Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "vous ressourcer " (Frans → Nederlands) :
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable,
mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maa
r eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Pourquoi celle-là? Je pense que, si vous pensez aux femmes, les femmes sont la première ressource de la planète, elles donnent naissance, nous venons d'elles, elles sont mères, elles sont visionnaires, elles sont le futur. Si vous vous dites que les Nations unies disent aujourd'hui qu'une femme sur trois sur la planète sera violée ou battue au cours de sa vie, nous parlons de la profanation de la première ressource de la planète, nous parlons de là d'où nous venons, nous parlons d'éducation parentale.
Waarom? Denk even aan vrouwen. Volgens mij zijn ze de primaire hulpbron van de planeet. Ze baren kinderen. Ze zijn onze oorsprong. Het zijn moeders, zieners. Zij zijn de toekomst. Bedenk even dat de VN vandaag zegt dat één op drie vrouwen op de planeet in haar leven zal verkracht of geslagen worden. We praten over de ontheiliging van de primaire hulpbron van de planeet. We praten over de plek waar we vandaan komen, over ouderschap.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille person
...[+++]nes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Et avec le biomimétism
e, si vous avez une ressource sous-utilisée, vous ne vous dites pas : « Comment est-ce que je vais m'en débarrasser ? » Vous vous dites : « Qu'est-ce que je peux ajouter au système pour le rendre plus utile ? » Et il s'avère que différentes choses se cristallisent à différents stades. Quand vous faites évaporer de l'eau de mer, la première chose qui se cristallise, c'est le carbonate de calcium. Et ils s'accumulent sur les évaporateurs -- et c'est ce que vous voyez sur cette image à gauche -- petit à petit ils sont recouverts de carbonate de calcium. Donc au bout d'un moment, on pourrait l'enlever, l'utiliser comme
...[+++]un bloc de construction léger. Et si vous pensez au carbone qu'il y a là-dedans, il serait sorti de l'atmosphère, serait rentré dans la mer, et puis serait enfermé dans un produit de construction. La chose suivante c'est le chlorure de sodium. On peut aussi le compresser en blocs de construction, comme ils l'ont fait ici. C'est un hôtel en Bolivie. Et puis après ça, il y a toutes sortes de composés et d'éléments que nous pouvons extraire, comme les phosphates, que nous devons incorporer au sol du désert pour le fertiliser.
Als je bij biomi
micry een onderbenutte hulpbron hebt, denk je niet: Hoe kom ik hier vanaf? . Je denkt: Wat kan ik aan het systeem toevoegen om meer waarde te creëren? . En het blijkt dat verschillende dingen zich in verschillende fases uitkristalliseren. Bij de verdamping van zeewater wordt eerst calciumcarbonaat, kalk, uitgekristalliseerd. Dat hoopt zich op op de verdampers -- en dat zie je op de linkerafbeelding -- die geleidelijk aan verkalken met dat calciumcarbonaat. We kunnen dat na enige tijd verwijderen, en het als een lichtgewicht bouwsteen kunnen gebruiken. Als je nadenkt over de koolstof daarin, die zou uit de atmosfeer komen
...[+++]en in zee belanden om vervolgens ingesloten te worden in een bouwwerk. Het volgende is natriumchloride, keukenzout. Je kunt dat ook samenpersen tot een bouwsteen, zoals hier is gedaan. Dit is een hotel in Bolivia. Daarna zijn er allerlei soorten mengsels en elementen die we kunnen extraheren, zoals fostfaten, die de woestijngrond in moet om die vruchtbaar te maken.Je vais vous parler de la façon par laquelle on pou
rrait exploiter une ressource vraiment sous-utilisée en ce qui concerne les soins médicaux, qui n'est autre que le patient, ou -- comme j'aime utiliser, le terme scientifique -- la personne. Parce que nous sommes tous des patients, nous sommes tous des personnes. Même les docteurs deviennent des patients à un moment donné. Alors je veux vous parler de cela comme une opportunité que nous n'avons réellement pas saisi dans ce pays et, en fait, dans le monde. Si vous voulez vraiment vous attaquer à la grosse partie -- Je veux dire, au niveau de la santé publique, là où j'ai été formé -- vous
...[+++] avez à faire à des problèmes comportementaux, vous avez à faire à des situations où les personnes sont en fait données des informations, et ils ne vont pas jusqu'au bout. C'est un problème qui se manifeste dans le cas du diabète, de l'obésité, de nombreuses formes de maladie du coeur, même dans certaines formes de cancer -- quand on pense aux fumeurs.
Ik zal het hebben over hoe we een
beter gebruik kunnen maken van een echt onderbenut hulpmiddel in de gezondheidszorg namelijk de patiënt. Of beter (ik heb liever de wetenschappelijke term): mensen. Omdat we allemaal patiënten zijn. We zijn allemaal mensen. Zelfs artsen zijn soms patiënten. Ik beschouw deze toestand als een gemiste kans in dit land. In feite in de hele wereld. Als je wil kijken naar het grotere plaatje, (En dat bedoel ik in relatie tot de openbare gezondheidszorg, waar ik vandaan kom) gaat het over gedrag. Het gaat over mensen die concrete informatie krijgen en er niets doen mee. Dit probleem heeft betrekking op diabetes
...[+++], zwaarlijvigheid, verschillende hart- en vaatziekten, zelfs bepaalde vormen van kanker - denk maar aan roken.Et si vous pensez que vous-même êtes comme une sorte de ville avec une centaine de ressources, puis, quand vous avez peur, par exemple, vous pouvez laisser tomber vos objectifs à long terme, mais vous pouvez penser profondément et vous concentrer sur comment atteindre cet objectif particulier exactement .
Als je denkt aan jezelf als een soort stad met honderd middelen, dan mag je, als je bang bent, je langetermijndoelen vergeten, maar diep nadenken en je richten op hoe je dat precieze doel zal bereiken.
A ce moment-là, il a été dans 14 zones de guerre, il est donc apte à rendre de meilleurs avis, peut-être, que des gens qui n'ont jamais exercé ce métier. Mais néanmoins, il est l'avant-garde de l'expérimentation consistant à faire le bi
en avec très peu de ressources venant de l'extérieur, je le répète, des pires endroits de la planète. Juste après le Timor, le 11 septembre s'était passé, il est nommé commissaire de l'ONU aux Droits de l'Homme, il doit équilibrer entre la liberté et la sécurité et déterminer quoi faire quand le pays le plus puissant de l'ONU veut renier la convention de Genève, renier une loi internationale? Devez-vous le
...[+++] dénoncer? Eh bien, si vous le faites, il est probable qu'on ne vous acceptera plus à la table des négociations. Vous n'osez pas faire ça. Vous essayez plutôt de charmer le président Bush -- et c'est ce qu'il a fait. Et ainsi, il a obtenu lui-même, malheureusement, sa dernière et tragique mission -- en Irak -- celle qui devait lui être fatale. Un mot sur sa mort, qui est si effroyable, bien que la guerre ait été déclarée à cause d'un lien entre Saddam Hussein et les terroristes du 11 septembre, incroyable ou non, ni l'administration Bush ni les envahisseurs n'avaient rien organisé avant la guerre, pour répondre au terrorisme.
Tot dan is hij in 14 oorlogsgebieden geweest. Hij is waarschijnlijk beter in het maken van beslissingen dan mensen die dit werk nooit eerder gedaan hebben. Maar toch: hij is als een vooruitstrevend
experiment. Hoe kun je goed doen met beperkte middelen? En dat op de meest verschrikkelijke plaatsen. Na Timor en na 9/11 wordt hij VN-commissaris voor de Mensenrechten. Hij moet een balans vinden tussen vrijheid en veiligheid. Hij moet uitvogelen wat je doet als het machtigste land van de VN zich onttrekt aan de Geneefse Conventies en aan het internationaal recht. Keur je dit af? Maar als je afkeurt, dan kom je waarschijnlijk nooit meer rond
...[+++]de tafel. Misschien houd je je stil en probeer je president Bush te verleiden. Dat is wat hij koos. Op die manier verdiende hij, jammer genoeg, zijn laatste aanstelling in Irak, die leidde tot zijn dood. Wat zo triest is aan zijn dood, is dit ondanks de voorspelde oorlog in Irak, en de connectie tussen Saddam Hussein en de 9/11-terreur, ondanks dat troffen de regering Bush en het leger geen voorbereidingen om met terrorisme om te kunnen gaan.Mais c'est probablement en train de se cacher, parce que si vous n'êtes pas chez vous, mobilisant des ressources de votre environnement, cela fait de vous quelque chose d'appétissant et d'autres voudraient éventuellement vous manger ou vous consommer.
Maar het zit waarschijnlijk verstopt, want als je middelen uit je omgeving in beslag neemt, maakt je dat lekker zodat andere dingen je willen opeten of consumeren.
Maintenant, parlons pourquoi John Green n'est pas là aujourd'hui. John est un entrepreneur, il écrit des livres, dirige DFTBA, Vlogbrothers, et Mental_Floss et il réalise des films, mais il ne peut pas tout faire à la fois. Donc il a analysé les bénéfices et les coûts de ses choix, et il a décidé d'investir son temps sur l'écriture des livres, donc Mr.Clifford et moi sautent la-dessus pour vous apprendre l'économie. Jacob::Et croyez le ou non, on vient juste de découvrir les deux plus importantes hypothèses dans toute l'économie. En premier, l'idée de la rareté. Les gens ont des besoins
illimités avec des ressources limités. Et en deuxiè
...[+++]me, litérallement tout à un coût. Et si ces hypothèses sont vrai, donc on a besoin d'analyser nos choix et obtenir le plus possible de nos ressources limité.
Dus laten we bespreken waarom John Green niet hier is om deze les te geven. John is een ondernemer, hij schrijft boeken, hij runt DFTBA, Vlogbrothers, en Mental_Floss, hij maakt films, maar hij kan niet alles doen wat hij wil doen. Hij heeft gekeken naar de voordelen en de kosten van zijn keuzes, en uiteindelijk besloot hij meer tijd te besteden aan boeken schrijven, dus meneer Clifford en ik vallen in om economie te geven. Meneer Clifford: En geloof het of niet, we hebben zojuist de twee belangrijkste aannames in economie behandeld. Ten eerste, het idee van schaarste. Mensen hebben onbeperkte behoeften maar be
perkte middelen, en ten tweede, alles, en ik bedoe ...[+++]l echt alles, kost iets. En als deze twee aannames waar zijn, hebben we een manier nodig om onze keuzes te analyseren en het meeste te halen uit onze beperkte middelen.Ce que l’on nous dit c’est un tas d’histoires différentes. Ils nous disent qu’on n’a pas les ressources, mais finalement, si vous y regardez de plus près– retournez-le problème, si vous voulez -- ça dit, quelles sont les raisons pour lesquelles ils n’ont pas réussi ? Diapo suivante s’il vous plait. Il a détruit mon plan, ce fils de pute.
Dat zijn heel andere verhalen. Ze zeggen dat we de middelen niet hebben, maar eigenlijk... als we hier naar kijken, wat zijn de redenen dat ze falen? Volgende slide alstublieft. Hij heeft mijn ritme verbroken, de eikel.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
vous ressourcer ->
Date index: 2023-05-01