Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "trouvais vraiment très difficile de penser à quoi " (Frans → Nederlands) :
Et alors que ces nuages noirs s'amoncelaient autour de moi, et que je trouvais vraiment très difficile de penser à quoi que ce soit de bon, je me suis dit que j'avais vraiment besoin d'un moyen de me concentrer sur des choses positives d'une façon ou d'une autre.
Terwijl ik omringd werd door duistere gedachten, vond ik het zeer, zeer moeilijk om aan iets goeds te denken. Ik zei tegen mezelf dat ik echt een manier moest vinden om mijn gedachten te focussen op iets positiefs.
Mais elles sont devenues gérables une fois qu'il y a eu une théorie. Les meilleurs esprits
séchaient, des gens vraiment, vraiment intelligents. Nous ne sommes pas plus intelligents maintenant qu'à leur époque. Il s'avère juste
qu'il est vraiment très difficile de penser les choses, mais une fois que vous y avez pensé, il est relativement aisé de les comprendre. Mes fil
les ont compris ces trois théories dans leur ...[+++]cadre général en maternelle.
Het werd echter meer werkbaar toen ze een theorie hadden. De slimste koppen stonden voor een raadsel, heel slimme mensen. We zijn nu niet slimmer dan zij toen waren. Het blijkt gewoon dat het heel moeilijk is om bepaalde dingen te bedenken, maar eenmaal bedacht, is het redelijk gemakkelijk om ze te begrijpen. Mijn dochters begrepen de basisprincipes van deze drie theorieën toen ze nog op de kleuterschool zaten.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animau
x, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fa
ntomatiques et sont très ...[+++] fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een
vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van
dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de scha
duwdingen en worden ...[+++]trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et à la fin, on s'est mis de l'autre côté de la rue et on a regardé ce qu'on avait fait, et j'ai dit C'est superbe , et les femmes ont dit c'est vrai
. Et j'ai dit Et je trouve que la couleur est parfaite , et elles ont toutes acquiescé, à part Ga
udence, et j'ai dit Quoi? Et elle a dit Rien , et j'ai dit Quoi? Et elle a dit Bon, c'est joli, mais tu sais, notre couleur en fait c'est le vert . Et -- (Rires) Et j'ai appris qu'écouter ne demandait pas seulement de la patience, mais qu'en ayant vécu toute sa vie en dépendant d
e la chari ...[+++]té, c'est très difficile de dire ce qu'on pense. Et principalement parce que les gens ne vous le demandent jamais vraiment, et quand ils le font, vous ne croyez pas vraiment qu'ils veulent savoir la vérité.
Op het einde stonden we aan de overkant, we bekeken ons werk, e
n ik zei: Het is zo mooi. En de vrouwen zeiden: Echt waar. Ik zei: Ik denk dat de kleur perfect is. Ze knikten allemaal, behalve Gaudence. Ik zei: Wat is er? Ze zei: Niets. Ik: Wat? Zij: Het is wel mooi, maar onze kleur is eigenlijk groen. (Gelach) Toen leerde ik dat luisteren niet alleen om geduld draait. Als je je hele leven lang van aalmoezen hebt geleefd, in afhankelijkheid, dan is het heel moeilijk om te zeggen wat je bedoelt. Vooral omdat mense
n het je nooit echt vragen. En als ze het doen ...[+++], dan denk je dat ze de waarheid niet echt willen weten. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
trouvais vraiment très difficile de penser à quoi ->
Date index: 2023-04-23