Vertaling van "répertoire de concepts " (Frans → Nederlands) :

De même, nous utilisons la force pour indiquer pas seulement la force physique, comme dans Rose a forcé la porte pour l'ouvrir , mais aussi comme force interpersonnelle, comme dans Rose a forcé Sadie à partir , pas nécessairement en la brusquant, mais en la menaçant, ou Rose s'est forcée à partir , comme s'il y avait deux entités en guerre dans la tête de Rose. La seconde conclusion est que l'abilité de concevoir un élément de deux façons différentes, comme causer quelque chose à aller à quelqu'un , et causer quelqu'un à obtenir quelque chose , je pense que c'est une caractéristique fondamentale de la pensée, et c'est le fondement de l'argumentation humaine, selon laquelle les gens ne diffèrent pas tant sur les faits que sur la façon dont ils devraient être conçus. Juste pour vous donner quelques exemples : mettre fin à une grossesse contre tuer un fœtus , une boule de cellules contre un enfant pas encore né , envahir l'Irak contre libérer l'Irak , redistribuer la richesse contre confisquer les gains . Et je pense de manière générale qu'il faut prendre au sérieux le fait que la majorité de nos verbiages sur des éléments abstraits est fondée sur des métaphores concrètes. On verrait alors l'intelligence humaine elle-même comme un répertoire de concepts - comme les objets, l'espace, le temps, la cause et l'intention -- qui sont utiles dans une espèce sociale et érudite, dont vous pouvez facilement imaginer l'évolution, et le procédé d'abstraction métaphorique qui nous permet de blanchir ces concepts de leur contenu conceptuel d'origine - l'espace, le temps et la force -- et de les appliquer à de nouveaux domaines abstraits, donc de permettre à une espèce qui a évolué depuis la manipulation des cailloux, des outils et des animaux à la conceptualisation des mathématiques, de la physique et de la loi et d'autres domaines abstraits.
Op dezelfde manier gebruiken we forceren niet alleen in verband met fysieke kracht -- zoals Rose forceerde de deur om open te gaan -- maar ook voor interpersoonlijke kracht, zoals Rose forceerde Sadie om te gaan -- niet noodzakelijk door haar beet te pakken, maar door te dreigen -- of Rose forceerde zichzelf om te gaan, alsof er twee entiteiten in het hoofd van Rose zaten, die een partijtje armworstelden. De tweede conclusie is dat we het vermogen hebben om een gebeurtenis op twee manieren voor te stellen -- zoals ervoor zorgen dat iets naar iemand gaat en ervoor zorgen dat iemand iets krijgt. Dat is volgens mij een fundamenteel kenmerk van het menselijke denken. Het is de basis voor veel menselijke argumentatie, waarbij mensen het niet zozeer oneens zijn over de feiten als over hun interpretatie. Ik geef je een paar voorbeelden: een zwangerschap beëindigen versus een foetus doden , een hoopje cellen versus een ongeboren kind , Irak binnenvallen versus Irak bevrijden , rijkdom herverdelen versus beslag leggen op inkomsten . Ik denk dat het ruimste plaatje van al ernstig rekening zou houden met het feit dat onze woordenrijkdom over abstracte gebeurtenissen zo vaak gebaseerd is op een concrete metafoor. Volgens mij is menselijke intelligentie zelf een repertoire van concepten -- zoals objecten, ruimte, tijd, oorzakelijkheid en intentie -- die nuttig zijn voor een sociale, kennisintensieve soort, waarvan je je de evolutie goed kan inbeelden. Daarnaast een proces van metaforische abstractie dat ons toelaat om deze concepten van hun oorspronkelijke inhoud te ontdoen -- ruimte, tijd en kracht -- en ze toe te passen op nieuwe abstracte domeinen. Dat maakte het mogelijk dat een soort die was geëvolueerd om met rotsen en gereedschap en dieren om te gaan, in staat was om wiskunde in begrippen te vatten, en fysica, en recht, en andere abstracte domeinen.