Vertaling van "york mais je suis rapidement devenu insatisfait " (Frans → Nederlands) :

J'ai travaillé avec la ville de New York mais je suis rapidement devenu insatisfait avec la lenteur de la bureaucratie gouvernementale.
Ik nam een baan bij de gemeente New York, maar raakte al snel gefrustreerd door de trage bureaucratie van de overheid.

Mais je me suis alors mis à faire des choses que je n'aimais pas, comme le management. Je suis le plus mauvais manager au monde. Mais je me suis dit que je devais le faire. Parce que j'étais, après tout, le président de la société. Eh bien, un nuage gris s'est rapidement formé au-dessus de ma tête et voila que j'étais devenu, en apparence plein de réussite, mais intérieurement très déprimé. Mais je suis un mec, je savais comment arranger ça.
Maar toen moest ik dingen gaan doen, waar ik niet van hield. zoals management. Ik ben 's werelds slechtste manager. Maar ik dacht dat ik het moest doen. Omdat ik per slot van rekening de directeur van het bedrijf was. Spoedig vormde zich een zwarte wolk boven mijn hoofd. en daar was ik dan: uiterlijk erg succesvol, maar innerlijk erg depressief. Maar ik ben een kerel, dus ik zou het wel oplossen.

ça s'appelle, Des raisons d'exclure les Chinois : La viande ou le riz : l'homme américain contre le coolie asiatique : Lequel survivra ? Il défendait la thèse que les chinois qui mangeaient du riz allaient forcément faire baisser le niveau de vie des américains qui mangeaient de la viande. Et donc c'est une des raisons pour lesquelles il faut les exclure de ce pays. C'est avec ce genre d'opinions que le Décret d'Exclusion des Chinois a été adopté entre 1882 et 1902, le seul moment de l'histoire américaine où un groupe a été exclu de façon spécifique en raison de son origine nationale ou ethnique. D'une certaine façon, comme les Chinois étaient attaqués, le chop suey a été créé comme mécanisme de défense. Qui a eu l'idée du chop suey ? Il y a beaucoup de mystères et de légendes différentes, mais celle qui m'a semblé la plus intéressante est dans cet article de 1904. Un Chinois du nom de Lem Sen arrive à Chinatown, à New York City, et dit, Je veux que vous arrêtiez tous de faire du chop suey, parce que je suis le créateur et l'unique propriétaire du plat que l'on appelle chop suey. Et la façon dont il raconte ça, c'est qu'il y avait un type, un diplomate chinois connu qui était venu et qui lui avait dit de faire un plat qui serait très populaire et qui pourrait passer pour un plat chinois. Et selon ses propres mots -- on ne publierait jamais ça aujourd'hui -- mais en gros, l'américain est devenu très riche.
Enkele redenen voor de uitsluiting van Chinezen Vlees versus rijst: Amerikaanse mannelijkheid versus Aziatisch koeliegedrag: Welke zal overleven? Het betoog was dat Chineze mannen die rijst aten noodzakelijk de levensstandaard van vleesetende Amerikaanse mannen omlaag zouden halen. Logischerwijs volgt hier dan uit dat dit één van de redenen is waarom wij hen moeten uitsluiten van dit land. Dus, met steun van sentimenten zoals deze werd de Chinese Uitsluitingswet aangenomen tussen 1882 en 1902. Dit was de enige keer in de Amerikaanse geschiedenis dat een groep werd uitgesloten gebaseerd op nationale herkomst of ethniciteit. In zekere zin, omdat de Chinezen onder vuur lagen, werd chop suey gelanceerd als een verdedigingsmechanisme. Wie kwam er op het idee voor chop suey? Er zijn vele verschillende mysteries, vele verschillende legenden maar degene die ik het meest interessant vind, is dit artikel uit 1904. Een Chinees met de naam Lem Sen duikt op in Chinatown, New York, en zegt: Ik wil dat jullie allemaal stoppen met chop suey maken omdat ik de originele uitvinder ben en de exclusieve rechten heb van het gerecht dat bekend staat als chop suey. Zoals hij het vertelt, was er een man, een beroemde Chinese diplomaat die arriveerde. Hij moest een gerecht te maken dat er erg populair uitzag en, ik citeer, door kon gaan voor Chinees. Zoals hij zei -- - we zouden dit vandaag de dag nooit printen - maar het komt erop neer dat de Amerikaanse man erg rijk is geworden.

Vous ne connaissez pas Moreese Bickham. Il a dit ces mots lorsqu'il a été libéré. Il avait 78 ans et il avait passé 37 ans dans une prison de la Louisiane pour un crime qu'il n'avait pas commis. Il a finalement été innocenté à l'âge de 78 ans suivant un test d’ADN. Et qu'avait-il à dire de son expérience? «Je n'ai aucun regret. C'était une expérience glorieuse. » Glorieuse! Cet homme ne dit pas, «Il y avait des gens sympas et une salle d'entraînement. » C'est « glorieux », un terme que nous conférons généralement aux expériences religieuses. Harry S. Langerman a proféré ces mots et son nom pourrait vous être familier mais il ne l’est pas, parce qu'en 1949 il lit un article dans un journal au sujet d'un kiosque d'hamburgers appartenant à deux frères dénommés McDonald. Et il se dit « C'est vraiment une idée géniale! » Il les rencontre. Ils lui disent « Nous pouvons vous céder une franchise pour 3000 dollars. » De retour à New York, Harry demande à son frère, un banquier en investissement, de lui prêter les 3 000 dollars et son frère de lui répondre «Personne ne mange d’hamburgers.» Il ne lui prêtera pas l'argent et six mois plus tard Ray Croc eut la même idée. Oui, les gens mangent des hamburgers, et Ray Croc est devenu pour un temps l'homme le plus riche en Amérique. Et puis finalement--le meilleur des mondes possibles— certains d'entre vous reconnaitrez cette photo d’un jeune Pete Best, qui fut le premier batteur des Beatles, jusqu'à ce qu'ils l’évincent et engagent Ringo pendant une tournée. Lors d'une entrevue en 1994, Pete Best --oui, il est encore batteur et musicien de studio— dit: «Je suis plus heureux que je ne l'aurais été avec les Beatles. »
Moreese Bickham is iemand van wie je nog nooit hebt gehoord. Moreese Bickham sprak deze woorden bij zijn vrijlating. Hij was 78 jaar oud. Hij zat 37 jaar in een Staatsgevangenis van Louisiana voor een misdrijf dat hij niet had gepleegd. Hij werd uiteindelijk vrijgesproken op 78-jarige leeftijd, door het gebruik van DNA-bewijs. En wat had hij te zeggen over zijn ervaring? Ik heb geen seconde spijt. Het was een glorieuze ervaring. Glorieus! Deze man zegt niet, Nou, weet je, een paar kerels waren best aardig. Ze hadden een fitnessruimte. Het is glorieus , een woord dat we normaliter voorbehouden aan religieuze ervaringen en dergelijke. Harry S. Langerman heeft dit gezegd, en hij is iemand die je gekend had kunnen hebben, maar je kent hem niet, want in 1949 las hij in een klein krantenartikel over een hamburgertent in het bezit van twee broers genaamd McDonalds. Hij dacht: Dat is echt een heel goed idee! Dus hij zocht ze op. Ze zeiden: We kunnen je het idee in franchise geven voor 3000 dollar. Harry ging terug naar New York, vroeg zijn broer, een zakenbankier, om hem de 3000 dollar te lenen, en zijn broers onsterfelijke woorden waren: Idioot, niemand eet hamburgers. Hij wilde hem het geld niet lenen, en zes maanden later had Ray Croc natuurlijk precies hetzelfde idee. Het bleek dat mensen wel hamburgers eten, en Ray Croc werd, voor een tijdje, de rijkste man van Amerika. En dan tenslotte -- je weet, het beste van alle mogelijke werelden -- herkennen sommigen van jullie deze foto van een jonge Pete Best. Hij was de oorspronkelijke drummer van de Beatles, totdat ze hem om een boodschap stuurden en wegslopen en Ringo oppikten tijdens een tournee. In 1994 toen Pete Best werd geïnterviewd -- ja, hij is nog steeds drummer; ja, hij is studiomuzikant -- had hij dit te zeggen: Ik ben gelukkiger dan ik zou zijn geweest met de Beatles.