Traduction de «dergelijke overgangsregeling heeft » (Néerlandais → Allemand) :

Er blijkt geen redelijke verantwoording te zijn voor het verschil in behandeling tussen, enerzijds, de verzekerde zelf, die een overgangsregeling kan genieten wanneer hij op 31 december 2006 reeds twintig jaar aan de verzekering in het stelsel van de overzeese sociale zekerheid heeft bijgedragen, en, anderzijds, de ex-echtgenoot van die verzekerde voor wie een dergelijke overgangsregeling niet geldt.
Es gibt offensichtlich keine vernünftige Rechtfertigung für den Behandlungsunterschied zwischen einerseits dem Versicherten selbst, der in den Vorteil einer Übergangsregelung gelangen kann, wenn er am 31. Dezember 2006 bereits seit zwanzig Jahren an der Versicherung im System der überseeischen sozialen Sicherheit teilgenommen hat, und andererseits dem ehemaligen Ehepartner dieses Versicherten, für den eine solche Übergangsregelung nicht gilt.

De verwijzende rechter wenst met de eerste prejudiciële vraag te vernemen of artikel 464/1, § 8, vijfde lid, van het Wetboek van strafvordering, zoals ingevoegd bij artikel 4 van de wet van 11 februari 2014, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het vertrouwensbeginsel, in zoverre de afwezigheid van een overgangsregeling tot gevolg heeft dat voor personen die op 18 april 2014 nog in een procedure een collectieve schuldenregeling verwikkeld waren, geen totale kwijtschelding meer mogelijk is van de penale boeten waartoe zij vóór die datum waren veroordeeld, terwijl personen ten aanzien van wie de procedure van collectieve schuldenregeling beëindigd was vóór 18 april 2014 wel een kwijtschelding van dergelijke boeten konden verkrijgen.
Der vorlegende Richter möchte mit der ersten Vorabentscheidungsfrage erfahren, ob Artikel 464/1 § 8 Absatz 5 des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch Artikel 4 des Gesetzes vom 11. Februar 2014, mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit dem Grundsatz des berechtigten Vertrauens vereinbar sei, insofern das Fehlen einer Übergangsregelung zur Folge habe, dass für Personen, die am 18. April 2014 noch in einem Verfahren der kollektiven Schuldenregelung verwickelt gewesen seien, kein vollständiger Erlass der strafrechtlichen Geldbußen, zu denen sie vor diesem Datum verurteilt worden seien, mehr möglich sei, während Personen, bezüglich deren das Verfahren der kollektiven Schuldenregelung vor dem 18. April 2014 beendet gewesen sei, wohl einen Erlass solcher Geldbußen hätten erhalten können.

Te dezen is het de ontstentenis van een overgangsregeling die in het geding is en waarin het in B.2 aangegeven verschil in behandeling zijn oorsprong vindt : aangezien de wetgever niet in een dergelijke overgangsregeling heeft voorzien en rekening houdend met het feit dat artikel 301, § 7, van het Burgerlijk Wetboek geen dwingende bepaling is - de partijen kunnen de toepassing ervan uitsluiten -, blijven de vóór de inwerkingtreding van die nieuwe bepaling op geldige wijze gesloten overeenkomsten geregeld door de vroegere wetgeving : de onderhoudsuitkering die in voorkomend geval door die « vroegere » overeenkomsten is vastgelegd, kan derhalve alleen worden herzien indien de partijen daarin hebben voorzien, terwijl, in het tegenovergestelde geval, de « nieuwe » onderhoudsuitkeringen herzienbaar zijn, behalve indien die mogelijkheid door de partijen is uitgesloten.
Im vorliegenden Fall geht es um das Fehlen einer Ubergangsregelung, das dem in B.2 angeführten Behandlungsunterschied zugrunde liegen würde; da der Gesetzgeber eine solche Ubergangsregelung nicht vorgesehen hat und Artikel 301 § 7 des Zivilgesetzbuches keine zwingende Bestimmung ist - die Parteien können seine Anwendung ausschliessen -, unterliegen die vor dem Inkrafttreten der neuen Bestimmung gültig geschlossenen Vereinbarung weiterhin der früheren Gesetzgebung; Unterhaltsgeld, das gegebenenfalls in diesen « früheren » Vereinbarungen vorgesehen war, kann folglich nur angepasst werden, wenn die Parteien es vorgesehen haben, während umgekehrt die « neuen » Unterhaltsgelder anpassbar sind, ausser wenn diese Möglichkeit durch die Parteien ausdrücklich ausgeschlossen wurde.

Is de Europese Commissie op de hoogte van gevallen van discriminatie en voorschriften die strijdig zijn met de Verdragen (Toetredingsverdrag, Bijlage XII, Vrij verkeer van personen, paragraaf 13 a, en meer in het bijzonder de overgangsregels op het gebied van het vrij verkeer van personen), zoals die voorkomen in het nationale recht van de lidstaten Oostenrijk, Nederland en Italië, die dergelijke discriminatoire praktijken mogelijk maken? Ook zijn er gevallen waarin Duitsland artikel 49, lid 1 van het EG-Verdrag heeft geschonden, evenals artikel 1 van richtlijn 96/71/EG betreffende de terbeschikkingstelling van tijdelijke werknemers door uitzendbureaus.
Sind der Europäischen Kommission Fälle von Diskriminierung sowie von Regelungen im innerstaatlichen Recht der EU-Mitgliedstaaten Österreich, Niederlande und Italien bekannt, die solche Praktiken zulassen und somit gegen die Verträge (Beitrittsvertrag, Anhang XII, Freizügigkeit, Ziffer 13 und insbesondere Übergangsregelungen im Bereich der Freizügigkeit) verstoßen? Ist der Kommission bekannt, dass auch Deutschland gegen die Vorschriften von Artikel 49 Absatz 1 des EG-Vertrags und Artikel 1 der Richtlinie 96/71/EG über die Entsendung von Leiharbeitnehmern durch Zeitarbeitsfirmen verstößt?

In het eerste onderdeel van het middel, afgeleid uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, voert de eerste verzoeker aan dat een discriminerend onderscheid zou worden gemaakt tussen, enerzijds, de personen die, zoals hij, op grond van artikel 21, § 5, van de Taalwet Bestuurszaken in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad pas kunnen worden benoemd of bevorderd in een ambt of betrekking waarvan de titularis omgang heeft met het publiek, wanneer de betrokkene het bewijs heeft geleverd van een voldoende of elementaire kennis van de tweede taal, en, anderzijds, de begunstigden van de betwiste overgangsregeling die van het vereiste van een dergelijke kennis zijn vrijgesteld.
Im ersten Teil des Klagegrunds, der aus einem Verstoss gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung abgeleitet ist, führt der erste Kläger an, es werde ein diskriminierender Unterschied gemacht zwischen einerseits den Personen, die wie er aufgrund von Artikel 21 § 5 des Verwaltungssprachengesetzes im zweisprachigen Gebiet Brüssel-Hauptstadt erst in einem Amt oder einer Arbeitsstelle ernannt oder befördert werden könnten, wenn sie ausreichende Kenntnisse oder Grundkenntnisse der Zweitsprache nachwiesen, und andererseits denjenigen, die in den Genuss der angefochtenen bergangsregelung gelangten und vom Erfordernis solcher Kenntnisse befreit seien.