Vertaling van "vais être malheureux " (Frans → Nederlands) :

Du coup, au moment d'atterrir - c'était encore à l'ancien aéroport d'Hong Kong Kai Tak, qui était en plein milieu de la ville - je me suis dit : si je vois quelque chose de bien, je vais passer un super moment ici, pendant les deux semaines à venir. Et si je vois quelque chose de négatif, je vais être malheureux. L'avion a atterri entre les immeubles et s'est finalement arrêté en face de ce petit panneau d'affichage.
Dus, bij de landing - dit was nog op de oude luchthaven van Hong Kong, Kai Tak, toen precies in het midden van de stad - - dacht ik: als ik iets goeds zie, dan ga ik hier een geweldige tijd hebben tijdens mijn twee weken. En als ik iets negatiefs zie, zal het slecht met me gaan. Het vliegtuig landde tussen de gebouwen en kwam tot stilstand voor dit kleine reclamebord.

Les pots de vin et la corruption subissent la loi de l'offre et de la demande. La chaîne d'approvisionnement est principalement constituée d'entreprises cupides et immorales et des individus moyens malheureux. Côté demande, principalement des politiciens, des bureaucrates et ceux qui ont un pouvoir qui leur est confié. Selon les estimations de la Banque Mondiale, mille milliards dollars sont payés en pots de vin chaque année, aggravant la situation de ceux qui sont déjà mal en point. Pourtant, si vous regardez l'individu moyen, il ou elle ne se lève pas chaque jour en se disant, Hmm, voyons voir à qui je vais bien pouvoir donner des pots de vin aujourd'hui. ou, Voyons voir qui je peux corrompre aujourd'hui. Souvent c'est sous la contrainte ou quand il est dos au mur que l'individu moyen se retrouve dans cette situation qui le conduit à payer un pot de vin. Dans le monde moderne, où le temps vaut de l'argent, et la bataille pour sa survie incroyablement difficile, l'individu moyen malchanceux abdique et paie des pots de vin simplement pour continuer à vivre.
Steekpenningen en corruptie hebben zowel een vraag- als een aanbodzijde. De aanbodzijde bestaat voornamelijk uit gulzige onethische bedrijven en de ongelukkige gewone man. De vraagzijde wordt vooral ingenomen door politici, bureaucraten en degenen die over beslissingsbevoegdheid beschikken. Volgens schattingen van de Wereldbank wordt er elk jaar een biljoen dollar betaald aan steekpenningen, wat de toestand van diegenen die er al slecht aan toe zijn, nog verslechtert. De gewone man wordt niet elke dag wakker met in zijn hoofd de gedachte: Hmm, laat eens zien wie ik vandaag wat smeergeld kan toestoppen. of Laat eens zien wie ik vandaag kan omkopen. Vaak is het de beklemmende of de rug-tegen-de-muursituatie waarin de ongelukkige gewone man zich bevindt die hem ertoe brengt steekpenningen te betalen. In de moderne wereld waar tijd een schaars goed is en de strijd voor levensonderhoud onvoorstelbaar zwaar is, heeft de ongelukkige gewone man meestal geen keuze en betaalt hij het smeergeld alleen maar om door te gaan met leven.