Traduction de «son premier recueil de poèmes intitulé » (Français → Néerlandais) :

... en 1927, qu'elle publia son premier recueil de poèmes intitulé The Janitor's Boy ( Le Fils du Concierge ). La voici. Et voici son poème. (Musique) ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ m'aime, moi ♫ ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ m'aime, moi ♫ ♫ Il va partir en quête d'une île déserte ♫ ♫ dans notre géographie ♫ ♫ Une île déserte ♫ ♫ pleine d'arbres épicés ♫ ♫ quelque part sur Sheepshead Bay ♫ ♫ Un bon petit coin ♫ ♫ pour deux ♫ ♫ où nous pourrons vivre pour toujours ♫ ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ est tout affairé ♫ ♫ En bas dans la cave, il construit un radeau ♫ ♫ à partir d'un vieux canapé ♫ ♫ Il m'emmènera ♫ ♫ j'en suis sûre ♫ ♫ car ses cheveux sont extrêmement roux ♫ ♫ et la seule chose ♫ ♫ qui me vient à l'esprit ♫ ♫ c'est de consciencieusement frémir dans mon lit ♫ ♫ Et le jour où nous naviguerons ♫ ♫ je laisserai un petit mot ♫ ♫ pour mes parents que je déteste énerver ♫ ♫ Je me suis enfuie sur une île ♫ ♫ dans la baie ♫ ♫ avec mon rouquin ♫ ♫ de fils de concierge, ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Je m'en vais naviguer ♫ ♫ jusqu'à Sheepshead Bay ♫ ♫ avec mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Sur un vieux canapé ♫ ♫ mon garçon aux cheveux roux et moi ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ (Applaudissements) Le prochain poème est de E.E. Cummings, Maggie et Milly et Molly et May. (Musique) ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ elles sont allées à la plage ♫ ♫ un jour pour jouer ♫ ♫ Et Maggie a découvert ♫ ♫ un coquillage qui chantait ♫ ♫ si doucement qu'elle en oublia ♫ ♫ ses soucis ♫ ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ Milly se lia d'amit ...
...e 10 jaar oud was, publiceerde ze haar eerste dichtbundel getiteld: De zoon van de conciërge . Hier is ze. En hier is haar gedicht. (Muziek) ♫ Oh, ik ben verliefd op de zoon van de conciërge. ♫ ♫ En de zoon van de conciërge is verliefd op mij. ♫ ♫ Oh, ik ben verliefd ♫ op de zoon van de conciërge. ♫ ♫ En de zoon van de conciërge is verliefd op mij. ♫ ♫ Hij gaat op zoek naar een onbewoond eiland bij ons in de buurt. ♫ ♫ Een onbewoond eiland met geurige bomen. ♫ ♫ Ergens in Sheepshead Bay; ♫ ♫ Een echte fijne plek, alleen voor ons twee. ♫ ♫ Waar we voor altijd kunnen wonen. ♫ ♫ Oh, ik ben verliefd op de zoon van de conciërge ♫ ♫ en de zoon van de conciërge is druk aan het werk. ♫ ♫ Onder in de kelder maakt hij een vlot van een oude sofa. ♫ ♫ Hij neemt me vast mee, dat weet ik zeker. ♫ ♫ Want zijn haar is ontzettend rood. ♫ ♫ En het enige dat ik hoef te doen ♫ ♫ is plichtsgetrouw liggen rillen in bed. ♫ ♫ En op de dag dat we uitvaren zal ik een briefje achterlaten, ♫ ♫ want ik wil niet dat mijn ouders ongerust zijn: ♫ ♫ Ik ben weg naar een eiland in de baai, ♫ ♫ met mijn roodharige zoon van de conciërge. ♫ De roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge. ♫ ♫ Ik vaar weg van hier, ♫ ♫ weg naar Sheepshead Bay, ♫ ♫ met mijn roodharige zoon van de conciërge. ♫ ♫ Op een oude sofa, ♫ ♫ mijn roodharige jongen en ik, ♫ ♫ De roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge. ♫ (Applaus) Het volgende gedicht is van E.E. Cummings, Maggie en Milly en Molly en May. (Muziek) ♫ Maggie en Milly, Molly en May ♫ ♫ gingen op een dag naar het strand om te spelen. ♫ ♫ En Maggie vond een schelp die zo mooi zong, ♫ ♫ dat ze al haar zorgen vergat. ♫ ♫ Maggie en Milly, Molly en May. ♫ ♫ Maggie en Milly, Molly en May. ♫ ♫ Milly werd vriendjes met een gest ...

Vous donnez un texte source à RKCP, il analyse le texte source afin de comprendre l'utilisation du langage, ensuite il régénère un langage qui imite ce premier texte. Le poème que nous venons de voir, le second, qui était, selon vous, écrit par un humain, a été nourri par un lot de poèmes de la poètesse Emily Dickinson. Il a analysé son utilisation du langage, a appris le modèle, puis généré un modèle suivant la même structure.
Je geeft RKCP een brontekst, het analyseert die tekst om te begrijpen hoe taal erin gebruikt wordt, en dan regenereert het algoritme taal die de eerste tekst imiteert. Voor het gedicht dat we net zagen, het tweede, dat jullie menselijk vonden, verwerkte het een hoop gedichten van de dichteres Emily Dickinson. Het keek naar hoe ze taal gebruikte, leerde het model, en regenereerde dan een model volgens dezelfde structuur.

C'est dans les dictionnaires, mais vous le trouverez également chez Sir Edward Tylor, le premier professeur d'anthropologie à Oxford, un des premiers anthropologues modernes. Dans son livre sur les cultures primitives, il dit que le cœur de la religion est l'animisme, c'est-à-dire la croyance aux esprits. Le premier problème de cette définition vient d'un récent roman de Paul Beatty intitulé « Tuff ». Un gars parle à un rabbin. Le rabbin dit qu'il ne croit pas en Dieu.
Dat staat in vele woordenboeken, maar zo vind je het trouwens ook in het werk van Sir Edward Tylor, Oxford's eerste antropologie professor, één van de eerste moderne antropologen. In zijn boek over primitieve cultuur noemt hij animisme de kern van het geloof, het geloof in spirituele instanties, het geloof in de ziel. Het eerste probleem met die definitie komt uit de recente roman van Paul Beatty, genaamd 'Tuff'. Een man praat met een rabbijn. De rabbijn zegt dat hij niet in God gelooft.

Le poème qui va venir parle de sa tentative de me parler un peu d'un point de l'étiquette domestique de la vie à la campagne que j'ai, dans un premier temps, eu du mal à intégrer. Ça s'intitule « La Campagne ». (Vidéo) Narration : « La Campagne ». Je m'interrogeais à ton sujet quand tu m'as dit de ne jamais laisser une boîte d'allumettes de bois sans frottoir trainer dans la maison, parce que les souris pourraient y entrer et provoquer un incendie. Mais ton visage était absolument sérieux lorsque tu as refermé le couvercle sur la boîte ronde où les allumettes, disais-tu, sont toujours rangés.
Het volgende gedicht is gebaseerd op zijn pogingen om me een punt van de huiselijke plattelandsetiquette bij te brengen, dat ik in het begin maar moeilijk kon verwerken. Het heet Het land . (Video) Verteller: Het land. Ik geloofde je maar half toen je me vertelde dat ik nooit een doosje houten lucifers-die-je-overal-kan-aanstrijken in het huis mocht laten rondslingeren. De muizen konden ze te pakken krijgen en brand veroorzaken. Maar je gezicht vertrok geen spier toen je het deksel losschroefde van het ronde blik waarin de lucifers volgens jou altijd opgeborgen zaten.

Et chose incroyable, en 40 ans, j'étais le premier Indien à être honoré. Et le titre de mon exposé a donc été l'innovation indienne de Gandhi à l'ingénierie de Gandhi. Et j'ai intitulé ce concept de plus avec moins pour plus de gens le génie de Gandhi. Et le génie de Gandhi, à mon avis, est celui qui va faire avancer le monde, va faire une différence, pas seulement pour quelques-uns, mais pour tout le monde. Permettez-moi de passer de la mobilité dans une voiture à la mobilité individuelle pour ces malheureux qui ont perdu leurs jambes. Voici un citoyen américain et son fils et il a un pied artificiel. Quel est son prix? 20 000 dollars.
Vreemd genoeg was ik in 40 jaar tijd de eerste Indiër die deze eer mocht ontvangen. De titel van mijn lezing was derhalve 'Indische Innovatie van Gandhi tot Gandhi-bouwkunde'. Ik noemde het concept van meer voor minder voor velen, 'Gandhi-bouwkunde'. En ik denk dat Gandhi-bouwkunde de wereld zal doen veranderen. Dit zal een verschil gaan uitmaken. Niet alleen voor enkelen, maar voor iedereen. Laten we van mobiliteit in vervoer naar de eigen mobiliteit gaan. Naar de ongelukkigen, die hun benen kwijt zijn. Hier ziet u een Amerikaan met zijn zoon. Beiden hebben een prothese. Wat zijn de kosten daarvan? $20.000.

Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jours lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.

Eileen n'a que 13 ans, mais en parcourant le recueil de poésie qu'on a écrit, j'ai trouvé son poème très intéressant, très motivant.
Eileen is pas 13, maar toen we onze geschreven gedichten bekeken, vond ik die van haar zo interessant, zo motiverend.

BJ : Donc cette production a été vue par Tom Morris du National Theatre de Londres. Et juste au même moment, sa mère avait dit, As-tu vu ce livre de Michael Morpurgo intitulé War Horse ? AK : C'est l'histoire d'un garçon qui tombe amoureux d'un cheval. Le cheval est vendu pour la Première Guerre Mondiale, et il s'engage pour trouver son cheval. BJ : Alors Tom nous a téléphoné et a dit, Pensez-vous que vous pourriez nous faire un cheval pour un spectacle qui doit avoir lieu au National Theatre? AK : Ça semblait être une merveilleuse idée. BJ : Mais il devait être monté. Il devait avoir un cavalier. AK : Il devait avoir un cavalier, et il devait prendre part à des charges de cavalerie.
BJ: Deze productie werd bekeken door Tom Morris van het 'National Theatre' in Londen. Net rond die tijd had zijn moeder gezegd: Heb je het boek gelezen van Michael Morpurgo, 'War Horse'? AK: Over een jongen die verliefd wordt op een paard. Het paard wordt verkocht in de Eerste Wereldoorlog en hij gaat bij het leger om zijn paard te zoeken. BJ: Tom belde ons op en zei: Denken jullie dat je voor ons een paard kunt maken voor een voorstelling van het 'National Theatre'? AK: Het leek een prachtig idee. BJ: Maar het moest lopen en een ruiter hebben. AK: Het moest een ruiter hebben en het moest meedoen aan bestormingen door de cavalerie.

La plupart d'entre elles sont tirées de mon éditorial mensuel, publié dans la revue Metropolis spécialisée dans le design et l'architecture. Ma première histoire s'intitule L'Interrupteur Défectueux. Encore un nouveau bâtiment d'une architecture remarquable, gâché par le son d'un quelconque interrupteur de lampe mural.
Deze zijn, de meeste van deze zijn van een maandelijkse pagina die ik maak voor een architectuur- en design magazine genaamd Metropolis. Het eerste verhaal heet De defecte schakelaar. Alweer een prachtig ontworpen nieuw gebouw geruïneerd door het geluid van een gewone lichtschakelaar.

Je n'ai rien d'intéressant à raconter. Alors je lui ai donné des listes à faire, encore et encore, et un jour je lui ai donné la liste 10 choses que je devrais avoir déjà apprises. Le numéro trois de la liste de Charlotte était, Je devrais avoir appris à ne pas tomber amoureuse de mecs qui ont trois fois mon âge. Je lui ai demandé ce que ça voulait dire, et elle m'a dit, Madame, c'est toute une histoire. Et j'ai dit, Charlotte, ça me semble être une histoire drôlement intéressante. Et c'est ainsi qu'elle a écrit son premier poème, un poème d'amour, comme je n'en avais jamais entendu.
Ik heb niks interessants te vertellen. Dus ik liet haar lijst na lijst maken, en op een dag was de opdracht: 10 Dingen die ik al geleerd had moeten hebben. Charlotte's Nummer drie was, Ik zou moeten geleerd hebben niet verliefd te worden op mannen van 3 keer mijn leeftijd. Ik vroeg haar wat ze bedoelde, en ze zei: Juf, dat is een lang verhaal. En ik zei: Charlotte, het klinkt behoorlijk interessant. Dus scheef ze haar eerste gedicht, een liefdesgedicht zoals ik nog nooit had gehoord.