Traduction de «son premier studio » (Français → Néerlandais) :

En fait, on a détruit les galeries pour recréer des lieux totalement différents, une reconstitution de son premier studio, une galerie des glaces, un cabinet de curiosités, un navire coulé, un intérieur brûlé, avec des vidéos et des bandes-sons allant des airs d'opéra aux cris de cochons en rut.
De zalen werden compleet gestript om hele nieuwe settings te creëren: een replica van zijn eerste studio, een spiegelpaleis, een verrassingsdoos, een replica van zijn eerste studio, een spiegelpaleis, een verrassingsdoos, een replica van zijn eerste studio, een spiegelpaleis, een verrassingsdoos, een gezonken schip, een uitgebrand interieur, met video's en soundtracks, een gezonken schip, een uitgebrand interieur, met video's en soundtracks, die varieerden van opera-aria's tot parende varkens.

Vous ne connaissez pas Moreese Bickham. Il a dit ces mots lorsqu'il a été libéré. Il avait 78 ans et il avait passé 37 ans dans une prison de la Louisiane pour un crime qu'il n'avait pas commis. Il a finalement été innocenté à l'âge de 78 ans suivant un test d’ADN. Et qu'avait-il à dire de son expérience? «Je n'ai aucun regret. C'était une expérience glorieuse. » Glorieuse! Cet homme ne dit pas, «Il y avait des gens sympas et une salle d'entraînement. » C'est « glorieux », un terme que nous conférons généralement aux expériences religieuses. Harry S. Langerman a proféré ces mots et son nom pourrait vous être familier mais il ne l’est pas, parce qu'en 1949 il lit un article dans un journal au sujet d'un kiosque d'hamburgers appartenant à deux frères dénommés McDonald. Et il se dit « C'est vraiment une idée géniale! » Il les rencontre. Ils lui disent « Nous pouvons vous céder une franchise pour 3000 dollars. » De retour à New York, Harry demande à son frère, un banquier en investissement, de lui prêter les 3 000 dollars et son frère de lui répondre «Personne ne mange d’hamburgers.» Il ne lui prêtera pas l'argent et six mois plus tard Ray Croc eut la même idée. Oui, les gens mangent des hamburgers, et Ray Croc est devenu pour un temps l'homme le plus riche en Amérique. Et puis finalement--le meilleur des mondes possibles— certains d'entre vous reconnaitrez cette photo d’un jeune Pete Best, qui fut le premier batteur des Beatles, jusqu'à ce qu'ils l’évincent et engagent Ringo pendant une tournée. Lors d'une entrevue en 1994, Pete Best --oui, il est encore batteur et musicien de studio— dit: «Je suis plus heureux que je ne l'aurais été avec les Beatles. »
Moreese Bickham is iemand van wie je nog nooit hebt gehoord. Moreese Bickham sprak deze woorden bij zijn vrijlating. Hij was 78 jaar oud. Hij zat 37 jaar in een Staatsgevangenis van Louisiana voor een misdrijf dat hij niet had gepleegd. Hij werd uiteindelijk vrijgesproken op 78-jarige leeftijd, door het gebruik van DNA-bewijs. En wat had hij te zeggen over zijn ervaring? Ik heb geen seconde spijt. Het was een glorieuze ervaring. Glorieus! Deze man zegt niet, Nou, weet je, een paar kerels waren best aardig. Ze hadden een fitnessruimte. Het is glorieus , een woord dat we normaliter voorbehouden aan religieuze ervaringen en dergelijke. Harry S. Langerman heeft dit gezegd, en hij is iemand die je gekend had kunnen hebben, maar je kent hem niet, want in 1949 las hij in een klein krantenartikel over een hamburgertent in het bezit van twee broers genaamd McDonalds. Hij dacht: Dat is echt een heel goed idee! Dus hij zocht ze op. Ze zeiden: We kunnen je het idee in franchise geven voor 3000 dollar. Harry ging terug naar New York, vroeg zijn broer, een zakenbankier, om hem de 3000 dollar te lenen, en zijn broers onsterfelijke woorden waren: Idioot, niemand eet hamburgers. Hij wilde hem het geld niet lenen, en zes maanden later had Ray Croc natuurlijk precies hetzelfde idee. Het bleek dat mensen wel hamburgers eten, en Ray Croc werd, voor een tijdje, de rijkste man van Amerika. En dan tenslotte -- je weet, het beste van alle mogelijke werelden -- herkennen sommigen van jullie deze foto van een jonge Pete Best. Hij was de oorspronkelijke drummer van de Beatles, totdat ze hem om een boodschap stuurden en wegslopen en Ringo oppikten tijdens een tournee. In 1994 toen Pete Best werd geïnterviewd -- ja, hij is nog steeds drummer; ja, hij is studiomuzikant -- had hij dit te zeggen: Ik ben gelukkiger dan ik zou zijn geweest met de Beatles.

Pour son premier album studio depuis des décennies, l'innovateur musical Thomas Dolby a composé sa musique dans le cadre d'inspiration unique d'un bateau de sauvetage restauré. Il nous livre ici en avant-première une chanson évocatrice magnifique tirée de cet album — à propos d'une nuit avec une légende. Il est accompagné du quartet de cordes moderne Ethel.
Voor zijn eerste studio-album in tientallen jaren heeft muzikale innovator Thomas Dolby muziek gecomponeerd in de uniek inspirerende omgeving van een gerestaureerde reddingsboot. Hij brengt de première van een fantastische, evocatieve song uit dat album - over een nacht met een legende. Hij wordt ondersteund door de leden van het moderne strijkkwartet Ethel.

En fait, j'ai réussi à éviter les hôpitaux pendant près de trente ans, c'est peut-être ce dont je suis la plus fière. Ça ne veut ne pas dire que j'ai évité toutes les luttes psychiatriques. J'ai eu mon diplôme de la Faculté de droit de Yale et obtenu mon premier emploi dans le droit, et puis mon analyste de New Haven, le Docteur White, m'a annoncé qu'il allait fermer son cabinet trois mois plus tard, plusieurs années avant le moment où j'avais prévu de quitter New Haven. White m'a vraiment beaucoup aidée, et l'idée de son départ m'a anéantie. Mon meilleur ami, Steve, sentant que quelque chose n'allait vraiment pas, a pris l'avion pour New Haven pour être avec moi. Je vais maintenant vous citer des passages de mes écrits : « J'ai ouvert la porte de mon studio. Steve m'a dit plus tard que, bien qu'il m'ait vu de nombreuses fois psychotique, rien n'aurait pu le préparer à ce qu'il a vu ce jour-là. Pendant une semaine ou plus, je n'avais presque rien mangé.
Ik heb de ziekenhuizen kunnen ontlopen gedurende bijna drie decennia, wellicht mijn strafste exploot. Dat betekent niet dat ik vrij gebleven ben van elke psychiatrische strijd. Nadat ik was afgestudeerd van de Rechtenfaculteit van Yale en was beginnen werken, kondigde mijn psychiater uit New Haven, Dr. White, aan dat hij zijn praktijk drie maanden later zou sluiten, meerdere jaren voor de datum van mijn geplande vertrek uit New Haven. White had mij enorm geholpen. De gedachte aan zijn vertrek maakte me kapot. Mijn beste vriend Steve, die aanvoelde dat het helemaal fout ging, vloog naar New Haven om me bij te staan. Ik ga nu citeren uit mijn geschriften: Ik opende de deur van mijn studio. Steve zou me later vertellen dat van alle keren dat hij me psychotisch had gezien, geen enkele hem had kunnen voorbereiden op wat hij toen zag. Ik had al meer dan een week nauwelijks gegeten.