Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "terrorisme comme une si grande menace que nous sommes prêts à " (Frans → Nederlands) :
Idem avec la Déclaration des Droits et tous les amendements, avec la Déclaration Universelle des Droits de l'Homme, avec la Convention européenne de sauvegarde des Droits de l'Homme et des Libertés Fondamentales, et avec la liberté de la presse ? Considère-t-on vraiment le terrorisme comme une si grande menace que nous sommes prêts à ne rien faire du tout ?
En de Bill of Rights en de amendementen en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en de EU-conventies over mensenrechten en fundamentele vrijheden en de persvrijheid? Vinden we terrorisme echt een zo existentiële bedreiging dat we tot alles bereid zijn?
Même si les humains sont peut être la plus grande menace pour les pingouins, nous sommes également leur plus grand espoir.
Zelfs al zijn mensen wellicht de grootste bedreiging voor pinguïns, we zijn ook hun grootste hoop.
Les humains ont toujours été la pus grande menace pour les pingouins, mais nous somme maintenant leur seul espoir.
Mensen waren altijd al de grootste bedreiging voor pinguïns, maar we zijn nu hun enige hoop.
CA: Mais est-ce qu'il n'y a pas un peu de rationalité dans cette
peur, à savoir que nous sommes effrayés, car nous pensons qu'une attaque ultime est à venir? DG : Oui, bien sûr. Si nous étions sûrs que c'était la pire attaque que nous aurons, il pourrait y avoir davantage de bus de 30 personnes -- et nous ne seriez pas si effrayés. Je ne cherche pas à dire -- Je vous en prie, je vais être cité quelque p
art comme disant le terrorisme ce n'est rien, nous ne devrions pas être si inquiets . Ce n'e
...[+++]st pas ce que j'essaye de dire. Ce que je cherche à dire est que, de façon rationnelle notre souffrance par rapport aux événements futurs, aux menaces, devrait être proportionnelle à l'importance de ces menaces et des menaces à venir. Je pense que dans le cas du terrorisme, ce n'est pas le cas.
CA: Maar is er ook e
en reële grond voor onze angsten, de reden dat we bang zijn, is omdat we denken dat er nog een veel
grotere aanslag zal komen? DG: Ja natuurlijk: als we wisten dat dit de grootste aanslag ooit was en er nog
meer bussen van 30 mensen doelwit waren -- dan zouden we wellicht niet zo bang zijn. Ik wil hier niet zeggen -- straks gaan ze me citeren
met “Niets mis met terrorisme ...[+++], waar maken we ons druk om.” Maar dat bedoel ik echt niet. Mijn punt is dat, rationeel gezien, onze zorgen over gebeurtenissen, bedreigingen, ongeveer in verhouding moeten zijn met de omvang van bedreigingen, nu en in de toekomst. Met terrorisme is dat niet het geval, volgens mij.Instable à cause des menaces du terrorisme, des armes de destruction massive, de la propagation de maladies mondiales, avec le sentiment que nous sommes encore plus exposés à ces menaces qu'il y a quelques années à peine.
Instabiel vanwege terreurdreiging, massavernietingswapens, verspreiding van ziektes over de wereld, en een gevoel dat we hier kwetsbaar voor zijn op een manier die anders is dan nog niet zo lang geleden.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres so
nt réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het en
ige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant
. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
I
n plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat
...[+++]hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et deux choses découlent vraiment de cela. La première a à voir avec la m
émoire, le fait que nous puissions trouver ces moments. Quand quelqu'un est plus susceptible de se souvenir, nous pouvons lui donner une pépite dans une fenêtre. Et la deuxième chose est la confiance, le fait que
nous puissions voir comment les structures de jeux et de récompenses rendent les gens p
lus courageux, plus prêts ...[+++] à prendre des risques, plus prêts à affronter les difficultés, plus difficiles à décourager Tout cela peut sembler très sinistre. Mais vous savez, dans le genre on manipule nos cerveaux, nous sommes tous accros. On lance le mot addiction. Il y a de réelles inquiétudes ici. Mais le plus grand attrait neurologique pour les gens ce sont d'autres gens. C'est ça qui nous excite vraiment.
Twee dingen zijn hierbij gebaat. Het eerste heeft te maken met geheugen, d
at we deze momenten kunnen vinden. Als iemand makkelijker kan onthouden, kunnen we hem een goudklompje in een scherm geven. En het tweede ding is vertrouwen. dat we kunnen zien hoe spellen spelen en
beloningsstructuren mensen moediger maakt, ze meer bereid maakt om risico's te nemen, meer bereid om
moeilijkheid aan te gaan, moeilijker te ontmoedigen. Dit kan
...[+++]allemaal erg duister overkomen. Zoiets als Onze breinen zijn gemanipuleerd, we zijn allemaal verslaafden. Het woord verslaving wordt rondgeslingerd. Wat dat betreft zijn er echte zorgen. Maar de grootste neurologische aantrekking voor mensen zijn andere mensen. Dat is wat ons echt opwindt.Une grande question à laquelle nous faisons face aujourd'hui et qui existe depuis maintenant plusieurs années: Sommes-nous menacés par une attaque nucléaire?
Een grote vraag waar we nu mee geconfronteerd worden en al voor heel wat jaren: lopen we gevaar op een kernaanval?
Là c'est ouvert, ici c'est fermé; ceci est nouveau, cela est traditionnel. Et bien, la première chose que vous pouvez dire, je pense avec certitude, c'est ce que Yochai a déj
à dit -- il y a une grande lutte entre ces deux formes d'organisation. Ces gens ici vont faire tout ce qu'ils peuvent pour empêcher la réussite de ces organisations,
parce qu'elles les menacent. Ainsi, le débat à propos des droits d'auteur, des droits électroniques, et ainsi de suite -- tout ceci a po
...[+++]ur but d'essayer d'étouffer, de mon point de vue, ce genre d'organisations. Ce que nous sommes en train de voir est une corruption complète de l'idée de brevet et de droit d'auteur. Destinés à servir de prime à l'inventivité, censés être un moyen d'orchestrer la propagation de connaissance, ils sont de plus en plus utilisés par de grandes sociétés pour créer un mur de brevets pour empêcher l'innovation. Laissez-moi vous donner juste deux exemples.
Dit is open, dit is gesloten; dit is nieuw, dit is traditioneel. Nu
, het eerste wat je kunt zeggen, volgens mij met zekerheid, is wat Yochai al eerder z
ei -- is dat er een grote strijd is tussen deze twee orga
nisatievormen. Deze mensen hier zullen er alles aan doen om deze soort
en organisaties van succes te weerhouden, omdat ze
...[+++] zich erdoor bedreigd voelen. En dus gaat de discussie over copyright, digitale rechten, enzovoort -- deze proberen naar mijn mening allemaal deze soorten organisaties te onderdrukken. Wat we zien, is een complete verwording van het idee van patenten en copyright. Ze waren bedoeld als een manier om uitvindingen te stimuleren, om de verspreiding van kennis te orkestreren, maar ze worden steeds meer gebruikt door grote bedrijven om bosjes patenten te creëren om innovatie te voorkomen. Ik geef u twee voorbeelden. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
terrorisme comme une si grande menace que nous sommes prêts à ->
Date index: 2023-07-23