Traduction de «sentir tellement coupable de vouloir tout » (Français → Néerlandais) :

Et pourquoi faisons-nous ces introvertis se sentir tellement coupable de vouloir tout simplement s'isoler de temps en temps?
Waarom praten we introverte mensen zo'n schuldgevoel aan over het feit dat ze soms op zichzelf willen zijn?

A l'époque des Talibans, je me souviens que par moments, il m'arrivait de me sentir tellement frustrée par notre vie, et j'avais tout le temps peur et je n'envisageais aucun avenir.
Tijdens de jaren van de Taliban, herinner ik me, was ik vaak zo gefrustreerd door ons leven, altijd bang zijn, geen toekomst zien.

Alors j'ai écrit un post sur le fait que j'étais en colère contre lui, c'était vraiment un tyran, il ne me laissait pas acheter ce banjo. Ceux qui me connaissaient ont compris ma plaisanterie. C'est Mena, c'est comme ça que je plaisante avec les gens. Parce que la plaisanterie, c'est qu'il n'est pas un tyran : il est tellement aimant et tellement adorable qu'il me laisse le travestir et mettre des photos de lui sur mon blog. Et -- (Rires) -- et s'il savait que je suis en train de montrer ça, je l'ai mis aujourd'hui, il me tuerait. Mais en fait, j'ai écrit cela, mes amis l'ont lu, et ils se sont dit, oh, cette Mena, elle a écrit un post sur le fait de vouloir une bêtise et elle fait l'idiote. Mais j'ai reçu des e-mails de gens qui disaient: Mon Dieu, ton mari est un vrai connard. Combien d'argent il dépense en bière chaque année? Tu pourrais prendre cet argent et acheter ton banjo. Pourquoi tu n'ouvres pas un compte séparé? Je suis avec lui depuis que j'ai 17 ans. Nous n'avons jamais eu de compte séparé. Ils disaient Prends un compte séparé -- dépense ton argent, dépense son argent. C'est tout. Des gens m'ont dit Quitte-le . Et -- je me disais, mais qui sont ces gens,
Ik schreef een stukje over hoe kwaad ik op hem was. Hij was een tiran want hij liet mij geen banjo kopen. De mensen die mij kennen, begrepen mijn grap. Dit is Mena, zo houd ik mensen voor de gek. De grap is dat deze persoon geen tiran is; deze persoon is zo liefhebbend en zo vriendelijk dat hij zich door mij laat verkleden en foto's van hem op mijn blog laat plaatsen. (Gelach) Als hij zou weten dat ik dit nu zou laten zien -- ik heb dit er vandaag in gezet -- hij zou me vermoorden. Het ging erom dat mijn vrienden het zouden lezen en zouden denken: Mena heeft een stukje geschreven over dat stomme ding dat ze wil hebben en hoe stom ze kan zijn. Maar ik kreeg e-mails van mensen die schreven: O mijn god, wat een klootzak is jouw man. Hoeveel geld besteedt hij per jaar aan bier? Jij kan dat geld gebruiken om een banjo te kopen. Open je eigen bankrekening. We zijn samen sinds ik 17 ben. We hadden nog nooit gescheiden bankrekeningen. Ze schreven: Open je eigen bankrekening -- geef je geld uit; geef zijn geld uit. En daarmee uit. Mensen schreven ook: Verlaat hem. En -- ik dacht: oké, wie zijn deze mensen eigenlijk?

Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.

Je pense que nous avons besoin d'aider dans d'autres pays à former des femmes aux fonctions politiques, à comprendre comment elles peuvent en fait développer des voix politiques. Je pense que nous avons aussi besoin de soutenir les créations d'entreprises et de nous assurer que les femmes s'entre-aident. Maintenant j'ai un dicton auquel je crois vraiment fort, parce que j'ai un certain âge et quand j'ai commencé ma carrière, croyez-le ou non, il y avait d'autres femmes qui me critiquaient : Pourquoi ne faites-vous pas la queue pour le covoiturage? ou Vos enfants ne souffrent-ils pas du fait que vous n'êtes pas là tout le temps? Je pense que nous avons tendance à nous faire sentir coupable les unes les autres.
Ik denk dat het nodig is om andere landen te helpen om vrouwen op te leiden om een politiek mandaat op te nemen, om erachter te komen hoe ze zich in de politiek kunnen laten horen. Ik denk dat we ook ondersteuning moeten geven wanneer ondernemingen worden opgericht en er gewoon voor zorgen dat vrouwen elkaar helpen. Nu heb ik een motto dat ik hoog in het vaandel draag. Ik heb al een bepaalde leeftijd bereikt en toen ik begon aan mijn carrière - geloof het of niet - waren er andere vrouwen die kritiek hadden op mij: Waarom haal je je kinderen niet af van school? of Is het niet nadelig voor je kinderen dat je er niet de hele tijd bent? Ik denk dat we geneigd zijn om elkaar schuldig te laten voelen.