Vertaling van "son système de support de vie et " (Frans → Nederlands) :

J'ai entendu l'astronaute Joe Allen expliquer comment il avait du apprendre tout ce qu'il pouvait sur son système de support de vie et puis comment il avait fait tout ce qui était en son pouvoir pour en prendre soin. Et puis il a montré cela et il a dit: système de support de vie . Nous devons apprendre tout ce que nous pouvons sur ce système et faire tout ce qui est en notre pouvoir pour en prendre soin.
Ik hoorde astronaut Joe Allen uitleggen hoe hij al het mogelijke had moeten leren over zijn levensonderhoudsysteem en daarbij al het mogelijke deed om dat systeem te onderhouden. Toen wees hij dit aan en zei: Levensonderhoudsysteem. We moeten er al het mogelijke over leren en er al het mogelijke aan doen om het te onderhouden.

Afin de comprendre si certaines planètes du système solaire ou situées plus loin peuvent supporter la vie, la première étape est de comprendre ce que la vie demande ici-bas.
Om te begrijpen of er planeten zijn -- in ons zonnestelsel of erbuiten -- die leven kunnen ondersteunen, is de eerste stap begrijpen wat het leven hier vereist.

Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...

En français, nous l'appelons parfois « maladie de l’emmuré vivant. » C'est en effet, une « maladie de l'emmuré vivant ». Pour beaucoup, peut-être même la plupart des gens, la paralysie est une horreur indescriptible, mais l’expérience de mon père, perdant chaque système de son corps, n’était pas l'expérience de se sentir enfermé, mais plutôt de se replier sur soi-même, d'atténuer les bruits extérieurs, de faire face aux recoins de son propre esprit, et dans ce lieu, tomber à nouveau amoureux de la vie et de son corps.
In het Frans wordt het ook wel 'maladie de l'emmuré vivant' genoemd. Letterlijk: 'levend ommuurd ziekte'. Veel mensen, mogelijk de meeste, zien verlamming als een afgrijselijke hel, maar mijn vader zag die ervaring van het verliezen van elke lichaamsstructuur niet als iets dat hem gevangen nam, maar eerder als het naar binnen keren van de psyche, een demper op het geklets van de buitenwereld, het onder ogen zien van alle uithoeken van zijn geest en het op die plek opnieuw verliefd worden op het leven en het lichaam.

Les monuments historiques nous donnent des indices sur les civilisations étonnantes du passé - mais ils sont menacés par la pollution, la guerre, le manque d'entretien. Ben Kacyra, qui a inventé un système révolutionnaire de scanner 3D, utilise son invention pour numériser et préserver le patrimoine culturel mondial sur des supports d'archives. (Une petite démo à la fin de la présentation)
Oude monumenten vertellen ons over verbazingwekkende verdwenen beschavingen — maar ze worden bedreigd door milieuverontreiniging, oorlog en verwaarlozing. Ben Kacyra die een revolutionair 3D-aftastsysteem uitvond, gebruikt zijn uitvinding om het werelderfgoed af te tasten en in minutieus detail op te slaan. (Blijf kijken tot het einde voor een kleine demo.)

Il passa une grande partie de sa vie à essayer de convaincre un des rois les plus puissants d'adopter son système, mais alors qu'il n'avait jamais été écouté, Confucius rit le dernier car sa recette pour créer une société qui fonctionne a été finalement adopté et est devenu la base du gouvernement chinois, de son éducation, et puis, de la plupart des choses en fait.
Hij spendeerde veel tijd aan proberen een van de machtige koningen te overtuigen zijn systeem te gebruiken. maar geen enkele deed het. Echter, Confucius lachte het laatst want zijn recept voor een functionerende maatschappij werd uiteindelijk goedgekeurd en werd de basis voor de Chinese overheid. En voor het onderwijs, en voor... wel, de meeste dingen.

Jose Antonio Abreu est le fondateur charismatique du système d'orchestres de la jeunesse qui a transformé la vie de milliers de jeunes au Vénézuela. Il partage ici son histoire étonnante et dévoile un souhait de prix TED qui pourrait faire ressentir de grand effets aux USA et au-delà.
Jose Antonio Abreu is de charismatische oprichter van een systeem van jeugdorkesten dat het leven van duizenden kinderen in Venezuela heeft veranderd. Hier deelt hij zijn verbluffende verhaal en onthult hij een TED Prize-wens die een grote impact zou kunnen hebben in de VS en daarbuiten.

À tout point de vue, Eleanor Longden était comme les autres étudiant, se dirigeant vers l'université d'un pas alerte et sans le moindre souci. C'était avant que les voix dans sa tête ne commencent à parler. D'abord inoffensifs, ces narrateurs internes sont devenus de plus en plus hostiles et dictatoriaux, transformant sa vie en un cauchemar éveillé. Diagnostiquée schizophrène, droguée et finalement abandonnée par un système qui ne savait pas l'aider, Longden raconte l'histoire émouvante de son long retour à la santé mentale, et démontre que c'est en apprenant à écouter ses voix qu'elle a réussi à survivre.
Voor de buitenwereld was Eleanor Longden een student als alle andere. Ze vertrok opgewekt en zorgeloos naar de universiteit. Totdat de stemmen in haar hoofd van zich lieten horen. Aanvankelijk onschuldig, maar geleidelijk aan steeds antagonistischer en dictatoriaal, waardoor haar leven in een nachtmerrie veranderde. Met de diagnose schizofrenie en onder de medicijnen, werd ze uiteindelijk afgedankt door een systeem dat niet in staat was om haar te helpen. Longden vertelt het ontroerende verhaal van haar jarenlange reis terug naar mentale gezondheid, en betoogt dat ze overleefde doordat ze leerde te luisteren naar haar stemmen.

Parce que la vie ne traite pas vraiment des choses; rien n’existe dans la nature séparé de son système.
Want in het leven gaat het niet echt om 'dingen'. In de natuur zijn er geen dingen die gescheiden zijn van hun systemen.

Comment respectons-nous les croyances religieuses de quelqu'un tout en tenant la religion responsable des dégâts que ces croyances peuvent causer ? Chelsea Shields a une réponse audacieuse à cette question. Elle a grandi dans la tradition mormone orthodoxe et a passé le début de sa vie à regarder les femmes se faire exclure des postes importants de l’Église Mormone. Maintenant, cette anthropologiste, activiste et TEDFellow travaille à la réforme de l'inégalité des sexes institutionnalisée dans son église. « Les religions peuvent libérer ou subjuguer, donner du pouvoir ou exploiter, conforter ou détruire. Ce qui est appris lors du Sabbat influence nos politiques, notre système de santé, la violence dans le monde. »
Hoe kunnen we de religieuze opvattingen van mensen respecteren terwijl we de religie verantwoordelijk stellen voor de schade die die opvattingen kunnen aanrichten? Chelsea Shields geeft op deze vraag een moedig antwoord. Ze is opgevoed volgens de orthodox mormoonse traditie en heeft in haar jeugd gezien hoe vrouwen werden uitgesloten van belangrijke functies binnen de mormonenkerk. Tegenwoordig werkt deze antropoloog, activist en TED Fellow aan de hervorming van de geïnstitutionaliseerde sekseongelijkheid binnen haar kerk. Religies kunnen bevrijden of onderwerpen, ze kunnen versterken of uitbuiten, ze kunnen troosten of vernietigen, zegt ze. Wat er op sabbatdag wordt verkondigd, dringt door tot onze politiek, ons gezondheidsbeleid, tot het geweld in de wereld.