Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "sait jamais quand " (Frans → Nederlands) :
On ne sait jamais quand on en aura besoin.
Misschien heb je het ooit nog eens nodig.
Et on ne sait jamais quand on va tomber sur un de ces pièges.
Je weet nooit wanneer je zo'n valkuil inloopt.
Faisant son apparition grâce à un robot de télé présence, Edward Snowden nous parle de surveillance et de liberté d'Internet, à TED2014. Le droit au secret des données, suggère-t-il, n'est pas une question partisane, mais réclame de repenser fondamentalement le rôle d'Internet dans nos vies — et les lois qui le protège. « Nos droits comptent », dit-il, « car on ne sait jamais quand on en aura besoin. » Chris Anderson l'interroge, avec un invité spécial, Tim Berners-Lee.
Via een telepresentierobot spreekt Edward Snowden op TED2014 over toezicht en vrijheid op het internet. Het recht op dataprivacy is volgens hem geen partijgebonden kwestie, maar vraagt om een fundamenteel herdenken van de rol van het internet in ons leven — en de wetten die het beschermen. Je rechten doen ertoe, zegt hij, omdat je nooit weet wanneer je ze nodig zal hebben. Chris Anderson is de interviewer, met als speciale gast Tim Berners-Lee.
Ce n'est pas surprenant que des gens soient morts, parce qu'on ne sait jamais quelle quantité de gaz les gens vont inhaler, dans quelle position ils vont tomber quand ils s'évanouissent, etc.
Geen verrassing dat mensen stierven, omdat je niet weet hoeveel gas elke persoon gaat inademen, in welke houding ze zullen vallen wanneer ze het bewustzijn verliezen, enzovoort.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan
op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Quand j'étais en CE1, j'ai gagné le concours d'éloquence de la ville m
ais personne ne m'a jamais dit, Hé, ce gamin s'exprime v
raiment bien. Il ne sait pas se concentrer mais il adore se balader et dynamiser les gens. Personne n'a dit, Prenons lui un prof d'expression orale . Ils ont dit, donnez lui des cours particuliers dans une matière où il est nul Donc certains enfants affichent ces traits de caractère. et nous devons commencer à les rechercher. Je pense que nous devri
...[+++]ons élever les enfants, en faire des entrepreneurs plutôt que des avocats. Malheureusement le système scolaire pousse le monde entier à dire, hé, devenons avocat ou devenons docteur et nous ratons une occasion parce que personne ne dit jamais , Hé, devenons entrepreneur. Les entrepreneurs sont des gens - parce qu'il y en a beaucoup dans cette salle- qui ont ces idées et ces passions ou voient ces besoins dans le monde et décident de se lever et d'intervenir. Et nous mettons tout en œuvre pour que ça existe..
Toen ik In de tweede klas zat, heb ik een locale toespraak competitie gewonnen, maar niemand die zei, Hé, deze j
ongen is een goede spreker. Hij kan zich niet concentreren maar hij houdt ervan om mensen te enthousiasmeren. Niemand zei Laten we hem coachen in het geven van toespraken Ze zeiden, geef hem bijles in waar hij slecht in is. Kinderen vertonen deze talenten. En wij moeten daar alert op zijn. Ik denk dat we kinderen zouden moeten opvoeden om ondernemers te worden in plaats van advocaten. Maar helaas zorgt het schoolsysteem ervoor dat de wereld zegt, Hé, wordt advocaat of wordt dokter, en we missen hierin een kans omdat niemand zeg
...[+++]t, Hé, wordt ondernemer . Ondernemers zijn mensen -- omdat we er veel van hebben in deze zaal -- die bepaalde ideeën of passies hebben of een behoefte ontdekken, en besluiten om ervoor te gaan. En we hebben er alles voor over om het voor elkaar te krijgen.« Je crois que perdre mon ouïe a été l'un des plus bea
ux cadeaux que j'ai jamais reçus, » dit Elise Roy. En tant qu'avocate des droits des handicapés et pratiquante du de
sign thinking, elle sait qu'être sourde lui offre une expérience et un recadrage du monde uniques — une perspective qui pourrait résoudre certains de nos plus grands problèmes.
Comme elle dit : « Quand nous concevons d'abord pour les handicapés, nous tombons souven
...[+++]t sur des solutions qui sont bien meilleures que lorsque nous concevons pour les gens normaux. »
Ik geloof dat het kwijtraken van mijn gehoor een van de grootste geschenken is die ik ooit heb gekregen , zegt Elise Roy. Als juriste voor rechten van gehandicapten en design-denker weet ze dat haar doofheid haar de wereld op een unieke manier laat ervaren en herkaderen — een uitgangspunt dat een aantal grote problemen kan helpen oplossen. In haar woorden: Wanneer we eerst voor de gehandicapte ontwerpen, komen we vaak tot betere oplossingen dan wanneer we eerst voor normale mensen ontwerpen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
sait jamais quand ->
Date index: 2023-11-13