Traduction de «sentir tellement plus » (Français → Néerlandais) :

Pourquoi cette obsession de la sécurité me fait-elle sentir tellement plus en danger?
Waarom maakt deze focus op veiligheid me zoveel onzekerder?

(Rires) Mais je vais vous épargner ça. Voici donc certains de mes montages préférés qui ont été recueillis: Je sens tellement mon père vivant en moi qu'il n'y a même plus de place pour moi. Je me sens très seule. J'ai besoin d'être dans un village de campagne afin de me sentir belle. J'ai le sentiment d'être invisible pour toi. Je ne l'aurais pas caché, si la société ne m'a pas fait sentir combien j'en avais besoin. J'aime Carolyn. Je me sens si vilain. Je sens que ces gens bizarres sont en réalité un plus de la vie au collège (Rires) J'aime comment je me sens aujourd'hui. Donc, comme vous pouvez le constater, We Feel Fine utilise une technique que j'appelle l'observation passive. Ce que je veux dire par là c'est qu'il observe passivement les gens, comme ils vivent leur vie. Il scanne les blogs du monde entier et examine ce que les gens ont écrit, et ces gens ne savent pas qu'ils sont observés ou interrogés.
(Gelach) Maar dit zal ik jullie besparen. Hier zijn enkele van mijn lievelingsmontages die werden verzameld: Ik voel de aanwezigheid van mijn vader zo sterk in mij, dat er geen plaats is voor mezelf. Ik voel me heel eenzaam. Ik moet me in een godvergeten plek bevinden om me mooi te voelen Ik voel me door jou genegeerd. Ik zou het niet verstoppen als de samenleving me niet het gevoel gaf dat het moet. Ik ben verliefd op Carolyn. Ik voel me zo geniepig. Ik voel dat deze rare snuiters een aanwinst zijn voor het universitaire leven. (Gelach) Ik hou van hoe ik me voel vandaag. Zoals je ziet, maakt 'We Feel Fine' gebruik van een techniek die ik 'passieve observatie' noem. Daarmee bedoel ik dat mensen passief worden geobserveerd terwijl ze hun leven leiden. Blogs over heel de wereld worden gescand en geanalyseerd, terwijl deze mensen zich er niet van bewust zijn.

Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.

Et on m´a invité un jour à visiter le chancelier Adenauer qui était perçu comme un des fondateurs de l´Allemagne actuelle depuis la guerre. Et une fois -- et il m´a dit, il m'a dit, « Jeune homme, » il a dit, « Croyez-vous en la résurrection de Jésus Christ ? » Et j´ai dit, « Oui, Monsieur. » Il a dit, “Moi aussi.” Il a dit, « Quand je quitterai ma fonction, je passerai mon temps à écrire un livre expliquant pourquoi Jésus Christ est ressuscité, et pourquoi il est tellement important d’y croire. » Dans une de ses pièces, Alexandre Solzhenitsyn décrit un homme qui se meurt, qui dit à ceux rassemblés autour de son lit, « Le moment le plus terrible pour avoir des regrets est quand on meurt. » Comment devrait-on vivre pour éviter de sentir du regret quand on meurt ?
Ik was eens uitgenodigd bij Bondskanselier Adenauer die werd gezien als de stichter van het moderne Duitsland van na de oorlog. Hij zei eens -- hij zei tegen mij, Hij zei: Jongeman, geloof jij in de opstanding van Jezus Christus? En ik zei: Ja, meneer. Zeker. Hij zei: Ik ook. Hij zei: Als ik geen Bondskanselier meer ben, ga ik mijn tijd besteden aan het schrijven van een boek over de reden van Jezus Christus' opstanding en over het belang om dat te geloven. In een van zijn toneelstukken, beschrijft Alexander Solzjenitsyn een stervende man, die zegt tegen de mensen rond zijn bed: Het slechtste moment om spijt te hebben is het moment van je dood. Hoe moet iemand leven om geen spijt te hebben bij zijn dood?