Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "vous ai parlé nous empêcheront de construire " (Frans → Nederlands) :
Maintenant, ça ne serait pas une réplique exacte, parce que les fragments courts d'ADN dont je vous ai parlé nous empêcheront de construire la structure exacte, mais ça donnerait quelque chose qui ressemblerait beaucoup à un mammouth laineux.
Het zal geen exacte replica zijn, omdat de DNA-fragmentjes waar ik over vertelde ons de exacte structuur niet zullen laten bouwen, maar het zou iets opleveren dat erg op een wolharige mammoet zou lijken.
J'ai demandé à un forestier -- puissant, expert qualifié sur le papier -- j'ai d
it, Que pouvez-vous construire à cet endroit? Il a jeté un bref coup d'oeil au sol avant de dire, Même pas la peine d'y penser. Ça ne vaut pas le coup. Pas d'eau, un sol rocailleux. J'étais dans une situation délicate. Et j'a
i dit, D'accord, je vais aller consulter l'ancien du village et lui demander, Que devrais-je faire pousser à cet endroit? Il m'a r
...[+++]egardé en silence et a dit, Construis ça, construis ça, ajoutes-y ça, et ça marchera. Voilà à quoi ça ressemble aujourd'hui.
Ik vroeg een bosbouwkundige - een hoog opgeleide, met papieren gekwalificeerde expert - en vroeg: 'Wat kan je bouwen op deze plek?' Hij wierp een blik op de grond en zei: 'Vergeet het maar. Niet eens de moeite waard. Geen water, rotsachtige bodem.' Ik zat er wat mee verveeld. ik zei: 'Oké, ik ga naar de oude man in het dorp on te vragen: 'Wat kan ik op deze plek verbouwen?'’ Hij keek me rustig aan en zei: 'Je bouwt dit zo en zo en het zal werken.' Zo ziet het er vandaag uit.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'opti
misme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une si
tuation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arri
vé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les
...[+++]ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige
situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Vous pouvez voir, sur l'axe vertical, Je ne l'ai pas mis jusqu'à zéro, il y a beaucou
p d'autres options, mais je ne vous montre ici que la prédiction, donc j'ai réduit l'échelle, tout en haut de l'axe, Construi
re la bombe. à 130, nous commençons quelquepart au-d
essus de 130, entre construire la bombe , et faire suffisamment de carburant atomique pour pouvoir construire la bombe C'est ici, selon mes analyses, que les Iraniens étaien
...[+++]t au début de cette année.
Hier op de verticale as staat Bouw de bom. Ik toon alleen de bovenkant van de grafiek. Er zijn veel andere opties, maar hier toon ik jullie gewoon de voorspelling. Dus heb ik de schaal verkleind naar de top van de as toe. We beginnen ergens boven de 130, tussen het bouwen van een bom en het maken van voldoende brandstof van wapenkwaliteit zodat je een bom kan bouwen. Dat is waar, volgens mijn analyses, de Iraniërs stonden in het begin van dit jaar.
C'est splendide. Je veux dire, combien de temps ça
leur a pris pour le construire ? C'est juste... Eh bien, hum, waouh
! (Rires) Ensuite, nous avons une sorte de règle d'or, c'est qu'on ne me dit jamais vraiment où on en
est, parce qu'on ne sais pas où on en est. Que va-t-il arriver entre ce point-ci et ce point-là ? Que va donner la météo, et les courants, et que Dieu me garde, vous êtes piquée, alors que vous ne pensiez pas pouvo
...[+++]ir être piquée, avec toute cette armure. Et Bonnie a pris une décision, au matin du troisième jour, parce que je souffrais, et que je ne tenais qu'à un fil, elle m'a dit : «Viens là», Je me suis rapprochée du bateau, et elle m'a dit : « Regarde, regarde là-bas », et j'ai vu de la lumière, et comme c'est plus facile le jour que la nuit, j'ai pensé que le jour arrivait, et j'ai vu une ligne de lumière blanche sur l'horizon, et j'ai dit : « Ça va bientôt être le matin. » Elle m'a répondu : « Non, ce sont les lumières de Key West ». Il restait encore 15 heures, ce qui, pour la plupart des nageurs, serait très long. (Rires) (Applaudissements) Vous n'avez pas idée du nombre d'entraînements de 15 heures que j'ai fait.
Hij is prachtig! Ik bedoel, hoe lang hebben ze daar niet aan moeten bouwen? Het is gewoon -- Nou ja, kierewiet. (Gelach) We hebben een soort hoofdregel dat mij echt nooit verteld wordt hoe ver
het is, omdat we niet weten hoe ver het is. Wat gaat er met je gebeuren tussen hier en daar? Wat gaat er gebeuren met het weer en de stromingen en, God verhoede, als je gestoken wordt wanneer je niet denkt dat je gestoken zou kunnen worden in al die bescherming Bonnie nam een besluit toen we die derde morgen ingingen dat ik leed en dat ik aan mijn laatste draadje hing en ze zei: Kom hier , en ik kwam dicht naar de boot en ze zei: Kijk, kijk daar ee
...[+++]ns en ik zag licht, want de dag is makkelijker dan de nacht en ik dacht dat we de dag ingingen en zag een strook wit licht langs de horizon. Ik zei: Het zal snel ochtend worden. En zij zei: Nee, dat zijn de lichten van Key West. Het was nog 15 uur, wat voor de meeste zwemmers lang zou zijn. (Gelach) (Applaus) Je hebt geen idee hoe veel trainingen van 15 uur ik had gezwommen.Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est a
ssise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette a
...[+++]llocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde doen, en to
...[+++]en beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk. Homme 1 : à partir du moment où il y a de l'injustice, quelqu'un doit faire un sacrifice! Femme 1 : Ce n'est pas un sacrifice, C'est une vengeance! Si vous tuez, il n'y a pas de différence entre victime et occupant. Homme 1 : si vous
avions des avions, nous n'aurions pas besoin de martyrs, c'est la différence. Femme : La différence c'est que l'armée israelienne est toujours plus forte. Homme: Alors, soyons égaux devant la mort. Nous avons toujours le Paradis. Femme: Il n'y a pas de Paradis! Ca n'existe que dans votre tête! Homme: Dieu vous pardonne, dieu vous pardonne! Que dieu vous pardonne. Si vous n'étiez pas la sœur d'Abu Azzam… De t
...[+++]oute façon, je préfèrerais encore avoir le paradis dans ma tête que vivre dans cet enfer! Dans cette vie, nous sommes morts de toute façon. Homme: Nous choisissons l'amertume seulement si l'alternative est encore plus amère. Femme: Et nous? Ceux qui restent? Gagnerons-nous de cette façon? Ne voyez-vous pas que ce que vous faites est en train de nous détruire? Et que vous prenez Israel comme alibi pour continuer? Homme: Donc, sans alibi, Israel arrêterait? Femme: Peut-être. Nous devons faire de cette guerre une guerre morale. homme: Et comment faire, si Israel n'a pas de morale? Femme: Fais attention! George: Ma femme Ayelet m'a appelé et m'a dit: Il y a eu un attentat suicide à Tel Aviv . Ayelet: Qu'est-ce que vous savez sur les blessés? Nous recherchons trois filles. George: Nous n'avons aucune information. Ayelet : Une est blessée ici, mais nous n'avons pas entendu parlé des trois autres. George: J'ai dit OK, c'est Bat-Chen, c'est ma fille . Etes-vous sûre qu'elle est morte? Ils ont dit que oui. Tzika: Ce jour-là, vers 6,30, je conduisais ma femme et mes filles au supermarché. Quand nous sommes arrivé là bas…. nous avons vu trois jeeps militaires israeliennes garées de l'autre côté de la rue. Quand nous avons dépassé la première jeep, ils ont ouvert le feu sur nous. Et ma fille de 12 ans Christine a été tuée dans la fusillade. Tzvi ...
Man 1: Zolang er onrechtvaardigheid bestaat, moet iemand zich opofferen! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Azzam's dochter was geweest... Alleszins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in deze hel! In dit leven zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En
...[+++]wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ...L'azote a deux problèmes. L'un d'eux est ce que
Jacques Cousteau a appelé L'ivresse des profondeurs . C'est la narcose de l'azote. Elle vous rend cinglé. Plus vous descendez , plus vous devenez cinglé.
Vous ne voulez pas conduire ivre, vous ne voulez pas plonger ivre, donc c'est vraiment un gros problème. Et bien sûr, le troisième problème est celui que j'ai durement appris dans les îles Palaos, les accidents de décompression. Maintenant, la chose que j'ai oubliée de mentionner, est que, pour éviter le problème de la narcose à l'azote
...[+++] -- tous ces points bleus dans notre corps -- vous enlevez l'azote et vous le remplacez par de l'hélium. Maintenant, l’utilisation de l'hélium en tant que gaz, présente beaucoup d’avantages, c'est une petite molécule, elle est inerte, elle ne vous provoque pas de narcose. Voilà donc le concept de base que nous utilisons. Même si la théorie est relativement facile. La partie délicate est la mise en œuvre. Alors, voilà comment j'ai commencé, il y a environ 15 ans, et je l'admets, les débuts n'étaient pas exactement les plus intelligents, mais vous savez, on doit bien commencer quelque part. Et, à l'époque, je n'étais vraiment pas le seul qui ne savait pas ce qu'il faisait presque personne ne savait. Et cette installation a été effectivement utilisée pour une plongée à 90 mètres. Mais, au fil du temps, nous sommes devenus un peu meilleurs, et nous avons trouvé ce système au look vraiment sophistiqué avec quatre bouteilles de plongée et cinq détendeurs et tous les bons mélanges de gaz et tout l'équipement. Il était beau et élégant, et nous a permis de descendre et de trouver de nouvelles espèces. Cette photo a été prise à 90 mètres de profondeur, pendant la capture de nouvelles espèces de poissons. Mais le problème était qu'il ne nous permettait pas de rester bien longtemps. Malgré son volume et sa taille, il nous donnait seulement environ 15 minutes, tout au plus, à ces profondeurs. Il nous fallait plus de temps. Il devait y avoir une meil ...
Met stikstof: twee problemen. Een ervan noemde
Jacques Cousteau de roes van de diepte . Stikstofnarcose. Het maakt je teut. Hoe dieper je gaat, hoe teuter je wordt. Dronken rijden doe je niet, dronken duiken ook niet. Het derde probleem liep ik tegen het lijf in Palau: de duikersziekte. Wat ik vergat te vermelden is dat je stikstofnarcose kan voorkomen - al die blauwe stippen daar in ons lichaam - door de stikstof te vervangen door helium. Er zijn een heleboel redenen waarom helium goed is. Het is een klein molecuul, het is inert, het veroorzaakt geen narcose. Dat is het basisconcept waar we van uitgaan. De theorie is relatief eenvoudig.
...[+++] Het lastige deel is de uitvoering. Daarmee begon ik ongeveer 15 jaar geleden. Niet bepaald een schitterende start, maar je moet ergens beginnen. In die tijd was er bijna niemand die wist hoe het moest. Met dit tuig ben ik 90 meter diep geweest. Na verloop van tijd werden we er wat beter in en kwamen we met dit verfijnd ogende tuig met vier duikflessen, vijf regelaars, de juiste gasmengsels en al dat fijns. Prima gerei. We konden beneden nieuwe soorten gaan zoeken. Deze foto is genomen op 90 meter diepte bij het vangen van nieuwe vissoorten. Maar we kregen maar weinig tijd. Ondanks zijn omvang en grootte konden we maar een 15 minuten beneden blijven. We hadden meer tijd nodig. Er moest een betere manier zijn. En die is er ook. In 1994 had ik het geluk om dit prototype ‘rebreather’ (her-inademer) met gesloten circuit te mogen gebruiken.Un jour un responsable de la NASA vient dans mon bureau, s'assied et dit : Pouvez-v
ous s'il-vous-plaît nous dire, comment chercher de la vie ailleurs que sur la Terre ? Et ça m'a surpris, parce
que j'avais été en fait engagé pour travailler sur l'informatique quantique. Pourtant, j'avais une très bonne réponse. J'ai dit : Je n'en ai aucune idée. Et il m'a dit : Les signatures biologiques, nous devons chercher les signatures biologiques. Et j'ai dit : Qu'est-ce que c'est ? Et il a dit : C'est tout phénomène mesurable qui nous permet d'
...[+++]indiquer la présence de vie . Et j'ai dit : Vraiment ? N'est-ce pas un peu facile ? Je veux dire, nous avons la vie. Ne pouvez-vous pas utiliser une définition, par exemple une définition de la vie semblable à celle de la Cour Suprême ? Alors j'y ai réfléchi un peu, et j'ai dit : Bon, est-ce vraiment si simple ? Parce que oui, si vous voyez quelque chose comme ça, alors d'accord, je vais appeler ça la vie, c'est indubitable. Mais voici quelque chose . Et il continue : Bien, c'est la vie aussi. Je sais cela . Sauf que si vous pensez que la vie est aussi définie par les choses qui meurent, pas de chance en ce qui concerne cette chose, parce que c'est en fait un organisme très étrange. Il grandit jusqu'au stade adulte comme cela et passe alors par une phase à la Benjamin Button, et régresse en fait encore et encore, jusqu'à redevenir un petit embryon, et en fait recommence alors à grandir, et à rajeunir encore et grandir, comme une sorte de yo-yo, et il ne meurt jamais. Donc c'est vraiment de la vie, mais en fait ça ne ressemble pas à ce nous considérons que devrait être la vie.
Op een dag komt een NASA-manager mijn kantoor binnen, gaat zitten en zegt: 'Kun je ons alsjeblieft vertellen hoe we op zoek kunnen gaan naar leven buiten de aarde?' Dat kwam als een verrassing voor mij, want ik was eigenlijk ingehuurd om te werken aan kwantumberekening. Toch had ik een heel goed antwoord. Ik zei: 'Ik heb geen idee.' hij vertelde me: 'Biosignaturen, we moeten op zoek naar een biosignatuur.' Ik weer: 'Wat is dat?' Hij zei: 'Het is eender welk meetbaar fenomeen dat ons in staat stelt om de aanwezigheid van leven vast te stellen.' Ik zei: 'Echt waar? Is dat dan niet makkelijk? Ik bedoel, we hebben hier leven. Kun je daar geen definitie op toepassen zoals bijvoorbeeld een Supreme Court-achtige definitie van leven?' Toen ik er ee
...[+++]n beetje over had nagedacht, zei ik: 'Is het echt zo gemakkelijk? Want ja, als je zoiets als dit ziet, dan noem ik dat leven - geen twijfel mogelijk. Maar hier is iets.' Hij dan: 'Goed, dat is ook leven. Dat weet ik.' Maar als je denkt dat het leven ook is gedefinieerd door dingen die sterven, dan heb je geen geluk met dit ding omdat dat eigenlijk een heel vreemd organisme is. Het groeit op tot het volwassen stadium, maakt dan een Benjamin Buttonfase door, gaat achteruit en achteruit totdat het weer als een klein embryo is en groeit dan weer terug, terug naar beneden en weer terug - als een jojo. Het sterft nooit. Het is leven, maar geen leven zoals wij het ons voorstelden.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. E
t elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
vous ai parlé nous empêcheront de construire ->
Date index: 2022-10-04