Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "vous aviez investi ce même dollar dans " (Frans → Nederlands) :
C'est pas mal jusqu'à ce que vous considériez que si, au lieu, vous aviez investi ce même dollar dans un portefeuille de sociétés qui mettent l'accent sur la croissance de leur entreprise et sur les plus importantes questions environnementales et sociales, ce dollar aurait grossi à 28 dollars et 36 cents. Presque deux fois plus de douce bouillie.
Dat is niet slecht, totdat je je realiseert dat als je in de plaats daarvan diezelfde dollar had geïnvesteerd in een portfolio van bedrijven gefocust op ondernemingsgroei en op de belangrijkste milieukwesties en sociale problemen, die dollar zou zijn gegroeid tot 28 dollar en 36 cent. Bijna dubbel zo veel zoete pap.
Dans mon cas : J'ai investi. J'ai reçu des dizaines de millions de dollars grâce à des pitchs sous PowerPoint. J'ai investi des dizaines de millions de dollars. C'est tout, ça devrait vous amener à votre but. Ça peut jouer, et tout le monde peut dire que c'est contre-intuitif. Ça peut être une histoire, une expérience. Mais vous devez attirer leur attention émotionnelle, centrée sur vous, dès les premières secondes. Puis, à partir de là, vous devez leur faire suivre une trajectoire très claire
...[+++], stable, croissante. Du début à la fin.
In mijn geval: Ik heb tientallen miljoenen opgehaald met Powerpointpitches. Ik heb tientallen miljoenen geïnvesteerd. Dat is het -- dat zou je moeten pakken. Dit kan een feit zijn, iets contra-intuïtiefs, het kan een verhaal of een ervaring zijn. Maar je moet hun emotionele aandacht op jou richten binnen die eerste paar seconden. Van daar af, moet je ze dan meenemen op een solide, gestaag opwaarts pad. Van begin tot eind.
Au Bur
undi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Nous nous sommes dit : Le dollar est quand même puissant finalement. Imaginez que vous aviez le dollar en vue et plus de tourista.
We zeiden: De dollar is eigenlijk nogal belangrijk. Kan je je voorstellen dat je een dollarbriefje ziet en er is daar geen diarree meer.
(Vidéo) Narration : « Oubli ». Le nom de l'auteur es
t le premier à s'en aller, suivit docilement par le titre, l'intrigue, la conclusion déchirante, tout le roman, qui devient tout à coup celui que vous n'avez jamais lu, dont vous n'avez jamais entendu parler. C'est comme si, un par un, les
souvenirs que vous aviez décidaient de se retirer
dans l'hémisphère sud du cerveau dans un petit village de pêcheurs où il n'y a pas de téléphone. Il y a bien longtemps, vous avez dit a
...[+++]dieu aux noms des neuf muses et vous avez regardé l'équation quadratique faire ses bagages. Et même maintenant, alors que vous mémoriser l'ordre des planètes, quelque chose d'autre se dérobe, une fleur symbole d'un état peut-être, l'adresse d'un oncle, la capitale du Paraguay. Quoi que ce soit vous avez du mal à vous rappeler, ce n'est pas en équilibre sur le bout de votre langue, même pas caché dans quelque coin obscur de votre rate. C'est parti flotter sur une rivière sombre mythologique dont le nom commence par un L du plus loin que vous pouvez vous rappeler, bien avancé vers l'oubli où vous rejoindrez ceux qui ont oublié même comment nager et comment faire de la bicyclette.
(Video) Verteller: Vergeetachtigheid. De naam van de auteur verdwijnt het eerst,
gehoorzaam gevolgd door de titel, de verhaallijn, het hartverscheurende slot, de hele roman, die plots een roman wordt die je nooit hebt gelezen, waar je nooit van hebt gehoord. Alsof, één voor één, de herinneringen die je koesterde, besloten met pensioen te gaan in het zuiden van je brein, naar een klein vissersdorp zonder telefoon. Lang geleden kuste je de namen van de negen muzen vaarwel en zag je de vierkantsvergelijking haar biezen pakken. Zelfs nu, terwijl je de volgorde van de planeten instudeert, ontsnapt er iets anders, een nationale bloem misschien
...[+++], het adres van een oom, de hoofdstad van Paraguay. Wat het ook is dat je je moeizaam voor de geest haalt, het ligt niet op het puntje van je tong. Het hokt niet eens in een duister hoekje van je milt. Het is weggegleden langs een donkere mythologische rivier, waarvan de naam met een L begint, voor zover je je herinnert, onderweg naar je eigen vergetelheid, waar jij je zal voegen bij diegenen die zelfs het zwemmen zijn verleerd en het fietsen.Car après tout, si vous regardez le contexte, au niveau mondial, 1,6 mille milliards
de dollars ont été investis par le secteur privé au cours des huit dernières années, et chaque
dollar représente un emploi, et où vont ces emplo
is ? Eh bien, à des pays ayant des politiques en place, comme la Chine. En fait, je suis allée en Chine pour connaitre leur secret, ils ont organisé une grand-messe pour mon groupe, je me trouvais à l'arrière de la salle et debout à côté de moi il y avait un des respon
...[+++]sables chinois qui il me dit : « Alors, gouverneur, quand pensez-vous que les États-Unis auront une politique énergétique nationale? » J'ai répondu : « Oh mon Dieu, avec le Congrès, les blocages, aucune idée ! » Vous savez ce qu'il m'a dit ? « Prenez votre temps. » Parce que notre passivité sert bien leurs intérêts.
Immers, als je kijkt naar de context, is er wer
eldwijd 1,6 biljoen dollar uit de particuliere sector belegd in de afgelopen acht jaar. Elke dollar vertegenwoordigt een baan. Waar gaan die banen heen? Naar plaatsen met een beleid, zoals China. Ik ben naar China geweest om te zien wat ze deden, en zij vertoonden een hond-en-pony show voor onze groep. Ik stond achterin de kamer tijdens één van de demonstraties naast één van de Chinese ambtenaren, en terwijl we keken vroeg hij: Gov, wanneer denkt u dat de VS een nationaal energiebeleid zullen hebben? Ik zei: Oh God -- Congres, patstelling, wie zal het zeggen? Dit is wat hij zei: Doe maar rus
...[+++]tig aan. Omdat ze onze passiviteit als hun kans zien.Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept
qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nou
...[+++]s devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkel
ijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog d
...[+++]oor de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...Et une idée que je veux vous laisser aujourd'hui, qu'y aurait-il eu de différent dans votre vie si vous aviez vu les informations de la même manière que vous aviez vu la nourriture?
Eén idee dat ik jullie vandaag wil meegeven, is dit: wat zou er anders gebeuren in je leven als je informatie bekeek zoals je eten bekijkt?
En fait, c'est plutôt intéressant. Juste la formulation des badges ou le nombre de points que vous gagnez, nous le voyons à l'échelle du système étendu, comme des dizaines de milliers d'élèves de CM2 ou de s
ixième se dirigeant dans un sens ou un autre, en fonction du badge que vous leur donnez. (Rires) BG : Et votre association avec
Los Altos, comment cela s'est-il fait ? SK : Los Altos, c'était un peu fou. Encore une fois, je ne m'attendais pas à une utilisation en classe. Une personne de chez eux est venue et a dit : « Qu'est-ce que
vous ferie ...[+++]z si vous aviez carte blanche dans une classe ? » J'ai dit : « Eh bien, je laisserais tous les élèves travailler à leur propre rythme sur quelque chose comme ça et nous leur donnerions un tableau de bord. » Ils ont dit : « Oh, c'est un peu radical. Nous devons y réfléchir. » Et le reste de l'équipe et moi nous sommes dit : « Ils ne voudront jamais faire ça. » Mais dès le lendemain, ils nous ont dit : « Pouvez-vous commencer dans deux semaines ? » (Rires) BG : Donc cela concerne les cours de maths de CM2 maintenant ? SK : Deux classes de CM2 et deux classes de quatrième. Et ils le font à l'échelle du district. Je pense qu'ils sont exaltés par le fait qu'ils peuvent suivre les enfants désormais. Ce n'est pas cantonné à l'enceinte de l'école. Nous avons même vu qu'à Noël, certains enfants s'exerçaient. Et nous pouvons tout suivre. Donc ils peuvent vraiment les suivre alors qu'ils parcourent tout le district. Pendant l'été, ou alors qu'ils passent d'un enseignant à un autre, vous avez cette continuité des données qu'ils peuvent voir, même à l'échelle du district. BG : Donc certaines des fonctionnalités sont pour les enseignants pour qu'ils suivent l'évolution des enfants.
Het is heel interessant. De naam van de badge, of hoeveel punten je krijgt om iets te doen, maken dat we over het hele systeem zien hoe tienduizenden kinderen van 10 of 11 jaar de ene of de andere richting uitgaan, afhankelijk van de badge die je ze geeft. (Gelach) BG: Je samenwerking met Los Altos, hoe is die tot stand gekomen? SK: Los Altos is een beetje een gek verhaal. Nogmaals, ik had niet verwacht dat dit gebruikt zou worden in de klas. Iemand van het bestuur kwam me zeggen: Wat zou je d
oen als je de vrije hand kreeg in een klas? Ik zei: Ik zou elke leerling op zijn tempo laten werken aan zoiets, en we zouden een dashboard maken. Z
...[+++]ij zeiden: Dat is nogal radicaal. We moeten erover nadenken. De rest van het team en ik hadden zoiets van: Dat gaan ze nooit willen doen. Maar letterlijk de volgende dag klonk het: Kun je over twee weken starten? (Gelach) BG: Dus dat gebeurt momenteel voor wiskunde voor 10-jarigen? SK: Het zijn twee klassen van 10-jarigen en twee van 12-jarigen. Ze doen het op districtsniveau. Volgens mij zijn ze enthousiast omdat ze de kinderen nu kunnen opvolgen. Dit gaat verder dan alleen op school. Zelfs met kerstmis zagen we dat sommige kinderen aan de slag waren. We kunnen alles volgen. Ze kunnen ze dus volgen over het hele district heen. Gedurende de vakantie, als ze naar de volgende leerkracht overgaan, is er een continuïteit van gegevens die ze zelfs op districtsniveau kunnen zien. BG: Dus een aantal van die gegevensoverzichten waren voor de leraar, om op te volgen wat er aan de hand is met de kinderen.C'est aux gouvernements d'assurer le financement des sanitaires, au même titre que les routes, les écoles, les hôpitaux, ou d'autres infrastructures, comme les ponts, parce que nous savons, et c'est l'OMS qui a mené cette étude, que pour chaque dollar investi dans les infrastructures sanitaires, nous récupérons entre 3 et 34 dollars.
Overheden moeten sanitair betalen, net zoals ze wegen, scholen en ziekenhuizen betalen en andere infrastructuur zoals bruggen, want we weten door onderzoek van de wereldgezondheidsorganisatie dat elke dollar die we investeren in sanitaire infrastructuur, ons uiteindelijk drie tot 34 dollar oplevert.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
vous aviez investi ce même dollar dans ->
Date index: 2022-12-20