Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "réponse à cette menace " (Frans → Nederlands) :
Nous avons fait évolué notre conscience en réponse à cette menace universelle.
We ontwikkelden dus ons bewustzijn als reactie op deze wereldwijde dreiging.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéqu
ates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het
geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Des gens approchent de ces postes, mais les militaires ne savent pa
s s'il s'agit d'une menace ou non. Par exemple, cette personne qui s'approche ici, ils se disent : Est-ce un kamikaze ou pas? A-t-il quelque chose caché sous ses vêtements? Que va-t-il se passer? Ils ne savent pas si cette personne est une menace. Si elle ne respecte pas leurs ordres, ils peuvent très bien lui tirer dessus et découvrir ensuite si, oui, ils ont bien fait ou non, c'était un innocent qui n'avait pas compris ce qui se passait. S'ils disposaient d'armes non létales, ils pourrai
...[+++]ent se dire : Nous pouvons nous en servir dans ce cas précis. Si on tire sur quelqu'un qui n'était pas hostile, au moins on ne l'aura pas tué. Autre exemple. Cette photo a été prise au cours d'une mission dans les Balkans, à la fin des années 90.
Als iemand een controlepost nadert en de militairen zijn er niet zeker van of de persoon
vijandig is of niet. De persoon die nadert, zou een zelfmoordterrorist kunnen zijn. Verbergt hij iets onder zijn kleding? Wat gaat er gebeuren? Ze weten niet of deze persoon vijandig is of niet. Als deze persoon de aanwijzingen niet volgt, dan kunnen zij uiteindelijk schieten en daarna erachter komen of het een vijand was of gewoon een onschuldig iemand die niet begreep wat er gaande was. Met niet-dodelijke wapens zouden ze kunnen zeggen: We kunnen ze gebruiken in dat soort situaties. Als we iemand die niet vijandig is, neerschieten, hebben we hem te
...[+++]nminste niet gedood. Een andere situatie. Deze foto komt van een van de missies in de Balkan in de late jaren 1990.CA: Mais est-ce qu'il n'y a pas un peu
de rationalité dans cette peur, à savoir que nous sommes effrayés, car nous pensons qu'une attaque ultime est à venir? DG : Oui, bien sûr. Si nous étions sûrs que c'était la pire attaque que nous aurons, il pourrait y avoir davantage de bus de 30 personnes -- et nous ne seriez pas si effrayés. Je ne cherche pas à dire -- Je vous en prie, je vais être cité quelque part comme disant le terrorisme ce n'est rien, nous ne devrions pas être si inquiets . Ce n'est pas ce que j'essaye de dire. Ce que je cherche à dire est que, de façon rationnelle notre souffrance par rapport aux évé
nements fu ...[+++]turs, aux menaces, devrait être proportionnelle à l'importance de ces menaces et des menaces à venir. Je pense que dans le cas du terrorisme, ce n'est pas le cas.
CA: Maar is er ook een reële grond voor onze angsten, de reden dat we bang zijn, is omdat we denken dat er nog een veel grotere aanslag zal komen? DG: Ja natuurlijk: als we wisten dat dit de grootste aanslag ooit was en er nog
meer bussen van 30 mensen doelwit waren -- dan zouden we wellicht niet zo bang zijn. Ik wil hier niet zeggen -- straks gaan ze me citeren met “Niets mis met terrorisme, waar maken we ons druk om.” Maar dat bedoel ik echt niet. Mijn punt is dat, rationeel gezien, onze zorgen over gebeurtenissen, bedreigingen, ongeveer in verhouding moeten zijn met de omvang van bedreigingen, nu en in de toekomst. Met terrorisme is d
...[+++]at niet het geval, volgens mij.Rien ne réunit plus les gens qu'une menace commune ou une attaque, en particulier celle d'un ennemi commun, hormis si cette menace vise notre psychologie polarisée, dans ce cas là, comme je l'ai dit, cela peut nous diviser.
Niets brengt mensen tot elkaar als een gedeelde bedreiging of een gedeelde aanval, vooral van een externe vijand, tenzij die bedreiging onze gepolariseerde psyche raakt. Dan kan ze ons ook uiteen trekken.
Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn do
nker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Si de même, nous avions eu cette conférence il y a 30 ou 40 ans, nous aurions pu voir comment l'avènement des armes nucléaires et de la menace de la destruction mutuelle assurée qu'elle porte empêche un conflit direct entre les deux super-grands.
Als we deze conferentie hadden gehad 30 of 40 jaar gelden, dan hadden we kunnen zien hoe de komst van nucleaire wapens en de bedreiging van de verzekerde wederzijdse vernietiging die ermee gepaard gaat, een rechtstreeks conflict tussen de twee supermachten verhindert.
Mais comment le monde s’est retrouvé avec ce
tout petit pays? La réponse courte serait: à cause de Mussolini, et la réponse longue est diaboliquement compliquée, donc, voici une réponse moyenne simplifiée: Le pape était à la tête d’un pays appelé les Etats pontificaux, qui couvraient une bonne partie de l’actuelle I
talie. C’est durant cette période de plus de mille ans que les papes ont fait construire la Basilique St-Pierre, la pl
...[+++]us grosse église au monde, et a aussi fait ériger un mur autour d’une colline appelée Vatican, là où Saint Pierre a vécu. Mais le Royaume d’Italie voisin pensait que Rome ferait une capitale parfaite pour leur pays, et l’Italie a donc conquis les Etats Pontificaux. Son pays détruit, le Pape s’est réfugié derrière les murs du Vatican et a refusé de reconnaître l’existence du Royaume d’Italie, tout en se plaignant d’être un prisonnier de ce même Royaume d’Italie, qui, selon lui, n’existe pas. Plutôt que de risquer une guerre civile religieuse en se débarrassant du pape, le gouvernement italien a décidé de ne rien faire et d’attendre, en espérant qu’il abandonne éventuellement. Pourtant, la religion ne serait rien sans l’obstination, et 5 papes et 60 ans plus tard, rien n’a changé.
Maar hoe is dit kleine land op onze aarde terechtgekomen? Het korte antwoord is: Mussolini He
t lange antwoord is ietsje ingewikkelder dus hier is de tusseninversie: Ooit regeerden de pausen over een land genaamd Kerkelijke Staat, dat een groot deel in beslag neemt van het hedendaagse Italië. Het was tijdens deze meer dan 1000-jarige regeerperiode dat de pausen de St-Pietersbasiliek bouwden, de grootste kerk ter wereld, en ook een wal bouwden rond een heuvel met de naam Vaticaan, op dewelke het St-Pieters staat. Maar buurkoninkrijk Italië vond dat Rome een goede hoofdstad zou zijn voor hun land en veroverde dus de Kerkelijke Staat. Zijn l
...[+++]and vernietigd, besloot de paus om zich te verstoppen binnen de muren van het Vaticaan, weigerend het koninkrijk Italië te erkennen, ondertussen ook klagend een gevangene te zijn van het koninkrijk Italië - dat volgens hem niet bestond. In plaats van een godsdienstoorlog te riskeren en zich van de paus af te maken besloot Italië om de paus te laten zitten totdat hij ooit eens wel zou moeten opgeven - maar godsdienst is koppig - en 1, 2, 3, 4, 5 pausen en zestig jaar later was er nog steeds niets veranderd.Qui vit
dans une maison où cette partie croutée -- cette tranche à chaque extrémité du pain de mie -- qui vit dans
une maison où on la mange ? Ok, la plupart d'entre vous, pas tout le monde, mais la plupart, et c'est ce que je vois partout dans le monde. Pourtant avez-vous déjà vu un supermarché ou une sandwicherie n'importe où dans le monde qui sert des sandwichs avec la tranche croûtée ? (Rires) Je n'en ai assurément pas vu. J'ai donc poursuivi ma réflexion : Où cette croûte se retrouve-t-elle
? (Rires) Voici la ...[+++]réponse, malheureusement : 13 000 tranches de pain de mie frais qui sortent de cette unique usine tous les jours.
In welk huishouden wordt de korst - de plak aan het begin en het einde van een brood - opgegeten? Oké, bij de meeste mensen, niet iedereen, maar de meeste mensen, ik ben blij om te zeggen dat ik dat zie over de hele wereld. Heeft iemand ooit een supermarkt of broodjeszaak gezien ergens in de wereld die boterhammen serveert met korsten? (Gelach) Ik zeker niet. Ik bleef mij afvragen waar die korsten heengaan? (Gelach) Dit is het antwoord, helaas: 13.000 sneetjes vers brood die elke dag uit deze ene fabriek komen, dagvers brood.
Le réchauffement climatique est certainement une menace énorme pour l'humanité et nous mettons beaucoup de temps et d'énergie à : A) essayer de trouver des carburants alternatifs, et B) nous avons juste lancé ce prix, qui est vraiment un prix dans le cas où nous n'aurions pas de réponse sur les carburants alternatifs, dans le cas où nous n'arriverions pas à baisser les émissions de carbone rapidement et dans le cas où nous dépasserions le point limite,
De opwarming van de Aarde is een immense bedreiging voor de mensheid. We steken veel tijd en energie in ten eerste, het ontwikkelen van alternatieve brandstoffen en ten tweede -- we hebben net een prijs gelanceerd, voor het geval we geen antwoord vinden voor alternatieve brandstoffen, voor het geval we niet in staat zijn om de CO2-uitstoot snel te verminderen en voor het geval we voorbij het kantelmoment komen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
réponse à cette menace ->
Date index: 2021-06-30