Traduction de «rendre son journal » (Français → Néerlandais) :

Un mot gentil ne suffit pas pour qu'il dé-batte sa femme. Mais il faut persévérer et croire que ça a de la valeur. Parce que ça compte. Chaque sourire, chaque fleur, chaque papillon, chaque fusil non armé, chaque respiration, chaque chant d'enfant, a du poids. C'est inéluctable. Mais nous gaspillons notre vie à regretter tout ce qui ne va pas. Tant de choses vont bien, qu'on ne peut les compter. Rachel a écrit : « L'inconnu et invisible, un jour, viendront à moi. » Pourquoi à sa mort, rendre son journal immortel ? Ses mots sont des flammes, qui brûlent les portes de nos esprits fermés. Écartant nos paupières d'un regard que nous ignorions posséder, sur une fréquence éblouissante qui nous rendait aveugle.
Spreek een vriendelijk woord en je ziet hem niet zijn vrouw niet-in-elkaar-slaan, en toch moet je geloven dat het ertoe doet, want dat doet het! Elke glimlach, elke bloem, elke vleugel van een vlinder, elke ongeladen kogel, elke adem en zingende baby telt mee, daar is geen ontkomen aan. We verkwisten ons leven aan dingen die verkeerd gaan, terwijl er meer goed gaat dan je bij kunt houden. Rachel schreef: Het onzichtbare, het ongesprokene, op een dag komt het naar me toe . Wordt bij haar dood haar dagboek onsterfelijk? De fakkel van haar woorden brandt onze gesloten geesten open, forceert de leden van een ons onbekend oog, naar een hoogte van helderheid waar we blind voor waren.

Il a écrit ces paroles dans son journal : « Je me soumet, entièrement, à Jésus Christ mon Rédempteur. » Un historien français a dit, deux siècles plus tard, « Il est rare qu’un intellect aussi puissant se soumette avec une telle humilité à l’autorité de Jésus Christ. » Pascal fini par croire que non seulement la grâce et l’amour de Dieu pourraient nous rendre l’harmonie, mais il croyait que ces propres péchés et échecs pourraient êtres pardonnés, et que quand il viendrait à mourir il irait au ciel.
Hij schreef in zijn dagboek deze woorden: Ik geef mijzelf, volledig aan Jezus Christus, mijn Verlosser. Een Frans historicus zei twee eeuwen later: Zelden heeft zo'n groot intellect zich met zulke nederigheid gegeven aan de autoriteit van Jezus Christus. Pascal geloofde dat niet alleen Gods liefde en genade ons weer in harmonie kon brengen, maar hij geloofde ook dat zijn eigen zonden en falen vergeven konden worden, en dat hij bij zijn dood naar een plaats zou gaan, genaamd hemel.