Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «vous le faites derrière » (Français → Néerlandais) :
Ça c'est une petit coffre-fort - vous devez mettre votre produit à l'intérieur, il se fait monter par un moteur électrique et ensuite le gars derrière le comptoir vous dit que vous devez réciter le serment de l'héroisme ; ce que vous faites si vous voulez acheter quelque-chose.
Dit is een kluisje, daar moet je je product in doen, dan gaat het met een elektrisch liftje naar boven en de jongen achter de toonbank vertelt je dat je de eed van heldendom moet opzeggen, en dat doe je als je iets wilt kopen.
Je renifle le derrière de cet autre chien, mon maitre m'appelle» C'est un choix difficile. Derrière, maitre -- Le derrière gagne. Vous perdez. Vous ne faites pas le poids face à l'environnement dans le cerveau d'un chien adolescent. En dressant, on tente de toujours prendre en considération le point de vue du chien. Je suis ici principalement car, dans l'éducation canine, en ce moment, il y a des gens qui pensent qu'on dresse un chien d'abord en inventant des règles humaines
Ik snuffel aan het achterste van deze andere hond en het baasje roept, het is een lastige keuze . Klopt toch? Achterste, baasje -> achterste wint. Ik bedoel: jij verliest. Je kunt niet concurreren met de omgeving wanneer je de hersenen van een puberende hond hebt. Dus, wanneer we trainen houden we altijd rekening met het perspectief van de hond. Nou ben ik hier voornamelijk omdat er momenteel een soort scheiding is binnen de hondentraining. Aan de ene kant zijn er mensen die denken dat je een hond traint, nummer één: beginnend met het opstellen van menselijke regels.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemme
nt en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en d
...[+++]isant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het
Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien
...[+++]en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Et, là, je fus poursuivi par une meute de chiens sauvages sur la jetée, et le chien d
e tête me mordit au derrière, ce qui m'obligeât à me rendre dans une étrange clinique Portugaise pour y recevoir une piqûre dans le derrière. Faîtes-en ce que vous voudrez. (Rires) Pour notre dernier jour au Portugal, nous étions à Faro, la capitale de la région, et Catherine avait décidé qu'elle voulait aller à la
plage une dernière fois. Bon, Faro est une petite ville animée, et pour aller à la plage, m'expliqua-t-elle, il il fallait prendre un bus,
...[+++] puis un bateau. Et est-ce que je voulais venir avec elle? Mais j'étais épuisé et mordu par un chien, aussi j'ai dit Non . Je me rappelle comment elle était avant de partir.
Daar werd ik op de pier achternagezeten door een roedel wilde honden, waarvan de leider me in mijn kont beet. Hierdoor moest ik naar een vreemde Portugese kliniek voor een kont-injectie. Aan jou wat je daarvan denkt. (Gelach) Op onze laatste dag in Portugal waren we in districtshoofdstad Faro, en Catherine besloot dat ze een laatste maal naar het strand wilde. Faro is een bedrijvige stad, en ze legde uit dat ze, om bij het strand te komen, met de bus en dan met de boot moest. Wilde ik meekomen? Maar ik was uitgeput en gebeten, dus ik zei nee. Ik herinner me hoe ze er uitzag voor ze wegging.
C'est ce qu'on entend quand vous priez pour un traitement -- que votre souhait le plus profond pour nous est qu'un jour nous cessions d'exister et que des étrangers que vous pouvez aimez viendront prendre place derrières nos visages. » C'est un point de vue vraiment extrême, mais il souligne le fait que les gens font avec la vie qu'ils ont et qu'ils ne veulent pas être soignés, changés ou éliminés.
Dit horen we wanneer jullie bidden voor genezing -- Dat jullie grootste wens is, dat we ophouden te bestaan en dat vreemden waarvan jullie kunnen houden, plaats nemen achter ons gezicht. Het is een extreem standpunt, maar de realiteit is dat mensen hun leven omarmen, en niet willen worden genezen of veranderd of geliquideerd.
Essayer de réfléchir à l'impression que produit une page 404, ce serait comme si vous alliez chez Starbuck
s et il y a le gars derrière le comptoir et vous êtes là-bas, et il n'y a pas de l
ait écrémé. Et vous dites, « Hey, pouvez-vous m'apporter le lait écrémé ? » Et il sort de derrière le comptoir et il n'a pas de pantalon. Et vous vous dites, « Oh, je ne voulais pas voir ça. » C'est l'impression de la page 404. (Rires) Je veux dire, j'en ai entendu parler. Et là où ça entre en jeu, et ce pourquoi c'est important est que je suis à la
...[+++]tête d'un incubateur de technologie, et nous avions 8 startups qui attendaient. Et ces startups se concentrent sur ce qu'elles sont, pas sur ce qu'elles ne sont pas, jusqu'à ce qu'un jour Athletepath, qui est un site web centré sur les services pour sportifs de l'extrême, trouve cette vidéo. (Vidéo) Type : Joey !
Herinner je hoe een 404 voelt. Je kan het vergelijken met naar Starbucks gaan. Er staat een man achter de toonbank en je ontdekt dat er geen afgeroomde melk is. Je vraagt: Hey, kan je de afgeroomde melk brengen? De man komt van achter de toonbank ... zonder broek. Je zegt: Oh, dat wilde ik niet zien. Dat is het 404-gevoel. (Gelach) Ik bedoel, dat heb ik gehoord. Waar speelt dit en waarom is dit belangrijk? Ik ben hoofd van een technologie-incuba
tor. We hadden acht starters rond de tafel. Deze starters waren gefocust op wat ze zijn, niet op wat ze niet zijn, tot op een dag Athletepath, dat is een website die zich op diensten voor extreme
...[+++]atleten richt, deze video vond. (Video) Guy: Joey!Et ce que vous allez découvrir, si vous creusez un peu, vous trouverez que les gens -- c'est ce qui se passe -- les gens vont au travail, et qu'en gros ils échangent leur journée de travail contre une série de moments de travail. C'est ce qui se passe au bureau. Vous n'avez plus une journée de travail, vous avez des moments de travail. C'est comme si la porte d'entrée au bureau était un mixeur, vous y entrez et votre journée est déchiquetée en morceaux, parce que vous avez 15 minutes par-ci et 30 minutes par-là, et puis quelque chose d'autre se présente qui vous sort de votre travail, et vous devez faire autre chose, puis vous avez 20 minutes, puis c'est l'heure du déjeuner. Puis vous avez quelque chose d'autre à faire, puis vous avez 15 mi
...[+++]nutes, et quelqu'un vous prend à part et vous pose une question. Et avant que vous vous en aperceviez, il est 17 heures, et vous faites le bilan de votre journée, et vous vous rendez compte que vous n'avez rien fait. Je veux dire, on a tous vécu ça. On l'a probablement vécu hier, ou le jour d'avant, ou encore avant cela. Vous faites le bilan de votre journée, et vous vous dites, je n'ai rien fait aujourd'hui.
Als je een beetje dieper graaft, ontdek je dat mensen -- dit is wat gebeurt: mensen gaan naar hun w
erk en ze ruilen in feite hun werkdag in voor opeenvolgende werkmomenten. Dat gebeurt op het kantoor. Je hebt geen werkdag meer; je hebt werkmomenten. Het lijkt erop dat de ingang van het kantoor een foodprocessor is: je dag wordt versnipperd in stukjes, omdat je hier 15 minuten hebt en daar 30 minuten. Er gebeurt iets anders en je wordt van je werk gehaald. Je doet iets anders, daarna heb je nog 20 minuten en het is lunchtijd. Daarna heb je weer iets anders te doen, dan heb je 15 minuten en iemand klampt je aan met een vraag. Voor je het
...[+++]door hebt, is het 17:00 uur. Je kijkt terug op de dag, en beseft je dat je niks hebt kunnen afmaken. We hebben dit allemaal meegemaakt. Misschien gisteren, eergisteren of de dag daarvoor. Je kijkt terug op je dag en je denkt: Ik heb vandaag niks gedaan .E
n fait, ça me rappelle quand, je ne sais pas, il y a quelques années j'ai donné une conférence dans une école à Palo Alto dans laquelle il y avait une douzaine d'enfants de 11 ans. Je devais parler à ces enfants pendant une heure. A 11 ans, ils étaient tous assis en demi-cercle me regardant avec leurs grands yeux, et j'ai commencé, il y ava
it un grand tableau derrière moi, et j'ai commencé à écrire un 1 suivi de 22 zéro derrière, et j'ai dit « Très bien, maintenant regardez, c'est le nombre d'étoiles dans l'univers visible, et ce nombre est tellement gra
...[+++]nd qu'il n'y a même pas de nom ». Et un de ces gamins a levé sa main et a dit, « Et bien, en fait il y en a un. C'est un Sextra-quadra-hexa-quelque chose ou autre». Pas vrai ?
Een paar jaar geleden gaf ik een lezing op een school in Palo Alto. Er waren ongeveer 12 kinderen van 11 jaar die kwamen luisteren. Ik kwam voor een lezing van een uur. Elfjarigen, die in een halve cirkel om mij heen zaten en naar me keken met grote ogen. Ik begon, er stond een whiteboard achter mij. Ik schreef een 1 met 22 nullen erachter en zei: Kijk, dit is het aantal sterren in het zichtbare heelal, en dit getal is zo groot dat er niet eens een naam voor bestaat. Eén van deze kinderen stak zijn hand op en zei: Er is eigenlijk wel een naam voor. Het is sextra-quadra-hexa of zoiets.
Et j'aimerais vous raconter une histoire sur comment amener ce pouvoir hors d
e l'ordinateur pour faire bouger des choses et interagir avec nous hors de l'écran et dans le monde physique dans lequel on vit. Il y a quelques années, j'ai eu un appel d'un magasin de luxe appelé Barneys New York et tout d'un coup voilà que j'étais en train de concevoir des sculptures cinétiques pour les vitrines de leurs devantures. Celui-ci s'appelle « La Poursuite ». Il y a deux paires de chaussures, celle d'un homme et celle d'une femme, et elles jouent cette poursuite lente et tendue dans toute la vitrine dans laqu
elle l'homme arrive ...[+++]derrière la femme et se met dans son espace personnel, et ensuite elle s'éloigne. Chacune des chaussures a des aimants à l'intérieur, et il y a des aimants en-dessous de la table qui font bouger les chaussures. Mon ami Andy Cavatorta construisait une harpe robotique pour la tournée Biophilia de Bjork et j'ai fini par construire l'électronique et le logiciel de contrôle du mouvement pour faire bouger et jouer la harpe. La harpe a quatre balanciers séparés, et chaque balancier a 11 cordes, donc la harpe se balance selon son axe et fait une rotation pour jouer plusieurs notes de musique et les harpes sont toutes en réseau pour qu'elles puissent jouer les bonnes notes au bon moment de la musique.
Ik wil je een verhaal vertellen over het gebruik van de kracht van de computer om dingen te bewegen en met ons te interageren, weg van het scherm, naar de werkelijkheid waarin we leven. Een paar jaar geleden belde een luxe kledingwinkel, Barneys
in New York en even later was ik bewegende kunstwerken aan het ontwerpen voor hun etalages. Deze heet 'de achtervolging'. Er zijn twee paar schoenen: van een man en een vrouw. Ze doen een langzame, gevoelige achtervolging, de etalage rond. De 'man' schuifelt achter de 'vrouw' aan, komt in haar persoonlijke ruimte, en zij beweegt zich weg van hem. Er zitten magneten in de schoenen. Onder de tafel
...[+++]zitten ook magneten die de schoenen doen bewegen. Mijn vriend Andy Cavatorta heeft een robot-harp gebouwd voor de Biophilia-tour van Björk en ik ging de elektronica maken en de software voor de afstandsbediening om de harp te laten bewegen en spelen. De harp heeft vier gescheiden slingers en elke slinger heeft 11 snaren. De harp draait dus om zijn as en roteert om zo verschillende noten te spelen. De harpen zijn verbonden in een netwerk, zodat ze de goede noten spelen op het juiste moment in de muziek.Et ce qu'ils ont fait ici, c'est de segmenter leur réseau sur trois années différentes, représentées par les couches verticales que vous voyez derrière moi.
Hier hebben ze het netwerk opgedeeld in 3 verschillende jaren, uitgebeeld door de verticale lagen die je hier ziet.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
vous le faites derrière ->
Date index: 2023-06-16