Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "toujours les yeux qui brillent " (Frans → Nederlands) :
Bébé, je lui dirai, souviens-toi, ta maman est une anxieuse, ton papa un guerrier, et tu es la fille aux petites mains et aux grands yeux qui n'arrête jamais d'en redemander. Souviens-toi que les bonnes choses viennent par trois ainsi que les mauvaises choses. Et demande pardon quand tu as fait quelque chose de mal. Mais ne demande jamais pardon d'avoir toujours les yeux qui brillent.
Schatje, zeg ik haar, je mama is een zenuwpees, en je vader is een strijder, en jij bent het meisje met kleine handjes en grote ogen dat altijd om meer blijft vragen. Onthoud dat al het goede in drieën komt... net als het slechte. En bied altijd je excuses aan wanneer je iets fout doet. Maar verontschuldig je nooit voor je weigering de glans in je ogen te dimmen.
(Applaudissements) Des yeux qui brillent, des yeux qui brillent. Merci, merci.
(Applaus) Twinkelende ogen, twinkelende ogen. Dank u, dank u.
Leurs yeux brillent littéralement, et ils disent des choses comme, «Moi j’en veux un, » ou, « Si vous pouvez faire cela, je peux faire n’importe quoi. » Et je pense que c’est parce qu'au moment où ils voient cet objet pour lequel ils n’ont aucun modèle de référence, ou qui transcende les modèles de référence qu’ils ont pour le fauteuil roulant, ils doivent penser d'une manière complètement nouvelle.
Hun ogen lichten letterlijk op. Ze zeggen: Ik wil ook zo één, of: als jij dat kan, kan ik alles. Op het moment dat ze een voorwerp zien waar ze geen referentiekader voor hebben. Of het valt zo buiten hun referentiekader dat ze hebben over een rolstoel. Ze moeten een complete ommezwaai maken in hun denken.
J
e suis ici avec des chanteurs de Cal State Long Beach, Cal State Fullerton et de Riverside Community College, parmi les meilleurs chanteurs de chorale amateur dans le pays, et -- (Applaudissements) -- et dans la deuxième partie du morceau, la chorale virtuelle va nous rejoindre, 30 chanteurs différents, venant de 30 pays différents. Nous avons poussé la technologie aussi loin que nous av
ons pu, mais il y a toujours moins d'une seconde de latence, et en terme de musique, c'est très important. Nous avons besoin d'une précision à la milliseconde. Donc j'ai
...[+++]adapté « Cloudburst » afin que la latence soit intégrée au morceau et les chanteurs chantent avec un peu de latence au lieu d'essayer d'être exactement synchronisés. Alors avec une profonde humilité, et avec votre accord, nous vous présentons « Cloudburst ». (Applaudissements) (Piano) [La pluie...] [Des yeux d'eau ombragés] [des yeux d'eau de puits] [des yeux d'eau de rêve.] [Soleils bleus, tourbillons verts,] [des becs d'oiseaux de lumière grand ouverts] [des étoiles de grenade.] [Mais dis moi, terre brulée, n'y a-t-il pas d'eau ?] [Seulement du sang, seulement de la poussière,] [seulement des traces de pas nus sur les épines ?] [La pluie se réveille...] [Nous devons dormir les yeux ouverts,] [nous devons rêver avec nos mains,] [nous devons rêver de rêves d'une rivière cherchant son lit,] [du soleil rêvant ses mondes.] [Nous devons rêver tout haut,] [nous devons chanter jusqu'à ce que les chansons prennent racine,] [troncs, branches, oiseaux, étoiles.] [Nous devons trouver le monde perdu,] [et nous rappeler ce que le sang,] [les vagues, la terre, et le corps nous disent,] [et retourner au point de départ...] (Musique) (Applaudissements) [« Cloudburst » Octavio Paz] [traduction par Lysander Kemp, adapté par Eric Whitacre] Eric Whitacre : Beth. Annabelle, où es-tu ? Jacob.
Ik word bijgestaan door de zangers van Cal State Long Beach, Cal State Fullerton en Riverside Community College, enkele van de beste amateurkoren van het land, en (Applaus) -- en in de tweede helft van het stuk zal het virtuele koor met ons meedoen, 30 verschillende zangers, van 30 verschillende landen. We hebben de grenzen van de technologie opgezocht, maar er is toch nog altijd een seconde vertraging. In muzikale termen is dat een eeuwigheid. We werken in millise
conden. Dus heb ik 'Cloudburst' aangepast zodat het de vertraging omarmt en dat de zangers tegen de vertraging zingen in plaats van te proberen om precies bij elkaar te zingen.
...[+++] Dus met diepe nederigheid en jullie goedkeuring, presenteren we 'Cloudburst'. (Applaus) (Piano) [De regen ...] [De ogen van schaduw-water] [ogen van bron-water] [ogen van droom-water]. [Blauwe zonnen, groene wervelwinden,] [vogelsnavels van licht die pikken in] [granaatappelsterren.] [Maar vertel me, verbrande aarde, is er geen water?] [Enkel bloed, enkel stof,] [enkel naakte voetstappen in de doornen?] [De regen wordt wakker...] [We moeten slapen met de ogen open,] [we moeten dromen met onze handen,] [we moeten de droom dromen van een rivier die haar weg zoekt,] [van een zon die droomt over haar werelden.] [We moeten hardop dromen,] [we moeten zingen totdat het lied wortel schiet,] [stam, boomtakken, vogels, sterren.] [We moeten de verloren wereld vinden.] [en denken aan wat het bloed,] [de getijden, de aarde, en het lichaam zeggen] [en teruggaan naar het vertrekpunt...] (Muziek) (Applaus) ['Cloudburst' Octavio Paz, arrangement Eric Whitacre] Eric Whitacre: Beth, Annabelle, waar zijn jullie? Jacob.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par ...[+++] hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Il s'appelle Bageye parce qu'il a toujours des poches sous les yeux.
Hij wordt 'Bageye' genoemd vanwege de permanente 'zakjes' onder zijn ogen.
Et lorsque je m’assis sur ce banc de test avec le sable tourbillonnant toujours autour de moi, la balustrade était exactement au niveau des yeux, bloquant la vue de la rive et gâchant mon expérience.
Toen ik op die testbank ging zitten, met nog zand om me heen wervelend, was de reling precies op ooghoogte, wat mijn zicht blokkeerde en mijn ervaring verpestte aan de rand van het water.
Le petit poème s'appelle donc « Les morts ». (Vidéo) Narration : « Les morts ». Les m
orts nous regardent toujours depuis là-haut, disent-ils. Alors que nous mettons nos chaussures ou faisons un sandwich, ils regardent en bas à travers les bateaux à fond de verre du
ciel pendant qu'ils rament lentement à travers l'éternité. Ils regardent le dessus de nos têtes qui se déplacent en dessous sur la Terre. Et quand nous nous couchons dans un champ ou sur un canapé, peut-être drogué par le bourdonnement d'une chaude après-midi, ils pensent q
...[+++]ue nous les regardons à notre tour, ce qui leur fait lever leurs avirons et rester silencieux et attendre comme des parents que nous fermions les yeux.
Dit kleine gedichtje heet De doden . (Video) Verteller: De doden. De doden kijken altijd op ons neer, zeggen ze. Terwijl we onze schoenen aantrekken of een boterham smeren, kijken ze neer door de glazen bodem van de hemelboten, terwijl ze langzaam door de eeuwigheid roeien. Ze kijken naar de kruin van ons hoofd dat beneden op Aarde beweegt. Terwijl we neerliggen, in een veld of op een sofa, bedwelmd wellicht door het zoemen van een warme namiddag, denken ze dat wij terugkijken, waardoor ze hun riemen optrekken en stil worden en als ouders wachten tot we onze ogen sluiten.
Je me posais donc toujours cette question : « Comment pourrions-nous amener plus d'enfants à aimer apprendre? » Étonnamment, une fois, à l'église, a
lors que je n'avais vraiment pas envie d'être là et que j'étais à l'arrière de la salle concentré dans mes problèmes de maths, J'ai entendu cet homme dire ceci : « Si nous pouvons amener les enfants à participer à cette manifestation pacifique, ici, à Birmingham, nous pouvons montrer à l'Amérique que même les enfants savent la différence entre le bien et le mal et que les enfants tiennent
...[+++]vraiment à cœur d'avoir la meilleure éducation possible. » J'ai levé les yeux et dit : « Qui est cet homme ? » Ils ont dit que son nom était Dr Martin Luther King.
Daarom bleef ik me afvragen: Hoe kunnen we meer kinderen liefde voor het studeren bijbrengen? Verbazingwekkend genoeg was ik eens in de kerk. Erg tegen mijn zin. Ik doodde de tijd met het oplossen van wiskundevraagstukken. Ik hoorde een man zeggen: Als we de kinderen zover krijgen dat ze deelnemen aan deze vreedzame demonstratie hier in Birmingham, dan kunnen we Amerika laten zien dat zelfs kinderen het verschil tussen goed en kwaad kennen en dat kinderen echt de best mogelijke opleiding willen krijgen. Ik keek op en zei: Wie is die man? Ze zeiden dat het Dr. Martin Luther King was.
Si vous plissez les yeux, vous pouvez encore voir le visage. Et quand vous plissez, vous faites passer cette image d'un grain fin à un grain épais. Et par conséquent, vous réduisez la qualité de vos données. Et si je ne vous avais pas dit ce qu'il fallait reg
arder, vous verriez toujours le visage, parce que nous sommes programmés par l'évolution pour voir des visages. Socialement, les visages sont import
ants pour nous. Et, bien sur, les visages he ...[+++]ureux. Des visages de toutes sortes sont faciles à voir. (Rires) Vous pouvez voir le visage heureux de Mars, ici. Si les astronomes étaient des grenouilles, peut-être qu'ils verraient Kermit la Grenouille.
Als je wat door je wimpers kijkt dan kan je het gezicht nog zien. Daardoor maak je het beeld weer onduidelijker. Dus door de kwaliteit van je data te verminderen kan je het gezicht weer zien, ook als ik het je niet zei, omdat we door de evolutie geprogrammeerd zijn om gezichten te zien. Gezichten zijn sociaal gezien erg belangrijk voor ons. Vooral dan, blije gezichten. Overal zien we gezichten in. (Lachen) Je kan deze smiley zien op Mars. En als astronomen kikkers waren dan zouden ze hier misschien Kermit de kikker zien.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
toujours les yeux qui brillent ->
Date index: 2021-01-25