijs g ...
« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 55 Absatz 1 Nr. 5 und Absatz 3 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei, abgeändert durch Artikel 27 des Gesetzes vom 18. Juli 1990, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, weil sie einer nicht richterlichen Instanz die Befugnis erteilen, eine Strafsanktion im Sinne der Konvention zu verhängen, weil der Prokurator des Königs gleichzeitig als verfolgende Partei und als Richter auftritt und ohne öffentlichen Prozess, ohne Angabe von Gründen und ohne Anhörung des Betroffenen eine Strafe verhängt, während eine solche Befugnis nicht der Staatsanwaltschaft erteilt wird, wenn es um Personen geht, die mehrerer anderer Straftaten beschuldigt werden, weil die nachträgliche richterliche Prüfung die vorher verhängte Strafe nicht ungeschehen machen kann, da die Strafe bereits vollzogen ist und kein Verfahren zur Beseitigung der Folgen eines zu Unrecht verhängten sofortigen Führerscheinentzugs und zur Vergütung des zu Unrecht Bestraften vorgesehen ist, während letzteres etwa bei Personen, die Gegenstand unwirksamer Untersuchungshaft sind, sehr wohl der Fall ist, und ferner weil bei sofortigem Führerscheinentzug der Betroffene keinerlei Vorkehrungen treffen kann und ihm diese Möglichkeit sehr wohl geboten wird, wenn der Richter die Entziehung der Fahrerlaubnis ausspricht, da nämlich diese Entziehung erst am fünften Tag ab dem Datum der Benachrichtigung des Verurteilten durch die Staatsanwaltschaft in Kraft tritt (Artikel 40 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei), weil bei sofortigem Führerscheinentzug die Staatsanwaltschaft nicht über die Möglichkeit verfügt, den Führerschein teilweise zu entziehen, und deshalb die Entziehung der Fahrerlaubnis nicht auf bestimmte Fahrzeugklassen beschränken kann, was der Richter a ...