Traduction de «son pédiatre avait une expérience » (Français → Néerlandais) :

A l'époque – il y a quelques années – cela coûtait 100 000 $. Aujourd'hui, c'est 10 000. L'an prochain, ce sera 1000. Dans 2 ans à peu près, 100. Voici la vitesse à laquelle cela évolue. Voici le jeune Nick, il aime Batman et il a des pistolets. Un jour, Nick est arrivé à l'hôpital pour enfants avec un ventre comme distendu par la famine. Ce n'était pas qu'il ne mangeait pas, c'était que, quand il mangeait, ses intestins s'ouvraient et les fèces se répandaient dans son ventre. Une centaine d'opérations plus tard, il dit à sa mère : Maman, prie pour moi. J'ai tellement mal. Son pédiatre avait une expérience en génétique clinique, il n'avait aucune idée de ce qui se passait, mais il proposa de séquencer le génome de l'enfant. On trouva une seule et unique mutation dans un gène responsable du contrôle de la mort cellulaire programmée.
Toen -- een paar jaar geleden -- kostte het $100.000. Tegenwoordig is het $10.000. Volgend jaar is het $1.000. Het jaar daarna is het $100, pak me niet op een jaar. Zo snel ontwikkelt het zich. Hier is de kleine Nick -- houdt van Batman en waterpistolen. Op een bepaald moment verschijnt Nick in een kinderziekenhuis met een opgezwollen buik als bij een hongerslachtoffer. Het komt niet doordat hij niet eet, maar als hij eet, openen zijn darmen en lekken ontlasting in zijn maag. Dus honderd operaties later, kijkt hij zijn moeder aan en zegt: Mam, bid alsjeblief voor mij. Ik heb zoveel pijn. Zijn kinderarts heeft toevallig een achtergrond van klinische genetica en hij heeft geen idee wat er aan de hand is, maar hij zegt: Laten we het genoom van deze jongen sequensen. Ze vinden een mutatie op een enkel punt in een gen dat het afsterven van cellen controleert.

Vous ne connaissez pas Moreese Bickham. Il a dit ces mots lorsqu'il a été libéré. Il avait 78 ans et il avait passé 37 ans dans une prison de la Louisiane pour un crime qu'il n'avait pas commis. Il a finalement été innocenté à l'âge de 78 ans suivant un test d’ADN. Et qu'avait-il à dire de son expérience? «Je n'ai aucun regret. C'était une expérience glorieuse. » Glorieuse! Cet homme ne dit pas, «Il y avait des gens sympas et une salle d'entraînement. » C'est « glorieux », un terme que nous conférons généralement aux expériences religieuses. Harry S. Langerman a proféré ces mots et son nom pourrait vous être familier mais il ne l’est pas, parce qu'en 1949 il lit un article dans un journal au sujet d'un kiosque d'hamburgers appartenant à deux frères dénommés McDonald. Et il se dit « C'est vraiment une idée géniale! » Il les rencontre. Ils lui disent « Nous pouvons vous céder une franchise pour 3000 dollars. » De retour à New York, Harry demande à son frère, un banquier en investissement, de lui prêter les 3 000 dollars et son frère de lui répondre «Personne ne mange d’hamburgers.» Il ne lui prêtera pas l'argent et six mois plus tard Ray Croc eut la même idée. Oui, les gens mangent des hamburgers, et Ray Croc est devenu pour un temps l'homme le plus riche en Amérique. Et puis finalement--le meilleur des mondes possibles— certains d'entre vous reconnaitrez cette photo d’un jeune Pete Best, qui fut le premier batteur des Beatles, jusqu'à ce qu'ils l’évincent et engagent Ringo pendant une tournée. Lors d'une entrevue en 1994, Pete Best --oui, il est encore batteur et musicien de studio— dit: «Je suis plus heureux que je ne l'aurais été avec les Beatles. »
Moreese Bickham is iemand van wie je nog nooit hebt gehoord. Moreese Bickham sprak deze woorden bij zijn vrijlating. Hij was 78 jaar oud. Hij zat 37 jaar in een Staatsgevangenis van Louisiana voor een misdrijf dat hij niet had gepleegd. Hij werd uiteindelijk vrijgesproken op 78-jarige leeftijd, door het gebruik van DNA-bewijs. En wat had hij te zeggen over zijn ervaring? Ik heb geen seconde spijt. Het was een glorieuze ervaring. Glorieus! Deze man zegt niet, Nou, weet je, een paar kerels waren best aardig. Ze hadden een fitnessruimte. Het is glorieus , een woord dat we normaliter voorbehouden aan religieuze ervaringen en dergelijke. Harry S. Langerman heeft dit gezegd, en hij is iemand die je gekend had kunnen hebben, maar je kent hem niet, want in 1949 las hij in een klein krantenartikel over een hamburgertent in het bezit van twee broers genaamd McDonalds. Hij dacht: Dat is echt een heel goed idee! Dus hij zocht ze op. Ze zeiden: We kunnen je het idee in franchise geven voor 3000 dollar. Harry ging terug naar New York, vroeg zijn broer, een zakenbankier, om hem de 3000 dollar te lenen, en zijn broers onsterfelijke woorden waren: Idioot, niemand eet hamburgers. Hij wilde hem het geld niet lenen, en zes maanden later had Ray Croc natuurlijk precies hetzelfde idee. Het bleek dat mensen wel hamburgers eten, en Ray Croc werd, voor een tijdje, de rijkste man van Amerika. En dan tenslotte -- je weet, het beste van alle mogelijke werelden -- herkennen sommigen van jullie deze foto van een jonge Pete Best. Hij was de oorspronkelijke drummer van de Beatles, totdat ze hem om een boodschap stuurden en wegslopen en Ringo oppikten tijdens een tournee. In 1994 toen Pete Best werd geïnterviewd -- ja, hij is nog steeds drummer; ja, hij is studiomuzikant -- had hij dit te zeggen: Ik ben gelukkiger dan ik zou zijn geweest met de Beatles.

Je vais prendre l'exemple maintenant d'une personne qui a témoigné après une de mes conférences. Voici l'histoire: Il raconta qu'il avait écouté une symphonie et qu'elle était fabuleuse et tout à la fin de la lecture, il y a eu un horrible son strident. Et il ajouta, assez ému, que ça avait gâché toute l'expérience.
Nu, ik zou graag beginnen met een voorbeeld van iemand die tijdens een vraag- en antwoordsessie na één van mijn lezingen een verhaal vertelde. En dit was het verhaal. Hij zei dat hij naar een symfonie had zitten luisteren en dat het absoluut fantastische muziek was en aan het einde van de opname was er een vreselijk krassend geluid. En toen zei hij, echt helemaal geëmotioneerd, dat dit de hele ervaring had verknoeid.

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...

Colin Grant a passé sa vie à explorer le paysage émotionnel entre le monde de son père et le sien. Né en Angleterre de parents jamaïcains, Grant s'appuie sur les histoires de l'expérience partagée dans sa communauté d'immigrants et raconte comment il trouva le pardon pour un père qui l'avait rejeté.
Colin Grant is zijn leven lang bezig geweest te schipperen tussen het emotionele landschap van de wereld van zijn vader en zijn eigen wereld. Grant, die geboren is in Engeland uit Jamaicaanse ouders, put zijn verhalen uit gedeelde ervaringen binnen zijn immigrantengemeenschap — en reflecteert op hoe hij vergeving vond voor een vader die hem in de steek liet.

AR : Bien. Je ne vais pas vraiment mettre la main dans votre poche. Je ne suis pas encore prêt à ça. Une fois, un gars avait un trou dans sa poche, et l'expérience a été traumatisante pour moi. Je cherchais son portefeuille, il m'a donné son numéro de téléphone. Gros malentendu. Faisons-le simplement. Serrez la main.
AR: Ik ga mijn hand niet in je zak steken. Ik ben niet klaar voor dat soort engagement. Een kerel had eens een gat in zijn zak. Dat was nogal traumatiserend voor mij. Ik zocht zijn portefeuille en ik kreeg zijn telefoonnummer. Eén grote miscommunicatie. We doen het simpel. Knijp in je hand.

Becky Blanton avait prévu de vivre dans un camping-car pendant un an pour voir du pays, mais quand la dépression s'installa et son travail en freelance s'arrêta, elle devint sans domicile fixe. Dans cette présentation intimiste, elle décrit son expérience en tant que travailleuse SDF.
Becky Blanton plande om een jaar in haar busje te leven en het land te doorkruisen. Maar wanneer depressie haar tarte en haar freelance job eindigde veranderde haar kampingtrip in dakloosheid. Tijdens deze intieme presentatie beschrijft ze haar ervaringen rondom het dakloos worden als werkende Amerikaan.

L'une des personnes que j'ai rencontrées était un représentant haut gradé de l'administration Bush, qui a eu ceci à dire quant à impliquer moins de nos hommes dans la guerre. Ça joue en notre force. La seule chose qui effraie les gens est notre technologie. Mais quand vous allez à la rencontre des gens, par exemple au Liban, c'est une toute autre histoire. L'une des personnes que j'ai rencontrée là-bas était rédacteur en chef, et nous parlons alors qu'un drone vole au dessus de lui, et voilà ce qu'il avait à dire. Ce n'est qu'un signe de plus de la cruauté insensible des Israéliens et des Américains, qui sont des lâches parce qu'ils envoient des machines pour nous combattre. Ils ne veulent pas nous combattre comme de vrais hommes, mais ils ont peur de se battre, donc nous n'avons qu'à tuer quelques-uns de leurs soldats pour les vaincre. L'avenir de la guerre se fait aussi avec un nouveau type de guerrier, et il redéfinit effectivement ce que l'on vit en allant à la guerre. Vous pouvez appeler cela une cellule guerrière. C'est ainsi qu'un pilote de drone Predator a décrit son expérience des combats dans la guerre en Irak sans jamais quitter le Nevada.
Een van de mensen die ik ontmoette, een hoge functionaris uit de regering Bush, zei het volgende over onze onbemanning van de oorlog: Het versterkt onze kracht. Waar mensen bang voor zijn, is onze technologie. Als je er op uittrekt en mensen ontmoet, bijvoorbeeld in Libanon, is dat een heel ander verhaal. Een van de mensen die ik ontmoette was nieuwsredacteur. We praatten terwijl een onbemand toestel overvloog. Dit is wat hij te zeggen had: Dit is het zoveelste teken van koude mensen, wrede Israëli's en Amerikanen. Het zijn lafaards omdat ze machines sturen om tegen ons te vechten. Ze willen niet als echte mannen tegen ons vechten, want ze zijn bang om te vechten, dus moeten we gewoon een paar van hun soldaten doden om ze te verslaan. De toekomst van de oorlog wordt gekenmerkt door een nieuw type militair. Het herdefinieert de beleving van ten strijde trekken. Je kunt dit de werkplekkrijger noemen. Een Predatorpiloot omschreef zijn ervaring van het vechten in de oorlog met Irak, terwijl hij nooit buiten Nevada kwam:

Mais il était très exalté d'avoir enfin rencontré quelqu'un qui avait eu la même expérience avec son père que lui avec le sien.
Maar hij was heel blij dat hij eindelijk iemand had ontmoet met dezelfde ervaring als hij met zijn vader.

Pourtant, que vous soyez rationaliste ou mystique, que vous croyiez que les mots entendus par Mahomet cette nuit-là provenaient de lui-même ou de l'extérieur, ce qui est certain, c'est qu'il en a fait l'expérience, et ce, avec une force qui a fracassé la perception qu'il avait de son monde et de lui-même et qui a transformé cet homme habituellement modeste en un défenseur radical de la justice sociale et économique.
Of je nu rationalist bent of mysticus, of je nu denkt dat de woorden die Mohammed hoorde, uit hemzelf kwamen of van buiten, feit is dat hij ze heeft ervaren en wel met een kracht die het einde betekende van zijn zelf- en wereldbewustzijn, waardoor deze tot dan toe bescheiden man een radicale voorvechter van sociale en economische rechtvaardigheid werd.