Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "ressources de nourritures que nous " (Frans → Nederlands) :
Mais dans cette action, dans cette interaction, en ré-écrivant le scénario, en en faisant une opportunité d'offrir de la nourriture qui est correcte du point de vue nutritif, qui pou
rrait augmenter les ressources de nourritures que nous avons nous-mêmes épuisées pour augmenter la population de poissons et ajouter aussi un agent chélateur qui, comme tous les agents chélateurs que nous utilisons en médecine, se lie aux métaux lourds et aux PCB bioaccumulés qui sont dans les poissons qui vivent dans cet habitat particulier et leur permet de l'éliminer comme un sel inoffensif où il est complexifié par un produit réactif, qui l'enlève effecti
...[+++]vement de la biodisponibilité.
Maar in die actie, die interactie, door die te herschrijven, het te veranderen in een kans om voer te geven dat voedzaam is, zou dat de voedingsbronnen kunnen vermeerderen die we hebben uitgeput, om de vispopulatie te vermeerderen en ook het toevoegen van bindstof, die zoals iedere bindstof die we in medicijnen gebruiken, zich verbindt met de opgehoopte zware metalen en PCB's in die vis die in deze bepaalde omgeving leeft en het mogelijk maakt om die uit te scheiden als een onschuldig zout waar het samengesteld wordt, en minder bioreactief, en zodoende praktisch verwijderd als actieve stof.
Et quand le Bureau des Chances Economiques à Washington, D.C, qui a finançait la clinique de Geiger, a découvert ça, ils étaient furieux. Et ils ont envoyé ce bureaucrate pour dire à Geiger qu'il devait utiliser leurs dollars pour les s
oins médicaux, ce à quoi Geiger a fait cette réponse célèbre et logique, « La dernière fois j'ai vérifié mes manuels, le traitement spécifique pour la ma
lnutrition était la nourriture. » (Rires) Alors quand j'ai reçu ce courriel du docteur. Geiger, j'ai su que je pouvais être fière de faire partie de ce
...[+++]tte histoire. Mais la vérité est que j'étais effondrée. Nous voilà, 45 ans après que Geiger ait prescrit de la nourriture à ses patients, et les médecins me disent, « Sur ces questions, nous pratiquons une politique de « ne demandez pas, n'en parlez pas ». » Quarante-cinq ans après Geiger, Health Leads doit réinventer l'ordonnance pour les ressources de base.
Toen Economische Zaken in Washington, die Geigers kliniek subsidie gaf, dat ontdekte, waren ze des duivels. Ze stuurden een bureaucraat om Geiger te zeggen dat hij hun dollars moest gebruiken voor medische zorg. om Geiger te zeggen dat hij hun dollars moest gebruiken voor medische zorg. Waarop Geiger de gedenkwaardige woorden sprak: 'Ik heb er de boeken nog eens op nageslagen, maar de therapie voor ondervoeding is voedsel.' (Gelach) Toen ik dus die e-mail van Dr. Geiger kreeg, wist ik dat ik trots moest zijn op mijn aandeel in deze geschiedenis. Maar in werkelijkheid was ik wanhopig. Hier staan we dan, 45 jaar nadat Geiger zijn patiënten voedsel voorschreef, Hier staan we dan, 45 jaar nadat Geiger zijn patiënten voedsel voorschreef, en dokt
...[+++]ers vertellen me: 'Naar deze problemen kun je beter niet vragen, als je toch niets kunt doen'. 45 jaar later moet Health Leads het recept voor basisvoorzieningen opnieuw invoeren.Permettez-moi un bref épilogue, pas sur le passé, mais sur le futur, dans 400 ans. Ce que nous comprenons maintenant, c'est que les villes sont l'habitat d'êtres humains, et doivent subvenir à leurs besoins : un toit, de la nourriture, de l'eau, un abri, des ressources reproductives et une raison d'être.
Dus als je me een kort nawoord toestaat, niet over het verleden, maar over 400 jaar in de toekomst, dan realiseren we ons, dat steden habitats voor mensen zijn, en dat ze moeten leveren wat mensen nodig hebben: een thuis, voedsel, water, beschutting, voortplantingsmogelijkheden... en zingeving.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant
. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable,
mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2
...[+++]006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maa
r eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la
laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit ...[+++] : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...L'équipe et vous devriez trouver comment produire de la nourriture avec peu de ressources.
Jij en de bemanning moeten erachter zien te komen hoe met minimale middelen voedsel te produceren.
Si nos parents ne sont pas assez prudents nous pourrions adopter différentes sortes de névroses : nous pourrions prendre du plaisir en refusant la nourriture, ou se tourner vers la nourriture pour nous calmer, ou détester l'idée de dépendre de quelqu'un d'autre pour la nourriture.
Als onze ouders niet oppassen, kunnen we hier allerlei neurosen opdoen We kunnen genoegen nemen in het weigeren van voedsel, of voedsel gebruiken om ons te kalmeren of het idee beginnen haten dat je afhankelijk bent van anderen voor voedsel.
Pourquoi celle-là? Je pense que, si vous pensez aux femmes, les femmes sont la première ressource de la planète, elles donnent naissance, nous venons d'elles, elles sont mères, elles sont visionnaires, elles sont le futur. Si vous vous dites que les Nations unies disent aujourd'hui qu'une femme sur trois sur la planète sera violée ou battue au cours de sa vie, nous parlons de la profanation de la première ressource de la planète, nous parlons de là d'où nous venons, nous parlons d'éducation parentale.
Waarom? Denk even aan vrouwen. Volgens mij zijn ze de primaire hulpbron van de planeet. Ze baren kinderen. Ze zijn onze oorsprong. Het zijn moeders, zieners. Zij zijn de toekomst. Bedenk even dat de VN vandaag zegt dat één op drie vrouwen op de planeet in haar leven zal verkracht of geslagen worden. We praten over de ontheiliging van de primaire hulpbron van de planeet. We praten over de plek waar we vandaan komen, over ouderschap.
Si je vous disais maintenant : « Allez à Vancouver et trouvez ce dont vous avez besoin pour survivre durant trois mois », ce n'est pas une mince affaire. Il s'agit
de la nourriture, l'essence, les vêtements, même le papier toilette et le denti
frice. C'est ce que nous faisons, et lorsque nous partons, nous gérons jusqu'à la dernière goutte d'essence et l
e dernier sachet de nourriture. Aucune expérience dans ma vie n'aurait pu m'appo
...[+++]rter une meilleure compréhension de la définition du mot « limité ». Ce que nous avons là-bas est tout ce que nous avons. Ni plus ni moins. Et jamais dans ma vie je n'ai pu étendre cette définition du limité que j'ai pu ressentir à bord à quoi que ce soit en dehors de la voile, jusqu'à ma descente du bateau à la ligne d'arrivée, après avoir battu le record.
Als ik nu tegen je zeg: Ga naar Vancouver en zoek alles wat je nodig hebt om drie maanden te overleven , dan is dat een hele klus. Voedsel, brandstof, kleren, zelfs wc-papier en tandpasta. Dat doen we, en als we vertrekken, is dat gelukt tot de laatste druppel diesel en het laatste voedselpakket. Niets in mijn leven kon me een betere betekenis geven van het woord 'eindig'. Wat we daar hebben is alles wat we hebben. Meer is er niet. Nog nooit had ik die betekenis van 'eindig', die ik aan boord voelde, vertaald naar iets buiten het zeilen, tot ik bij de finish van de boot stapte, na het record te hebben gebroken.
Nous vivons dans un monde façonné par la nourriture, et si nous nous rendons compte que nous pouvons utiliser la nourriture comme un outil très puissant, un outil conceptuel, un outil de conception, pour façonner le monde différemment.
We leven in een wereld gevormd door voedsel, als we ons dat realiseren, kan voedsel een krachtig werktuig zijn -- een conceptueel werktuig, om de wereld mee te veranderen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
ressources de nourritures que nous ->
Date index: 2022-04-04