Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "suis allé chez ma tante qui avait été battue " (Frans → Nederlands) :
Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant certaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n
’y était arrivé, je suis allé chez ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de
...[+++]la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf, zoals 9 of 10 jaar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan
, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwe
lijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperking
...[+++]en van andere mensen. Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.La plus grande, à peu près comme ça, elle vient vers moi et me dit : « Chérie, il faut que je te pose une question. Tu y es pour quelque chose dans tout ce 'Mange, prie,
aime' dont on parle tant ? » J'ai répondu : « Oui. » Elle frappe son amie et dit : « Tu vois, je te l'avais dit, c'est elle. C'est elle qui a écrit ce livre adapté du film. » (
Rires) Voilà qui je suis. Et croyez-moi, je suis très re
connaissante d'être cette personne, ...[+++] parce que tout ce « Mange, prie, aime » a été une vraie chance pour moi. Mais ça m'a aussi laissée dans une position délicate : avancer en tant qu'écrivain en essayant de comprendre comment j'allais pouvoir écrire un autre livre qui plairait autant, parce que je savais déjà que tous ces gens qui avaient adoré « Mange, prie, aime » auraient été incroyablement déçus par tout ce que j'aurais écrit après, parce que ça n'aurait pas été « Mange, prie, aime », et tous ceux qui avaient détesté « Mange, prie, aime » auraient été incroyablement déçus par tout ce que j'aurais écrit après parce que ça aurait prouvé que j'étais encore vivante. Je savais qu'il n'y avait pas moyen de gagner, et le savoir m'a fait sérieusement envisager pendant un certain temps de tout abandonner et déménager à la campagne pour élever des chiens. Mais si je l'avais fait, si j'avais abandonné l'écriture, j'aurais perdu ma très chère vocation. Je savais donc que la tâche était de trouver un moyen de stimuler l'inspiration pour écrire le livre suivant indépendamment des résultats négatifs inévitables. En d'autres termes, il fallait que je m'assure que ma créativité survive à son succès.
De langere van de twee, die tot hier komt, komt op me toe lopen en zegt: Schat, ik wil je wat vragen. Jij bent toch van 'Eten, bidden, beminnen' waar het de laatste tijd over gaat? Ik zeg: Ja, dat ben ik. Ze stoot haar vriendin aan en zegt: Zie je wel, dat is die griet. Dat is het meisje dat dat boek schreef gebaseerd op die film. (Gelach) Dus dat ben ik. Geloof me, ik ben ontzettend dankbaar dat
ik die persoon ben. Want dat 'Eten, bidden, beminnen'-ding was een grote v
erandering voor me. Maar het bracht me ook in een lastige positie,
...[+++] om verder te gaan als schrijfster, erachter proberen te komen of ik ooit weer een boek zou schrijven dat iemand mooi zou vinden. Want ik wist van tevoren dat al die mensen die dol waren op 'Eten, bidden, beminnen', erg teleurgesteld zouden zijn in mijn volgende boek. Het werd niet hetzelfde boek. Alle mensen die 'Eten, bidden, beminnen' haatten, zouden ook teleurgesteld zijn in mijn volgende boek, want het zou bewijzen dat ik nog steeds leefde. Ik wist dat ik op geen enkele manier zou winnen. Omdat ik dat wist, overwoog ik heel serieus om er maar mee te stoppen en te verhuizen naar het platteland om corgi's te fokken. Als ik het schrijven had opgegeven, had ik mijn geliefde roeping verloren. Ik moest een manier vinden om inspiratie te krijgen voor een volgend boek, ongeacht een onvermijdelijke negatieve uitkomst. Ik moest ervoor zorgen dat mijn creativiteit haar eigen succes overwon.Un de tes étudiants a dû les voir, et leur a expliqué comment on utilise la souris. » J'ai répondu, « Ouais, c'est possible. » J'ai donc refa
it l'experience. Je suis allé à 500 kilomètres de Delhi dans un village vraim
ent isolé où il n'y avait aucune chance qu'un ingénieur informatique ne passe. (Rires) J'ai refait l’expérience à cet endroit. Il n'y avait aucun endroit pour rester, alors j'ai laissé l'ordinateur dans le village. Je
suis parti et quand je
suis ...[+++] revenu quelques mois après, j'ai trouvé des enfants en train jouer avec. Quand ils m'ont vu, ils m'ont dit, « On veut un processeur plus rapide et une meilleure souris. » (Rires) Je leur ai demandé, « Mais comment vous savez tout ça ? » Et ils m'ont dit quelque chose de très intéressant. Ils m'ont répondu sur un ton énervé, « Vous nous avez donné une machine qui ne marche qu'en anglais, alors on a dû apprendre par nous-mêmes l'anglais pour l'utiliser. » (Rires) C'est la première fois, en tant que professeur, que j'ai entendu « apprende par soi-même » si naturellement.
Waarschijnlijk is een van je studenten voorbij gekomen en heeft ze v
oorgedaan hoe ze de muis moeten gebruiken. Ik zei: Ja, dat zou kunnen. Ik herhaalde het experiment. Ik ging naar een verafgelegen dorp, 300 mijl buiten New Delhi, waar de kans op een passerende software-ontwikkelaar erg klein was. Daar deed ik het experiment opnieuw. Ik kon daar nergens overnachten, dus installeerde ik mijn computer en ging weg. Toen ik na een paar maanden terugkwam zag ik dat kinderen er spelletjes op speelden. Toen ze me zagen zeiden ze: We hebben een snelle
re processor en een betere ...[+++] muis nodig. (Gelach) Ik zei: In godsnaam, hoe weten jullie dat allemaal? Het antwoord vond ik zeer interessant. Op geïrriteerde toon zeiden ze: U hebt ons een machine gegeven die alleen in het Engels werkt, dus moesten we onszelf Engels leren om hem te kunnen gebruiken. (Gelach) Het was voor het eerst in mijn werk als docent dat ik de woorden 'zelf leren' zo terloops hoorde gebruiken.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une f
emme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'étai
t pas un bébé, elle avait trois ans. E
t elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'ell ...[+++]e que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevange
nis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoo
n. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van
het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de
...[+++]gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...J
e suis née à Strasbourg, en France de parents turcs. Peu de temps après, mes parents se sont séparés, et je
suis venue en Turquie avec ma mère. A partir de là,
j'ai été élevée en tant qu'enfant unique par une mère célibataire. Or, au début des années 1970, à Ankara, c'était un peu inhabituel. Notre quartier était plein de grandes familles, où le
s pères étaient les chefs du foyer. J'ai donc grandi en voyant ma
...[+++]mère comme une femme divorcée dans un environnement patriarcal. En fait, j'ai grandi en observant deux types différents de féminité. D'une part, il y avait ma mère, une femme turque bien éduquée, laïque, moderne, occidentalisée.
Ik werd geboren in Straatsburg, Frankrijk, uit Turkse ouders. Kort daarna gingen mijn ouders uit elkaar en ik kwam met mijn moeder naar Turkije. Vanaf dat ogenblik werd ik opgevoed als enig kind door een alleenstaande moeder. In het begin van de jaren zeventig was dat in Ankara nogal ongewoon. Onze buurt was vol met grote families waar vaders gezinshoofd waren. Ik groeide dus op en zag mijn moeder als een gescheiden vrouw in een patriarchale omgeving. In feite groeide ik op met de observatie van twee soorten van vrouw-zijn. Aan de ene kant was er mijn moeder, een hoogopgeleide, seculiere, moderne, westerse Turkse vrouw.
Ma mère s'est battue, je suis restée avec elle, et toutes les nuits après la chimio elle me parlait, elle me parlait de ce gouffre devant elle, elle me parlait du froid dans ses os, elle me disait qu'elle avait peur, et elle se battait, et le lendemain, courageusement, elle me disait en se réveillant : « Chaque jour est une vie. » Et voyez-vous, les deux mois au final ont duré six ans.
Mijn moeder heeft zich geweerd. Ik ben bij haar gebleven. Elke nacht, na de chemo, sprak ze met mij. Ze sprak over de afgrond voor haar, over de kou in haar botten, ze zei me dat ze bang was, en ze weerde zich. Toen ze de volgende dag wakker werd, zei ze me dapper: Elke dag is een leven. En zie, die twee maanden duurden uiteindelijk zes jaar.
Et le gars m'a dit : Ce
n'est pas possible. Cette grand-mère ne voudra même pas - vous savez, elle ne te laissera jamais rencontrer cette fille qu'elle élève. J'ai pris une traductr
ice avec moi, et je suis allé dans ce village trouver la grand-mère, je me
suis assis avec elle. Et à mon grand étonnement, elle a accepté de me laisser photographier sa petite-fille. Et je payais de ma poche , alors j'ai demandé à la traductrice si c'était d'accord pour que
je reste ...[+++]pour la semaine. J'avais un sac de couchage. La famille avait une petite remise à côté de la maison, alors j'ai dit: Pourrais-je dormir dans mon sac de couchage le soir? Et j'ai dit à la petite fille, dont le nom était Hyun Sook Lee, que si jamais je faisais quelque chose qui la gênait - elle ne parlait pas un mot d'anglais, même si elle avait l'air très américaine - elle pouvait simplement lever la main et dire: Stop. Et j'arrêterais de prendre des photos. Et puis ma traductrice est partie. J'étais donc là, je ne parlais pas un mot de coréen, et c'était la première nuit que je voyais Hyun Sook. Sa mère était encore en vie. Sa mère ne l'élevait pas, sa grand-mère l'élevait. Et ce qui m'a frappé immédiatement c'était combien ces deux personnes s'aimaient.
De man verzekerde me: Dat gaat je nooit lukken. De oma zal nooit toelaten da
t je dit meisje ook maar ziet. Ik nam een tolk mee en ging naar het dorp, vond de grootmoeder, ging bij haar zitten. Tot mijn verbijstering kreeg ik toestemming van haar om haar kleindochter te fotograferen. Ik betaalde dit zelf, dus ik vroeg aan de tolk of ik een week ter plekke mocht logeren. Ik had een slaapzak. De familie had een klein
schuurtje naast het huis, dus ik vroeg: Kan ik daar 's nachts in mijn slaapzak slapen? Ik vertelde he
...[+++]t meisje, dat Hyun-Soek Lie heette, dat als ik haar ooit in verlegenheid bracht -- ze sprak geen woord Engels, hoewel ze er Amerikaans uitzag -- ze haar hand kon opsteken en zeggen: Stop . Dan zou ik stoppen met het nemen van foto's. Toen vertrok mijn tolk. Daar zat ik dan, ik sprak geen woord Koreaans. Dit is op de avond dat ik Hyun-Soek ontmoette. Haar moeder leefde nog. Haar moeder voedde haar niet op, dat deed haar oma. Wat me onmiddellijk opviel, was hoezeer deze twee mensen van elkaar hielden.Alors, grâce à l'énergie de tous ceux qui étaient là, j'ai décidé de conti
nuer à tenir. Et je suis arrivé à 17 minutes et 4 secondes. ( Applaudissements) Et comme si ce n'était pas
assez, ce que j'ai fait juste après, c'est que je suis allé aux Labos Quest, et je les ai
laissé me prendre autant d'échantillons de s ...[+++]ang qu'ils pouvaient, pour faire tous les tests possibles, et voir où en étaient mes paramètres, comme ça, une fois encore, ça pourrait servir aux médecins. Je ne voulais pas non plus que qui que ce soit émette de doutes. Je tenais le record du monde, et je voulais être certain qu'il soit homologué. Alors, le lendemain, je suis allé à New York, et voilà qu'un gamin vient vers moi -- Je sortais du magasin Apple -- ce gamin vient vers moi et il me fait : Yo D ! Je lui fais Ouais ? Il me dit Si tu as retenu ton souffle aussi longtemps pour de vrai, comment ça se fait que tu sois ressorti tout sec de l'eau? Je lui ai fait Quoi ?? (Rires) Ça, c'est toute ma vie. Alors ... (Rires) En tant que magicien, j'essaie de montrer aux gens des choses qui semblent impossibles. Et je crois que la magie, que ce soit en retenant mon souffle ou en battant un jeu de cartes, est quelque chose relativement simple. C'est de la pratique, c'est de l'entraînement, et c'est -- C'est de la pratique, c'est de l'entraînement, et de l'expérimentation, pour donner le meilleur de moi-même, quelque soit le sacrifice que cela implique.
Met de energie van iedereen die daar was besloot ik door te zetten. Ik ging tot 17 minuten en 4 seconden. (Applaus) Alsof dat niet genoeg was, ging ik meteen daarna naar Quest Labs en liet ze zoveel bloed afnem
en als ze wilden om alles te testen en te zien waar mijn niveaus waren, zodat de artsen het konden gebruiken. Ook wilde ik dat niemand het in twijfel kon trekken. Ik had het wereldrecord en wilde zeker gaan dat het legitiem was. De volgende dag ging ik naar New York en een jochie komt op me af -- ik loop net de Apple store uit -- en dat kereltje zegt: Yo D! Ik zeg: Ja? Hij zegt: Als je echt zo lang je adem inhi
...[+++]eld, waarom kwam je dan droog uit het water? Ik dacht: Wat? (Gelach) Dat is mijn leven. Dus... (Gelach) Als magiër probeer ik mensen dingen te laten zien die onmogelijk lijken. Ik denk dat magie, of ik mijn adem inhoud of een pak kaarten schud, heel simpel is. Het is oefening, training en... -- Het is oefening, training en experiment, terwijl je door de pijn heen duwt om optimaal te zijn.Vers 18h30, 19 heures, on s'est senti un peu fatigué. On s'est dit : « Cherchons un motel pour nous reposer et repartir tôt demain matin. » Donc, on regardait différents motels en conduisant e
t on en a vu un qui avait un grand panneau lumineux indiquant : « Chambres disponibles. » « Chambres disponibles. » Donc, on s'est arrêté. Ils sont restés
dans le parking, je suis entré. Quand je suis entré, la dame était en train de donner les clefs à d'autres gens d'autres étaient entrés de
rrière moi ...[+++]class=yellow2>. Je suis allé vers la réception. Elle m'a dit : « Comment puis-je vous aider ? » J'ai dit : « Je voudrais une chambre pour ma famille et moi. » Elle m'a dit : « Ecoutez, je
suis désolée, je viens de louer la dernière.
Tegen 18.30, 19:00 sloeg de vermoeidheid toe. We zeiden: Waarom stoppen we niet bij een motel, zodat we kunnen uitrusten en morgen vroeg weer verder? Dus keken we uit naar een motel langs de weg. We vonden er een met een groot knipperend bord: 'Kamers vrij!' Daar stopten we dus. De rest bleef op de parkeerplaats, ik ging naar binnen. De receptioniste was n
et klaar met andere gasten, andere mensen kwamen na mij binnen.
Ik liep dus naar de balie. Ze vroeg: Kan ik je helpen? Ik zei: Ik zoek een kamer voor mijn gezin. Ze antwoordde: Dat i
...[+++]s nou jammer. Ik heb net de laatste kamer verhuurd.Je veux dire, vous savez, c'est comme ma femme , Jolene, sa famille dit tout le temps, tu sais, tu peux penser que c'est un perdant, il semble avoir eu tant de malchance, tu sais. Mais quand ce taureau a piétiné mon foie, tu sais, je n'ai pas perdu mon foie, j'aurais pu le perdre, j'ai gardé mon foie, donc je pense que je ne suis pas un perdant. Je pense que j'ai eu de la chance. (Rires) Et , je veux dire, des choses marrantes arrivent parfois. j'étais chez le médecin pour passer un scanner, et il y avait un Reader's Digest, d'octobre 2002.
Ik bedoel, weet je, 't is zoals met m'n vrouw Jolene, haar familie zegt altijd of ze wel eens denkt dat hij een geboren verliezer is, hij lijkt altijd zoveel pech te hebben, weet je wel. Maar toen die stier op m'n nier trapte verloor ik m'n nier niet -- ik had m'n nier kunnen verliezen, maar ik hield die nier, dus ik vind mezelf geen geboren verliezer. Dat is volgens mij geluk. (Gelach) Dat soort gekke dingen gebeuren gewoon. Ik was bij de dokter voor een laatste CAT-scan en daar lag een Reader's Digest, oktober 2002.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
suis allé chez ma tante qui avait été battue ->
Date index: 2023-05-09