Vertaling van "selon des caractéristiques " (Frans → Nederlands) :

C'est-à-dire, la sélection naturelle fonctionne selon des caractéristiques, comme l'adéquation, qui impliquent des relations entre différentes espèces.
Want natuurlijke selectie werkt via eigenschappen, zoals geschiktheid, wat om verhoudingen gaat van bepaalde soorten met andere soorten.

De même, nous utilisons la force pour indiquer pas seulement la force physique, comme dans Rose a forcé la porte pour l'ouvrir , mais aussi comme force interpersonnelle, comme dans Rose a forcé Sadie à partir , pas nécessairement en la brusquant, mais en la menaçant, ou Rose s'est forcée à partir , comme s'il y avait deux entités en guerre dans la tête de Rose. La seconde conclusion est que l'abilité de concevoir un élément de deux façons différentes, comme causer quelque chose à aller à quelqu'un , et causer quelqu'un à obtenir quelque chose , je pense que c'est une caractéristique fondamentale de la pensée, et c'est le fondement de l'argumentation humaine, selon laquelle les gens ne diffèrent pas tant sur les faits que sur la façon dont ils devraient être conçus. Juste pour vous donner quelques exemples : mettre fin à une grossesse contre tuer un fœtus , une boule de cellules contre un enfant pas encore né , envahir l'Irak contre libérer l'Irak , redistribuer la richesse contre confisquer les gains . Et je pense de manière générale qu'il faut prendre au sérieux le fait que la majorité de nos verbiages sur des éléments abstraits est fondée sur des métaphores concrètes. On verrait alors l'intelligence humaine elle-même comme un répertoire de concepts - comme les objets, l'espace, le temps, la cause et l'intention -- qui sont utiles dans une espèce sociale et érudite, dont vous pouvez facilement imaginer l'évolution, et le procédé d'abstraction métaphorique qui nous permet de blanchir ces concepts de leur contenu conceptuel d'origine - l'espace, le temps et la force -- et de les appliquer à de nouveaux domaines abstraits, donc de permettre à une espèce qui a évolué depuis la manipulation des cailloux, des outils et des animaux à la conceptualisation des mathématiques, de la physique et de la loi et d'autres domaines abstraits.
Op dezelfde manier gebruiken we forceren niet alleen in verband met fysieke kracht -- zoals Rose forceerde de deur om open te gaan -- maar ook voor interpersoonlijke kracht, zoals Rose forceerde Sadie om te gaan -- niet noodzakelijk door haar beet te pakken, maar door te dreigen -- of Rose forceerde zichzelf om te gaan, alsof er twee entiteiten in het hoofd van Rose zaten, die een partijtje armworstelden. De tweede conclusie is dat we het vermogen hebben om een gebeurtenis op twee manieren voor te stellen -- zoals ervoor zorgen dat iets naar iemand gaat en ervoor zorgen dat iemand iets krijgt. Dat is volgens mij een fundamenteel kenmerk van het menselijke denken. Het is de basis voor veel menselijke argumentatie, waarbij mensen het niet zozeer oneens zijn over de feiten als over hun interpretatie. Ik geef je een paar voorbeelden: een zwangerschap beëindigen versus een foetus doden , een hoopje cellen versus een ongeboren kind , Irak binnenvallen versus Irak bevrijden , rijkdom herverdelen versus beslag leggen op inkomsten . Ik denk dat het ruimste plaatje van al ernstig rekening zou houden met het feit dat onze woordenrijkdom over abstracte gebeurtenissen zo vaak gebaseerd is op een concrete metafoor. Volgens mij is menselijke intelligentie zelf een repertoire van concepten -- zoals objecten, ruimte, tijd, oorzakelijkheid en intentie -- die nuttig zijn voor een sociale, kennisintensieve soort, waarvan je je de evolutie goed kan inbeelden. Daarnaast een proces van metaforische abstractie dat ons toelaat om deze concepten van hun oorspronkelijke inhoud te ontdoen -- ruimte, tijd en kracht -- en ze toe te passen op nieuwe abstracte domeinen. Dat maakte het mogelijk dat een soort die was geëvolueerd om met rotsen en gereedschap en dieren om te gaan, in staat was om wiskunde in begrippen te vatten, en fysica, en recht, en andere abstracte domeinen.

Aujourd'hui, tout le monde sait qu'une aile genere de la portance grace a son profil caracteristique. Comme l'air parcourt une plus grande distance sur le dessus de l'aile, il doit aller plus vite que l'air en-dessous. Alors les deux courants se rencontrent en meme temps au bord de fuite et selon le principe de Bernoulli, l'air allant plus vite exerce moins de pression que l'air plus lent en-dessous de l'aile. Cette difference de pression cree une force dirigee vers le haut. La portance. CQFD. Vraiment ? Non. Cette explication simple, enseignee dans les livres et dans les classes, a des problemes evidents. Comme comment un avion peut-il voler a l'envers ? Quelques avions, comme celui des freres Wright, avait des ailes quasi planes. Donc l'air aurait probablement parcouru a la meme vitesse les deux faces de l'aile et il n'y aurait pas eu de portance. De plus, des experiences ont montre que les flux d'air ne se seraient pas rejoints a l'arriere de l'aile. L'air au-dessus de l'aile va nettement plus vite, atteignant le bord de fuite en premier. Alors, comment une aile genere reellement de la portance ?
Iedereen weet dat een vleugel < i> lift< /i> genereert door z'n karakteristieke vorm. Omdat lucht bovenlangs meer afstand aflegt, moet het sneller gaan dan lucht onderlangs zodat beide luchtstromen weer samenkomen bij de achterzijde van de vleugel. En volgens Bernoulli's principe, oefent snel stromende lucht minder druk uit dan de langzamere lucht aan de onderzijde. Dit drukverschil creëert een opwaartse kracht: < i> lift< /i> . Klaar is kees. Toch? Dus niet. Deze simpele uitleg die in veel lesboeken en klaslokalen wordt gebruikt heeft overduidelijke problemen. Zoals hoe kan een vliegtuig op z'n kop vliegen? Sommige vliegtuigen zoals die van de Wright brothers' hadden bijna vlakke vleugels. Dus lucht zou dan met de zelfde snelheid aan beide zijden stromen en er zou geen < i> lift< /i> zijn. Daarbij tonen experimenten an dat de luchtstromen niet samen komen achter de vleugel. Lucht bovenlangs gaat aanzienlijk sneller, en bereikt de achterrand als eerste. Dus hoe genereert een vleugel < i> lift< /i> ?