Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «tissu et qui sommes-nous pour dire aussi » (Français → Néerlandais) :
Prenez le grand problème du corps des femmes. Que faut-il en faire? Et bien, voici l'une des choses que vous pouvez faire, vous pouvez les couvrir entièrement. La position, de façon générale, de notre communauté intellectuelle est que même si on
n'aime pas cela, on peut penser que c'est inapproprié à Boston or
Palo Alto mais qui sommes-nous pour dire que les fiers habitants d'une culture ancienne ont tort de forcer leurs épouses et leurs filles à viv
re dans des sacs de ...[+++]tissu? Et qui sommes-nous pour dire aussi qu'ils ont tort de les battre avec des câbles d'acier, ou de leur jeter aux visages de l'acide de batteries si elles déclinent le privilège de suffoquer de cette manière ?
Beschouw het grote probleem van het vrou
welijk lichaam. Wat moet je er mee? Dit is één van de mogelijkheden. Je kan het bedekken. Het standpunt van onze intellectuele gemeenschap is, ondanks dat we dit niet leuk vinden, en dit verkeerd vinden in Boston of Palo Alto, dat het niet aan ons is om te zeggen dat de trotse afstammelingen van een
eeuwenoude cultuur fout zijn door hun vrouwen en dochters te dwingen in stoffen zakken te leven? En wie zijn wij om te beweren dat het fout is om ze te slaan met staalkabels of batterijzuur in hun ge
...[+++]zicht te gooien, wanneer ze het privilege weigeren om zo ingepakt te worden?L'expansion peut aussi être alimentée par le multiculturalisme ; par les histoires, le journalisme, les mémoires, la fiction réaliste, les voyages et l'alphabétisation, qui nous permettent de nous imaginer dans la vie d'autres personnes, qu'on aurait
peut-être traité de sous-humains autrefois, et de se rendre compte des hasards qui nous o
nt menés là où nous sommes, de se
dire c'es
t par chance que je suis là. Quell ...[+++]es qu'en soient les causes, le déclin de la violence a de profondes conséquences. Cela devrait nous forcer à nous demander non seulement Pourquoi la guerre ? mais aussi Pourquoi la paix ? . Pas seulement Que faisons-nous mal ? , mais aussi Que faisons-nous bien ?
Het kan ook
aangedreven worden door kosmopolitisme: geschiedenissen, journalisme, memoires en realistische fictie en reizen en geletterdheid, waardoor je jezelf kunt projecter
en op de levens van andere mensen die je voorheen wellicht als sub-humaan behandelde, en ook het je realizeren van de toevalligheid van je eigen omstandigheden in het leven; in de zin van dat een ieder voor het geluk gaat . Wat de oorzaken ook moge zijn, de afname van geweld heeft diepgaande implicat
ies. Het dwingt ons niet ...[+++] alleen te vragen Waarom is er oorlog? maar ook Waarom is er vrede? Niet alleen Wat doen we verkeerd? maar ook Wat hebben we goed gedaan?Et si nous retirons le mystère de la vie, je pense que c'est alors un peu plus facile pour nous de penser à comment nous vivons, et en quoi nous ne sommes peut-être pas aussi spéciaux que nous le pensons.
Als we het mysterieuze van het leven kunnen wegnemen, dan denk ik dat het voor ons een beetje makkelijker zal zijn om na te denken over hoe we leven en hoe we misschien wel niet zo bijzonder zijn als we altijd gedacht hebben.
N
ous sommes tous nés. Nous apportons nos enfants dans ce monde. Nous procédons à des rites d'initi
ations. Nous devons faire face à la séparation inexorable de la mort, cela ne devrait donc pas nous surprendre que nous chantions, nous dansions, nous sommes tous des artistes. Par contre, la cadence exceptionnelle de la chanson est intéressante, le rythme de la danse dans toutes les cultures. Et que ce soit le Penan dans les forêts du Bornéo, ou les acolytes Voodoo à Haïti, ou bien les guerriers dans le désert du Kaisut au nord du Kenya, le Curendero dans le
...[+++]s montagnes des Andes, ou bien un caravansérail en plein milieu du Sahara. A propos, c'est la personne avec qui j'ai voyagé dans le désert il y un mois, ou effectivement, le gardien de troupeau de Yaks sur les flancs du Qomolangma, l'Everest, la déesse du monde. Tous ces peuples nous enseignent qu'il y a d'autres façons d'être, d'autres façons de penser, d'autres manières de s'orienter sur Terre. Et ceci est une idée, si on y réfléchit, qui ne peut que vous remplir d'espoir. Aujourd'hui, les innombrables cultures dans le monde constituent un tissu de vie spirituelle et culturelle qui enveloppe la planète, et qui est aussi important pour le bien-être de la planète que l'est également le tissu biologique de la vie que vous connaissez en tant que biosphère. Et vous pourriez considérer ce tissu culturel de la vie en tant qu'ethnosphère et vous pourriez définir l'ethnosphère comme étant la somme globale de toutes les pensées, les rêves, les mythes, les idées, les inspirations, les intuitions engendrées par l'imagination humaine depuis l'aube de la conscience.
Worden geboren. Brengen kinderen ter wereld. We maken al
len inwijdingsrites door. Omgaan met de onverbiddelijke scheiding door de dood. Het kan dus geen verrassing zijn dat we allen zingen, dansen en kunst hebben. Maar interessant is de unieke kadans van het lied en het ritme van de dans in elke verschillende cultuur. Of dat nu gaat om de Penan in de wouden op Borneo, of de Voodoo-acolieten in Haïti, of de strijders in de Kaisut-woestijn in Noord-Kenia, de Curandero in het Andes-gebergte of de Caravanserai in het hart van de Sahara. -- Dit is de man met wie ik reisde door de woestijn, een maand geleden. -- of nu een yakherder op de helli
...[+++]ngen van Qomolangma, Everest, de godin-moeder van de wereld. Zij leren ons allemaal dat we anders kunnen zijn, anders kunnen denken, ons anders op aarde kunnen oriënteren. Als je erover nadenkt, kan dit idee je alleen maar hoop geven. Samen vormen de ontelbare culturen ter wereld een web van spiritueel en cultureel leven dat de planeet omhult en voor haar net zo belangrijk is als het biologische levensweb: de biosfeer. Dit culturele levensweb kun je je voorstellen als een etnosfeer. De etnosfeer kun je definiëren als het totaal van alle gedachtes, dromen, mythes, ideeën, inspiraties en intuïties die voortgebracht zijn door de menselijke verbeelding sinds het begin van ons bewustzijn.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive
». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le
général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, e ...[+++]n 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie
, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belet
te generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de midde
...[+++]len had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Les radiations sont effrayantes. En tout cas, certains types les sont. Mon compteur Geiger ne détecte rien près de mon téléphone, de mon routeur wi-fi ou mon four à micro-ondes. Car un compteur Geiger ne mesure que les radiations ionisantes - C.à.d. des radiations a
vec assez d'énergie pour arracher les électrons des atomes. Ça se mesure en unités appelées sieverts. Si vous êtes exposés à plus de 2 sieverts en une fois, vous serez certainement mort peu
après ça. Mais nous sommes exposés de faibles niveaux de rayonnement ionisant tout l
...[+++]e temps. Les bananes, par ex, sont riches en potassium et une partie de ce potassium est naturellement radioactif. Donc quand vous mangez une banane vous êtes exposés à environ 0,1 microsievert de radiation. C'est 1 sur 10 millions de sievert. Utilisons donc une banane pour mesurer les doses de radiation. Puisque les gens mangent des bananes, nous devenons radioactifs aussi. Vous êtes donc plus exposés aux radiations si vous dormez à côté de quelqu'un que si vous dormez seul. Mais je ne suis pas inquiet car cette dose est insignifiante par rapport à la radiation de fond émise par la Terre. Je veux dire : il y a un rayonnement ionisant venant du sol, de l'air et même de l'espace. Le niveau de radiation ici à Sydney est d'environ 0.15 microsieverts par heure et c'est environ la moyenne partout. Le niveau habituel, est entre 0.1 et 0.2 microsieverts/h Cependant, il y a des endroits avec des niveaux bien plus élevés. Alors, selon vous, qui sur Terre reçoit la dose maximale de radiation? Répondons à cette question en allant aux endroits les plus radioactifs sur Terre. Certains endroits que vous imagineriez très radioactifs pourraient vous étonner. Je suis à Hiroshima et ceci est le Dome de la Paix. A environ 600 m au dessus de ce dôme, explosa la première bombe nucléaire. Elle fut déclenchée pour avoir un impact de destruction maximal. Et bien le niveau de radiation aujourd'hui, presque 70 ans plus tard n'est que de 0.3 microsieverts/h. Je v ...
Straling is eng. Tenminste, sommige soorten straling zijn eng.
Mijn Geiger teller meet bijvoorbeeld niets bij mijn mobiele telefoon, de wifi-router of bij de
magnetron. Dat komt doordat een Geiger teller alleen ioniserende straling meet. Dat is straling met genoeg energie om elektronen uit atomen te schieten. Het wordt gemeten in de eenheid Sievert. Als je aan meer dan twee Sievert in 1 keer wordt bloodgesteld ga je waarschijnlijk kort daarna dood. Maar we worden altijd aan een kleine hoeveelheid ioniserende straling blootgesteld. Ban
...[+++]anen zijn bijvoorbeeld rijk aan Kalium en een stukje van dat radioactief is. Dus als je een banaan eet wordt je blootgesteld aan ongeveer 0,1 microsievert. Dat is 1 tienmiljoenste Sievert. Laten we een banaan als maatstaaf gebruiken. Omdat mensen bananen eten worden we ook radioactief. Dus je wordt aan meer straling blootgesteld als je naast iemand slaapt. Maar daar zou ik me geen zorgen om maken omdat die dosis zo klein is vergeleken met de achtergrondstraling. Wat ik bedoel is dat er ioniserende straling uit de grond, uit stenen, de lucht en zelfs uit de ruimte komt. Hier in Sydney is de achtergrondstraling ongeveer 0,15 microsieverts per uur en dat is het gemiddelde op Aarde. Meestal zit de achtergrondstraling tussen de 0,1 en 0,2 microsieverts per uur. Maar er zijn plaatsen met aanzienlijk hogere niveaus. Maar wie zou op aarde de hoogste dosis straling ontvangen? We beantwoorden die vraag door naar de meeste radioactieve plekken op Aarde te gaan. Sommige plaatsen waarvan je zou verwachten dat er veel straling is, kunnen verrassend zijn. Ik ben in Hiroshima en dat is de 'Peace Dome'. Het was ongeveer 600 meter boven die koepel, waar 's werelds eerste nucleaire bom afging in een stad. Die plek werd gekozen zodat de explosie het meest destructief zou zijn. Het stralingsniveau tegenwoordig, bijna 70 jaar later, is slechts 0,3 microsievert per uur. Ik ga dadelijk een lift in. We gaan nu met een lift naar beneden. Dit is een oude uranium ...vous choisissez. C'est votre boulangerie, votre rue, votre pays, pas les miens . Mais elles ne me répondaient pas. Une semaine, deux semaines, trois semaines ont passé, et finalement j'ai dit Bon, et en bleu? Et elles ont dit Bleu, bleu, on aime le bleu. Allons-y pou
r du bleu . Donc je suis allé au magasin, j'ai emmené Gaudence, la plus récalcitrante, et nous avons rapporté tout
e la peinture et du tissu pour faire des rideaux, et le jour de
peindre, nous nous sommes ...[+++] toutes réunies à Nyamarimbo, et l'idée, c'était de la peindre en blanc avec des ornements bleutés, comme une petite boulangerie française. Mais ça n'était clairement pas aussi satisfaisant que de peindre un mur bleu comme un ciel matinal.
Jullie kiezen. Het is jullie bakkerij, jullie str
aat, jullie land -- niet het mijne. Maar ze weigerden te ant
woorden. Eén, twee, drie weken gingen voorbij, tot ik zei: Wat dachten jullie van blauw? Ze zeiden: Blauw, we zijn dol op blauw. Blauw is prima. Dus ging ik naar de winkel met Gaudence, het meest weerspannige meisje, en we sleepten verf en stof aan om gordijnen te maken. Op de verfdag bliezen we verzamelen in Nyamirambo. Het idee was dat we het wit zouden verven met een blauw randje, als een klein Frans bakkerijtje. Maar dat le
...[+++]ek niet zo'n goed idee als een muur geverfd in ochtendblauw.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par ...[+++] hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen va
n dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door
deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze a
an dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door da
...[+++]t ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et si nous voulons
comprendre qui nous sommes, comment nous ressentons et percevons, il faut vraiment comprendre ce qu'est le cerveau. Un autre élément est que parfois la science nous mène à de vraiment gros avantages sociaux et technologiques, ou commerciaux, ou
autres, qui en sont issus. Et c'en est un, aussi, car quand nous comprenondrons comment le cerveau fonctionne, nous serons capables de construire des machines intel
ligentes, et à vrai dire je pense ...[+++]que c'est une bonne chose globalement, cela va avoir des avantages immenses pour la société, comme une technologie fondamentale. Donc, pourquoi n'avons-nous pas de bonne théorie du cerveau ? Et il y a des gens qui ont travaillé là-dessus depuis 100 ans.
Als we willen begrijpen wie we zijn en hoe we voelen en w
aarnemen, moeten we echt begrijpen wat hersenen zijn. Iets anders nog: wetenschap leidt soms tot grote maatschappelijk
e en technologische voordelen, bedrijven of om het even wat eruit voortkomt. Dit is er ook een van. Als we weten hoe de hersenen werken, zullen we intelligente machines kunnen maken en ik denk dat dit uiteindelijk iets goed is. Het zal enorme voordelen hebben voor onze maatschappij net zoals een fundamentele technologie. Waarom hebben we dan geen goede hersentheo
...[+++]rie? We zijn er al honderd jaar naar op zoek.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je su
is allée t ...[+++]rouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar
een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakt
e haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging n
...[+++]aar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
tissu et qui sommes-nous pour dire aussi ->
Date index: 2024-07-08