Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «stratégie ne nous mène jamais bien » (Français → Néerlandais) :
Mais cette stratégie ne nous mène jamais bien loin.
Maar die strategie levert je zelden veel op.
La chose fondamentale à retenir ici est qu'il s'agit d'un énoncé de faits. On pourrait avoir tort ou raison à ce propos. Si nous avons mal interprété la relation entre la complexité biologique et la diversité des expériences menées et bien,nous pourrions nous être trompés sur la vie intérieure des insectes.
Het cruciale punt is dat dit een feitelijke claim is. Dit kan juist of onjuist zijn. Door een verkeerd inzicht in de verhouding tussen biologische complexiteit en de mogelijkheid van een bewuste ervaring zouden we het innerlijk leven van insecten onjuist begrijpen.
Et malheureusement, je suis triste d'annoncer que maintenant nous pourrions être aux prises avec certainement l'un des engouements les plus désastreux de ma carrière, et une leçon constante est que les engouements ne finissent jamais bien.
Helaas denk ik dat we momenteel misschien wel in de greep zijn van een van de rampzaligste rages, zeker uit mijn loopbaan, en zulke rages lopen nooit goed af.
On est diplômés de la classe On y est arrivé , et non les échos fanés des voix qui crient, « Les mots ne me blesseront jamais. » Bien sûr qu'ils nous ont blessés.
We zijn afgestudeerden in de richting 'We hebben het gehaald', geen vergane echo's van stemmen die roepen Scheldwoorden raken me niet. Natuurlijk raakten ze ons.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie e
t on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat
de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...V
ous voyez où ça nous mène. Je l'ai encouragée jusqu'à ce que cette photo se retrouve sur ma page Facebook. (Rires) Je me suis désidentifé immédiatement, je l'ai appelée J'ai dit. « Mam
an, tu ne mets plus jamais de photo de moi en bikini. » Et elle a dit, « Pourquoi ? Tu es tellement mignon, mon chéri. » J'ai dit, « Tu ne comprends vraiment pas. » Nous sommes peut-être parmi les premières générations qui comprennent cette organisation numérique de nous
...[+++]-même. Nous sommes peut-être les premiers à enregistrer activement nos vies. Que vous soyez d'accord ou pas avec votre héritage nous sommes en train de laisser derrière nous des traces numériques. Netra et moi voulions vraiment utiliser notre projet sur 200 ans pour organiser notre héritage numérique, et pas seulement l'héritage numérique mais nous croyons en l'organisation de l'héritage de mon passé, et de mon futur. Comment ? Vous pourriez poser la question. Je pense à l'avenir, je ne me suis jamais vu avancer dans le temps. En fait je vois le temps qui avance vers moi. Je visualise vraiment mon avenir qui approche. J'arrive à éviter ce que je ne veux pas et à attraper ce que je veux. C'est comme le parcours d'obstacle d'un jeu vidéo Et je m'en sors de mieux en mieux. Même quand je fais un tableau, je m'imagine derrière le tableau. Il existe déjà et quelqu'un est en train de le regarder, et je vois ce qu'il ressent instinctivement. Est-ce qu'il le ressent avec son cœur ou est-ce uniquement cérébral ?
Ze kreeg onlangs een Facebook-account, je begrijpt al waar dat heengaat.. Ik steunde haar volled
ig tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) Ik heb me zelfs untagt. Eerst belde ik haar op: Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ik zei: Je
begrijpt het gewoon niet ...[+++]. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, we laten de hele tijd digitale sporen achter. we laten de hele tijd digitale sporen achter. Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken om die digitale nalatenschap te beheren. Niet alleen dat, we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. Hoe we dat doen? Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik kan wat ik niet wil, ontwijken ...Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une si
tuation lamentable, mais j'ai enfin l
es ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'a
nnée décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année
...[+++] décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004
kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de
juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 20
04, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belet
te generaal Abuzaid niet te zeggen ...[+++] dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...D
onc nous avons la situation suivante. Les résultat
s de Thaïlande nous disent que nous pouvons fabriquer un vaccin contre le SIDA. Et les résultats avec les anticorps nous disent comment nous pourri
ons le faire. Cette stratégie fonctionne à l'envers. Partir d'un anticorps pour créer un candidat
pour un vaccin n'a jamais été effectué précédemment dan
...[+++]s la recherche de vaccin.
Zover zijn we dus. De Thaise resultaten vertellen ons dat we een AIDS-vaccin kunnen maken. En de ondervinding met de antilichamen vertelt ons hoe we dat kunnen. Deze terugwerkende strategie van antilichaam naar een mogelijk vaccin is in het vaccinonderzoek nog nooit gedaan.
Bhoutan est en fait entouré au nord et au sud par 38 pour-cent de la population mondiale. Ce petit pays peut-il, comme une start-up dans une industrie mature, être l'étincelle qui influence la classe moyenne du 21eme si
ècle en Chine et en Inde ? Bhoutan a cré le bien d'exportation ultime, une nouvelle devise mondial du bien-être. Et il y a 40 pays dans le monde aujourd'hui qui calculent leur propre BNB. Il se peut que vous l'ayez entendu, l'automne dernier, Nicolas Sarkozy en France, a annoncé les résultat
s d'une étude de 18 mois ...[+++] menée par deux prix Nobel d'économie, s'intéressant au bonheur et au bien-être en France. Sarkozy a suggéré que les leaders du monde devraient cesser de s'intéresser de si près au PIB et lever les yeux vers un nouvel indice, que certains Français appellent indice de la joie de vivre . J'aime bien. Des opportunités de co-branding. Et il y a à peine trois jours, trois jours ici à TED, nous avons eu une visioconférence de David Cameron, potentiellement le prochain premier ministre du Royaume-Uni, qui citait l'un de mes discours préféré de tous les temps, le discours poétique de Robert Kennedy en 1968 lorsqu'il a suggéré que nous sommes maladivement concentré sur la mauvaise chose et que le PIB est une mesure déplacée.
Bhutan grenst noordelijk en zuidelijk aan 38% van de wereldbevolking. Zou dit kleine landje, als een startup in een volwassen indust
rie, de vonk kunnen zijn voor een 21ste eeuwse middenklasse in China en India? Bhutan heeft de ultieme export gecreeerd, een nieuwe wereldmunt van welbevinden. Er zijn nu 40 landen die werkelijk hun BNG onderzoeken. Je hebt misschien gehoord, vorige herfst, Nicolas Sarkozy in Frankrijk, met de resultaten van een 1½-jarige studie door twee Nobel economen, gericht op geluk en welzijn in Frankrijk. Sarkozy suggereerde dat wereldleiders moeten stoppen met zich blind staren op BNP en een nieuwe index overwegen, d
...[+++]ie sommige Fransen een Joie de vivre index noemen. Mooi zo. Co-branding mogelijkheden. En net drie dagen geleden, hier bij TED, hadden we een simulcast van David Cameron, mogelijk de nieuwe premier van GB, die citeerde uit een van mijn favoriete redes, Robert Kennedy's poëtische rede uit 1968, toen hij suggereerde dat we ons focussen op de verkeerde zaken en dat BNP een misplaatste maatstaf is.Vous ne collez avec notre stratégie. Je leur ai dit: Eh bien, c'est dommage, parce que nous avons besoin 100 millions d'unités par an. Ils ont dit alors, Ah, bien, nous pourrions nous inclure dans votre stratégie. Voilà pourquoi le volume est important.
Jullie maken geen deel uit van ons strategisch plan. Ik zei: Nou, dat is dan een beetje jammer, want we hebben zo'n 100 miljoen stuks per jaar nodig. Zij zeiden: Ach, misschien kunnen we toch wel gaan deel uitmaken van jullie strategisch plan. Daarom is schaal zo belangrijk.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
stratégie ne nous mène jamais bien ->
Date index: 2022-11-08